Για την γιορτή του Αγίου μου αύριο, τον άγιο που προστάτευε τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου και όλους τους ναυτικούς και τον οποίο σέβομαι και τιμώ και ως προστάτη και πολιούχο της ιδιαίτερής μου πατρίδας, την Σύρο ένα ποίημα του Νίκου Καββαδία. Ο ποιητής που ύμνησε, με απαράμιλλο τρόπο και με άψογη χρήση της ιδιωματικής ναυτικής γλώσσας, τη γοητεία της θάλασσας και του ταξιδιού!
“Οι Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτού να κοιμηθούν, βρίσκουν στην πλώρη μια γωνιά που δεν πηγαίνουν άλλοι κι ώρα πολλή προσεύχονται βουβοί, γονατιστοί μπρος σ’ ένα Βούδα κίτρινο που σκύβει το κεφάλι. Κάτι μακριά ως τα πόδια τους φορώντας νυχτικά, μασώντας οι ωχροκίτρινοι μικροί Κινέζοι ρύζι, προφέρουνε με την ψιλή φωνή τους προσευχές κοιτάζοντας μια χάλκινη παγόδα που καπνίζει. Οι Κούληδες με την βαριά βλακώδη τους μορφή βαστάν σκυφτοί τα γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου, κι οι Αράπηδες σιγοκουνάν το σώμα ρυθμικά, κατάρες μουρμουρίζοντας ενάντια του θανάτου. Οι Ευρωπαίοι τα χέρια τους κρατώντας ανοιχτά, εκστατικά προσεύχονται γιομάτοι από ικεσία και ψάλλουνε καθολικές ωδές μουρμουριστά, που εμάθαν όταν πήγαιναν μικροί στην εκκλησία. Και οι Έλληνες, με τη μορφή τη βασανιστική, από συνήθεια κάνουνε, πριν πέσουν, το σταυρό τους κι αρχίζοντας με σιγανή φωνή « Πάτερ ημών…» το μακρουλό σταυρώνουνε λερό προσκέφαλό τους.”
Η εικόνα του Αγίου οικογενειακό κειμήλιο φερμένο από την Σμύρνη από τον πάππου μου.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr