«Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει…, ο καθένας μας χρειάζεται τον άλλον. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται αυτός…»!…
(Γ. Σεφέρης, Από την ομιλία του κατά την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας-1963).
Από την αμφισβήτηση του μαθητή του Χριστού Θωμά στην γιορτή της Μητέρας.
Να αρθεί η απόφαση περί δικαιώματος στην άμβλωση;
Να επιτραπεί στον θανατοποινίτη Εβραίο των Η.ΠΑ. η επιλογή θανάτου με ένεση ή σε θάλαμο αερίων;
Ποιος είναι αρμόδιος για την ζωή του ανθρώπου; Ο άνθρωπος για τον εαυτό του; Ο Δικαστής; Ο Νόμος; Ο Παντοδύναμος; Και αφού είσαι Παντοδύναμος, Θεέ μου, γιατί επιτρέπεις το κακό; Την αδικία, την συκοφαντία, τον πόλεμο, την δολοφονία, την επικράτηση του κακού; Γιατί δεν καταστρέφεις κάθε κακό;
Οι ανθρώπινοι νόμοι συχνά σφάλλουν. Ο θεϊκός ποτέ. Αλλά αν επιβληθεί βιαίως και τιμωρητικά, παύει να είναι θεϊκός και γίνεται γήινος, ανθρώπινος, διαβλητός. Το κακό δεν εξαλείφεται θεϊκά γιατί δεν έχει δοθεί θεϊκά, αλλά επιτρέπεται να υπάρχει για να δοθεί η αυτονομία και η ελευθερία στον άνθρωπο να επιλέξει για την ζωή του, να επιλέξει το κακό ή το καλό, το σκοτάδι ή το Φως. Το κακό το δημιουργεί ο άνθρωπος. Η αντίφαση αυτής της ελευθερίας έρχεται με την απόφαση των ΗΠΑ να καταδικάσουν σε θάνατο έναν εβραίο εγκληματία, αλλά να του επιτρέψουν την ίδια στιγμή να επιλέξει τις συνθήκες θανάτου του. Σχεδόν παρανοϊκό, αλλά ποιος θα ασχοληθεί με την λεπτομέρεια; Ακόμη και ο Απόστολος Θωμάς που βίωνε την ζωή δίπλα στον Χριστό, Τον αμφισβήτησε ζητώντας την επαλήθευση. Αυτή ακριβώς η απιστία του Θωμά αποτελεί μία από τις κορυφαίες πράξεις της Αγάπης του Χριστού στον άνθρωπο: “Αμφισβήτησε με αν θέλεις, αναζήτησε τις απαντήσεις σου αν επιθυμείς. Έχεις το δικαίωμα να το κάνεις”, απαντά με ανείπωτα λόγια απλά ο Χριστός στον άπιστο μαθητή Του λέγοντας του: “ἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ·φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός” (Κατά Ιωάννην, κεφ: 20, στιχ: 27).
Και έρχεται ο νόμος περί άμβλωσης: είναι δικαίωμα του ανθρώπου να πει στοπ στην ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη; Προφανώς ναι. Είναι μια σώφρων πράξη να επιλέξει την άμβλωση ως τρόπο αντισύλληψης; Προφανώς όχι. Τελικά, πού στηρίζεται η νομοθεσία περί αμβλώσεων; Στα ανθρώπινα δικαιώματα που πρέσβευσε η Γαλλία; Μήπως αυτά που διακήρυξε ήταν απλά μια επανάληψη – χωρίς να το ομολογήσει ποτέ – στις αποφάσεις της 7ης Οικουμενικής Συνόδου (787 μ.Χ) περί αποδοχής του άλλου, του οποιουδήποτε άλλου; Αλλόθρησκου, αλλόγνωμου, άλλου χρώματος ή φυλής; Ιδού ο 8ος Κανόνας της Ζ΄Οικουμενικής Συνόδου*:
Κανὼν Η´
