Οι καιροί αλλάζουν και καλό είναι μαζί τους να αλλάξουν και τα Νόμπελ, του Νίκου Βασιλειάδη

*Ο Νίκος Βασιλειάδης είναι συγγραφέας – αρθρογράφος, βραβευμένος στην Πολιτιστική Ολυμπιάδα του Ναγκάνο της Ιαπωνίας του 1998.

 Η είδηση για τη βράβευση με το Νόμπελ Λογοτεχνίας του συγγραφέα από την Τανζανία έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στον λογοτεχνικό κόσμο. Ναι, σχεδόν κανείς δεν είχε προβλέψει τον Abdulrazak Gurnah. Άλλωστε ο τελευταίος αφρικανός λογοτέχνης που κέρδισε το βραβείο ήταν ο Νιγηριανός Wole Soyinka το μακρινό 1986.

Ποιος θα σκεφτόταν πως η Τανζανία που αριθμεί σχεδόν 60 εκ. κατοίκους ενώ παράλληλα είναι μια από τις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη θα έδινε τον φετινό νομπελίστα λογοτέχνη, έναν πρόσφυγα που ξεριζώθηκε, έφηβος ακόμα, από τον τόπο του για να αποφύγει τους βίαιους διωγμούς που συγκλόνιζαν την Τανζανία.

Ποιος άλλος όμως θα μπορούσε να μας δείξει καλύτερα το πικρό, το κάτι πραγματικά κακό που λερώνει την ιστορία αυτής της μακρινής γωνιάς του πλανήτη γεμάτη από τον πόλεμο, την ανέχεια, τα γεωπολιτικά συμφέροντα, τις συγκρούσεις χωρίς ιερό και όσιο, τις μεγάλες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο και τις τεράστιες απογοητεύσεις στη συνέχεια.

Η Ανατολική Αφρική δεν έχει αλλάξει πολύ από τα χρόνια των σκλαβοπάζαρων. Η ζωή εκεί συνεχίζει να έχει πολύ μικρή αξία και ο Abdulrazak Gurnah, θέλοντας και μη, λογοτέχνης από την Ανατολική Αφρική γνωρίζει πολύ καλά αυτά τα πράγματα. Η Σουηδική Ακαδημία μάλλον κατάλαβε τελικά πως πρέπει – ή ήρθε ο καιρός- να διορθώσει πολλά λάθος κείμενα και ηθελημένες αστοχίες δεκαετιών. Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, ότι πρέπει να δώσει λόγο και βήμα σιγά-σιγά όλες εκείνες τις φωνές που συνήθως άφηνε στο περιθώριο. Οι καιροί αλλάζουν και καλό είναι μαζί τους να αλλάξουν και τα Νόμπελ.