Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών
Έψαξα να σε βρω στη θύμηση
την ώρα που διέσχιζες το χωροχρόνο
τότε που η αγωνία, έτρωγε τη μισοκοιμισμένη ύπαρξη
δημιουργώντας ένα ανεπανόρθωτο Γιατί.
Στιγμιαία συνάντηση,
με τις λησμονημένες μέρες σαν από θαύμα, να ξυπνούν.
Το άγγιγμα προκάλεσε ράγισμα
Η απόγνωση, τρυφερότητα
Η μεταμέλεια την ηδονή
Τότε μίλησαν, οι ανθρώπινες λέξεις του καλοκαιριού.
οι δικές σου λέξεις
Γεμάτες από το Φως της μέρας
Αιχμαλώτισαν την ελπίδα
Έτσι που ένα άλλο εγώ να αναγεννηθεί.
Ξέρεις ποιος είσαι
Το όνομα σου
Την ηχώ της φωνής
Τα όνειρα, μεθυσμένα μπορεί να είναι
Ξέρεις
Πως
Στο αξεδιάλυτο βιβλίο, με τις κιτρινισμένες σελίδες
Στο στραπατσαρισμένο,
γιατί
Στο ξεγύμνωμα της ύπαρξης
«Είμαι εδώ»
«Να ξέρεις σ αγαπώ»
Μου είπες
Μέσα στη νοσταλγική θύμηση,
Εσύ
Νοσταλγική φρεναπάτη