“Ἐπειδὴ πλανώμενοί τινες ἐκ τῆς τῶν Ἑβραίων θρησκείας, μυκτηρίζειν ἔδοξαν Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, προσποιούμενοι μὲν χριστιανίζειν, αὐτὸν δὲ ἀρνούμενοι κρύβδην, καὶ λαθραίως σαββατίζοντες, καὶ ἕτερα Ἰουδαϊκὰ ποιοῦντες· ὁρίζομεν τούτους, μήτε εἰς κοινωνίαν, μήτε εἰς εὐχήν, μήτε εἰς ἐκκλησίαν δέχεσθαι, ἀλλὰ φανερῶς εἶναι κατὰ τὴν ἑαυτῶν θρησκείαν Ἑβραίους, καὶ μήτε τοὺς παῖδας αὐτῶν βαπτίζειν, μήτε δοῦλον ὠνεῖσθαι, ἢ κτᾶσθαι. Εἰ δὲ ἐξ εἰλικρινοῦς πίστεως ἐπιστρέψει τις αὐτῶν, καὶ ὁμολογήσει ἐξ ὅλης καρδίας, θριαμβεύων τὰ κατ᾿ αὐτοὺς ἔθη καὶ πράγματα, πρὸς τὸ καὶ ἄλλους ἐλεγχθῆναι καὶ διορθώσασθαι, τοῦτον προσδέχεσθαι, καὶ βαπτίζειν, καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ, καὶ ἀσφαλίζεσθαι αὐτοὺς ἀποστῆναι τῶν Ἑβραϊκῶν ἐπιτηδευμάτων· εἰ δὲ μὴ οὕτως ἔχοιεν, μηδαμῶς αὐτοὺς προσδέχεσθαι.” Μτφ: «Επειδή κάποιοι ολιγόπιστοι προερχόμενοι από την θρησκεία των Εβραίων φαίνεται να μυκτηρίζουν τον Χριστό τον Θεό μας, προσποιούμενοι μεν φαινομενικά ναχριστιανίζουν, αλλά στα κρυφά Τον αρνούνται και λαθραία σαββατίζουν και ακόμη προβαίνουν σε ιουδαϊκές πρακτικές, ορίζουμε αυτοί να μην γίνονται δεκτοί ούτε στην [Θεία] Κοινωνία ούτε στην Θεία Λειτουργία [των πιστών] ούτε στην Εκκλησία, αλλά να είναι φανερά Εβραίοι σύμφωνα με την θρησκεία τους, και ούτε να βαπτίζουν τα παιδιά τους ούτε να αγοράζουν δούλο ή να τον αποκτούν [με άλλο τρόπο]. […]»
Τα παραπάνω διαδραματίστηκαν ιστορικά επί εποχής Αυτοκράτορος Λέοντος Γ΄του Ίσαυρου, όπου σημειώθηκε η τρίτη εκδίωξη και απόπειρα εξαφάνισης των Εβραίων στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και οι απαντήσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα πρωτοεκφράστηκαν και θεσμοθετήθηκαν στην Ζ΄Οικουμενική Σύνοδο του 787 μΧ. Πλάνη παγκόσμια η Διακήρυξή τους ως αποτέλεσμα της Γαλλικής Επανάστασης το 1789 μΧ; Προφανώς, αλλά δεν είναι η πρώτη πλάνη που εγκλωβίζει την ανθρωπότητα.
Συνεπώς: ναι στην διαφορετικότητα πάσης φύσεως, ναι στο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να πράττει ελεύθερα και αυτόβουλα ό,τι επιθυμεί, αλλά με σεβασμό στον άλλο, τον όποιον άλλο, έστω και αυτόν που ακόμη δεν έχει την δυνατότητα χρήσεως του δικαιώματός του.
Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου είναι αφιερωμένη στις Μητέρες όλου του κόσμου. Ακόμη και σε εκείνες που επέλεξαν μια άμβλωση ή σε εκείνες που προσπάθησαν πολύ για να γίνουν μητέρες με θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα. Ακόμα και στην μητέρα του θανατοποινίτη Εβραίου των ΗΠΑ ή στην μητέρα του κοριτσιού που δολοφόνησε και θέλει να αποδοθεί δικαιοσύνη δια της θανατικής ποινής.
Γιορτάζουν οι Μανούλες, η πιο επίπονη και δύσκολη ιδιότητα στον κόσμο, που δεν αμείβεται οικονομικά. Που διαρκώς αυτο-αμφισβητείται από την καθεμία ξεχωριστά για το αν πράττει το καλύτερο δυνατό.
Μα η ζωή είναι από μόνη της μια αμφισβήτηση που αυτομάτως γίνεται βεβαιότητα αν μάθουμε να την απολαμβάνουμε. Χωρίς υπερφιλοδοξίες, υπερεγωΐσμούς, υπερβολές κάθε είδους. Την ζούμε με απλότητα και εμπιστοσύνη, όπως τα πουλιά στον ουρανό δεν αγχώνονται για το αν θα βρουν την τροφή τους καθώς γνωρίζουν ότι κάπου θα βρεθεί ένα ψιχουλάκι και λίγο νερό για την επιβίωση τους.
Ίσως αυτό να είναι και το πολυπόθητο νόημα της ζωής, να αρκούμαστε στα λίγα και απλά, αφού στα πολλά και περίπλοκα η ζωή μας γίνεται μπερδεμένο κουβάρι.
Καλό μήνα Μαΐο, εκλεκτές και εκλεκτοί. Με όλα τα ψυχικά βαρίδια πεταγμένα στην θάλασσα.