Αν από κάτι πάσχουν είναι η απροβλημάτιστη και απροσχημάτιστη εναλλαγή ρόλων, και η πεισματική άρνηση μιας συγνώμης, χάριν της οποίας θα μπορούσε κανείς να δείξει κατανόηση για τα προηγούμενα ανομήματά τους.
Χθες ο Δημ. Παπαδημούλης, ενδυόμενος την ιδιότητα του… μειλίχιου ευρωβουλευτή, μιλώντας στον «Αθήνα 9,84», αναφέρθηκε στην Ιταλική κυβέρνηση λέγοντας: «Γρήγορα θα αποδειχτεί ότι οι Ντι Μάιο και Σαλβίνι κάνουν λάθος. Η οικονομία είναι ευαίσθητο πράγμα και όταν κανείς κάνει λαϊκισμούς και τσαμπουκάδες, το βρίσκει μπροστά του στην άνοδο των επιτοκίων και την υποχώρηση της αξίας των μετοχών των εταιριών»!
Τόσο σοφός που έγινε στο Ευρωκοινοβούλιο, γιατί δεν τα έλεγε στην κυβέρνησή του όταν αυτή έκανε λαϊκισμούς και τσαμπουκάδες α λα Ιταλιάνους, και το βρήκε μπροστά της, και μαζί της και εμείς ως λαός; Και γιατί δεν ζητεί συγνώμη επειδή δεν τα έλεγε τότε, αλλά από το καλοβαλμένο κερδοφόρο ταμπούρι των Βρυξελλών, συνηγορούσε με φλύαρα τιτιβίσματα στο twitter, στηρίζοντας τον τσαμπουκά και τον λαϊκισμό κατά το πρώτο εξάμηνο της Πρώτης Φοράς Αριστεράς; Αναφερόμαστε στην ίδια εποχή που ένας άλλος ευρωβουλευτής, ο Κώστας Χρυσόγονος, είχε διαβλέψει ότι η χώρα οδεύει προ μετωπική με τα βράχια, και είχε στείλει επιστολή κινδύνου στον πρωθυπουργό, η οποία φυσικά δεν ελήφθη υπόψιν.
Αλλά η αλλαγή προσωπείου και η απέκδυση ευθυνών διατρέχει ως νοοτροπία το σύνολο του κυβερνώντος κόμματος, καθότι εκπηγάζει από το ίδιο το Μαξίμου. Χθες την ώρα που στο χρηματιστήριο ο τραπεζικός δείκτης είχε κοκκινίσει, με την αξία των τραπεζών να αφαιμάζεται δραματικά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος βρήκε τον ένοχο για μια ακόμη φορά, στο πρόσωπο του Γιάννη Στουρνάρα, λέγοντας: «Το πρόβλημα είναι ότι όταν ο κ. Στουρνάρας δεν πρέπει να μιλήσει, μιλάει και πολιτικολογεί – ήθελε να βάλει τη χώρα σε νέα μνημονιακά δεσμά – όταν πρέπει, φαίνεται ότι σιωπά».
Όμως αν κάπου έπρεπε να μιλήσει ο κ. Στουρνάρας ήταν στους ενοίκους του Μαξίμου, όταν έγινε η πρώτη δραματική καταβύθιση των τραπεζικών μετοχών. Και όμως τότε συσκέφτηκαν υπό πανικό χωρίς να τον καλέσουν, αν και κατ’ εξοχήν αρμόδιος, επειδή αποτελεί μονομερώς τον διαχρονικό εχθρό τους! (Παράλληλα χθες και το δεκαετές ελληνικό ομόλογο έφτασε αισίως στο 4,66%, εις δόξαν της κυβερνητικής επιλογής να μη ζητήσει πιστοληπτική γραμμή στήριξης, όπως συνιστούσε ο Στουρνάρας. Έπρεπε να πουλήσει το παραμύθι της «καθαρής εξόδου» προς το ποίμνιο, και τώρα υφιστάμεθα τις συνέπειες).
Πέραν του συνήθους Στουρνάρα, στόχος φυσικά ήταν και ο Μητσοτάκης. Ουδέν ασύμβατο ως προς αυτό, αλλά το επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο κ. Τζανακόπουλος «μπάζει». Κατηγόρησε μεταξύ άλλων τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για «limit up ανευθυνότητας» και ότι «σορτάρει το πολιτικό κεφάλαιο που του απομένει στις διακυμάνσεις του χρηματιστηριακού δείκτη». Πολύ διακριτική η λέξη «διακυμάνσεις» γα την σφαγή των τραπεζικών μετοχών. Ωστόσο αν υπάρχουν αυτές και τις εκμεταλλεύεται ο Μητσοτάκης, είναι γιατί τις δημιούργησε η δική της πολιτική. Δεν κατανοεί πως με τις διαρροές ότι προτίθεται να χρησιμοποιήσει το cash buffer για κάλυψη των κεφαλαιακών αναγκών των τραπεζών, καταβυθίζει τις μετοχές τους και ταυτόχρονα ανυψώνει το επιτόκιο των ομολόγων. Και η Κύπρος και η Πορτογαλία βρέθηκαν σε μνημόνια, αλλά η επιδείνωση ήταν ανεπαίσθητη, έτσι που η ιταλική κρίση να μη αποτελεί επαρκή αιτιολογία για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Η κυβέρνηση είχε υποχρέωση από το τρίτο δικό της μνημόνιο να έχει έτοιμη λύση μέχρι τον Οκτώβρη του 2015 για τα κόκκινα δάνεια, που είναι η αιμάσσουσα πληγή των Τραπεζών. Όμως ο «ζεν» υπουργός Γιώργος Σταθάκης ουδέν έκανε, πέραν ενός οργάνου ενημέρωσης των οφειλετών. Δεν ήταν μόνο ο αφορεσμένος Στουρνάρας που τους είχε προτείνει ένα «εργαλείο»» που θα διαχειριζόταν τα κόκκινα δάνεια , αλλά και η αντιπολίτευση. Αντί για την επεξεργασμένη πρόταση το φθινόπωρο του 2015, η δημιουργία του μηχανισμού ανακοινώθηκε πριν πέντε μέρες, μετά το δημοσίευμα του Bloomberg ότι η Ελλάδα εξετάζει τη δημιουργία bad bank για τα κόκκινα δάνεια (τρία χρόνια… μόλος καθυστέρηση!).
Θετικό ήταν ότι η Fitch αναβάθμισε χθες τις τέσσερις συστημικές τράπεζες, επισημαίνοντας όμως το ρίσκο του κυβερνητικού σχεδίου για μεταβίβαση των κόκκινων δανείων με εγγύηση του δημοσίου. Ένα τέτοιο σχέδιο θα βοηθήσει στο να ανακοπεί το self off στις μετοχές των ελληνικών τραπεζών αν δεν προκαλέσει ζημιά στους ιδιώτες, αλλά θα μετατοπίσει τον κίνδυνο στο ελληνικό δημόσιο. Αναμένεται να δούμε την συμπεριφορά του ομολόγου σε μια τέτοια ανακοίνωση…
Κλείνουμε, παραφράζοντας το ελαφρολαϊκό τραγουδάκι, οι πέτρες όλες που’ ριχναν, πάνω τους όλες πέφτουν (δυστυχώς και πάνω μας).
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Το παρόν δημοσιεύεται και στο Liberal.gr
The article expresses the views of the author
iPorta.gr