Εξήντα εννέα συν μία ημέρες απέμειναν μέχρι την 1/1/2024 οπότε ο νυν δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης θα παραδώσει τον δημαρχιακό του θώκο στον νέο δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα, ο οποίος κατέφθασε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο – και όχι ‘από το πουθενά’ π.χ. από κάποιο κουτσοχώρι της Ευρυτανίας –, με ‘φρέσκες ιδέες προκειμένου να μπει τάξη σε όσα όλα σ’ αυτήν την πολυδαίδαλη πόλη ατάκτως ερριμμένα είχαν αφεθεί εφαρμόζοντας νέες πρακτικές και καινοτομίες που θα καταστήσουν την ζωή του Αθηναίου πολίτη υποφερτή έως ανθρώπινη’, δήλωσε.
Άνθρωποι του στενού περιβάλλοντός του Κώστα Μπακογιάννη πάντως, ακόμα και στις κατ’ ιδίαν ομιλίες τους τονίζουν ότι ο δήμαρχος Κώστας – έτσι τον προσφωνούσαν πάντοτε – καθόλου δεν πικράθηκε με τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών. ‘Την απώλεια του δημαρχιακού θώκου ούτως ή άλλως χαμένη την είχαμε, ευχαριστημένοι είμαστε με το ποσοστό που κατέγραψε, το άσχημο για τον δήμαρχο θα ήταν στην περίπτωση που τα έργα είχαν περατωθεί και πού καιρός να εισερχόταν σε νέες φόρμες για τον δήμο Αθηναίων, π.χ. την αποσύνδεση του ιστορικού κέντρου με την επέκτασή του ως τα όρια του δήμου Μεγαρέων και την αγωνιστική πίστα, κάτι το οποίο ήταν στα μακρόπνοα σχέδιά του, προσελκύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο περισσότερους νέους διαγωνιζόμενους και μελλοντικούς του ψηφοφόρους’, δήλωσαν.
Όπως η στήλη πληροφορήθηκε, ο Κώστας Μπακογιάννης προκειμένου να μη χάσει την επαφή του με τον χρόνο έως την παράδοση του δημαρχείου στον νέο του ένοικο, έχει προμηθευτεί μία συλλεκτική κτένα από την οποία κάθε πρωί σπάζει κι από ένα δόντι, κρατώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ενήμερη και την σύζυγο Σία η οποία αγωνιά τόσο για την υγεία του: ‘Κουράγιο Κώστα μου, μαζί ήπιαμε το πικρό ποτήρι’ όσο και για τον επαγγελματικό του προσανατολισμό από εδώ και πέρα.
Ο νυν δήμαρχος έχει υποβάλει μακροσκελές αίτημα προς τον δήμο Αθηναίων με το οποίο ζητεί άμα τη αποχωρήσει του στις 31/12/2023 να παραλάβει όλες τις εναπομείνασες στα υπόγεια του δημαρχιακού Μεγάρου ζαρντινιέρες προκειμένου αυτές να τις μεταφέρει στο μπαλκόνι του χρησιμοποιώντας ως μεταφορικό μέσο το ίδιο το τριαξονικό φορτηγό που είχε διαθέσει και για την μουσική περιοδεία της Άλκηστις Πρωτοψάλτη ανά τας οδούς της πόλεως των Αθηνών. Ουδέν βέβαια πρόβλημα τίθεται όσον αφορά και στην μεταφορά του Μεγάλου Περιπάτου τον οποίον θα μεταφέρει στην αυλή της οικίας του υπό μορφή διοράματος το οποίο άρχισε από τώρα να κατασκευάζει με ακριβή την απεικόνιση και σε κλίμακα που ακόμα δεν έχει κατασταλάξει στον μαθηματικό της τύπο που θα χρησιμοποιήσει.
Επειδή δεν πρόφθασε να υλοποιήσει και το τραμ το οποίο θα εκτελούσε δρομολόγια άνευ επιβατών αλλά μόνο προς τέρψιν των Αθηναίων συμπολιτών του εντός του ιστορικού κέντρου της Αθήνας μια και οι σιδηροτροχιές παραμένουν ακόμα από το 1890, σκέπτεται στο διόραμα που θα κατασκευάσει να τοποθετήσει και ένα τοιούτο με την σκέψη ότι τυχόν κάποτε επανέλθει στον δήμο είτε ως Διαμερισματικός σύμβουλος είτε ακόμα και ως οδοκαθαριστής (προκειμένου να διατηρεί την επαφή του με τα κοινά), να εισάγει αυτή την ιδέα στο τότε διοικητικό συμβούλιο προς έγκριση, προσκομίζοντας το διόραμα ως μπούσουλα για την έναρξη των διαδικασιών, απαλλάσσοντας τον δήμο από μακέτες και τρισδιάστατα γραφικά τα οποία θα κόστιζαν ένα ουκ ευκαταφρόνητο ποσόν.
Κι αφού τελικώς την αράξει στην ταράτσα του εκεί δίπλα από τις νιόφερτες ζαρντινιέρες και καθότι η σύζυγος θα ασχολείται με το μπάρμπεκιου θ’ αναφωνήσει με ειρωνεία: ‘Μα πόσο αφελείς ήσαν τελικά αυτοί οι συνδημότες μου που με απέρριψαν ως δήμαρχο, σειρά μου τώρα να απολαύσω μόνος όλα μου τα έργα’.
Για τυχόν μεταβολές τόσο στις σκέψεις του δημάρχου που θα αφορούν σε πρωτότυπες σκέψεις για την βελτίωση της καθημερινότητας των κατοίκων του κέντρου των Αθηνών όσον και για τους περιπάτους του με άδεια την Αθήνα από ζαρντινιέρες στους οποίους οσονούπω θα επιδοθεί – αφού το πικρό ποτήριον καταποθεί ως τον πάτο παρελθόντος του χρόνου (απαιτούν, βλέπετε, αρκετόν τοιούτον μέχρι να καταλαγιάσουν τα φαρμάκια αυτών των χολών), – θα σας κρατούμε ενήμερους.