Η ανάσα σύντομη, γεμάτη οιμωγές
Η καρδιά ανικανοποίητη, αδειανή
Ο δρόμος μπροστά, ακαθόριστος, γεμάτος θλίψη
Χάνεις τη συγκέντρωση
Ίσως και τη λογική
Μέσα σου κυριαρχεί η άμυνα, της αναμονής
Αδημονείς
Ξεσπάς σε σένα, και στον έναν, που δεν πρέπει
αυτόν που αγαπάς.
Η ικανότητα να σκέφτεσαι έχει χαθεί
Το κλάμα αυθόρμητο, λυτρωτικό
Δυσκολεύεσαι, το κεφάλι να σηκώσεις
Όμως ξέρεις πως εκείνο το βαθυστόχαστο ερευνητικό βλέμμα
μέσα σου έχει μπει
Γυρίζει ελεύθερο, ήρεμο, θωπευτικό
Αισθάνεται ότι αισθάνεσαι
Τα βαθύτερα των σκέψεων
Ξέρεις πως ξέρει, ακόμα και τα καλά κρυμμένα μυστικά
Ακόμα και αυτά που δεν πρόκειται να της φανερώσει
Μέχρι που… επιτέλους την ακούς να μιλά
«Ξέρεις σε πόσα πράγματα υπάρχει η αιτία;»
«Κάπου μέσα μας υπάρχει ένας απλός ή σύνθετος συμβολισμός»
Η επιφάνεια είναι απλή
Το βάθος είναι που τρομάζει
Εκεί όμως, υπάρχει έστω και αργοπορημένη, η λύση
Η ουσία του νου, είναι να δέχεται
Να νιώθει
Να ξεχωρίζει
Να βλέπει τα πράγματα του βάθους
Και μετά
Να αποβάλει
Να προχωρά
Να αλλάζει
Να φτάνει στο προορισμό, νικητής
το εγώ είσαι εσύ
μάθε ν’αγαπάς, να γελάς, να ζεις.
Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών
