Θα το βρείτε: σε “Πολιτεία”, “Πρωτοπορία” Αθήνας-Θεσσαλονίκης-Πάτρας, “Ιανός” Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα ζητηθεί σε 2-5 ημέρες. β) ΗΠΑ μέσω του “Εθνικού Κήρυκα”. γ)στις εκδόσεις Φίλντισι on line, με μειλ ή τηλεφωνικά 210 65 40 170 – ekdoseis.filntisi@gmail.com
όλα τα συγγραφικά έσοδα θα διατεθούν σε οικογένειες με παιδικό καρκίνο.
Κι επάνω που είχαμε προσαρμοστεί σε αυτό το σπίτι και το είχαμε αγαπήσει πολύ παρ’ όλη την ανηφόρα από την παραλία έως εκεί ψηλά στους δαντελωτούς του δρόμους με τα βάγια και τα μύρτα ένθεν και ένθεν που έτσι και τα άγγιζες μοσχοβολούσε η γειτονιά, παρά τις ανακαινίσεις που έγιναν με χρώματα που διάλεξαν οι γυναίκες μου, από τον Οκτώβριο με ενημέρωσε ο κάτοχός του ότι το χρειάζεται να στεγάσει την οικογένεια του υιού του ο οποίος (πιθανώς) υπακούοντας στις προτροπές Μητσοτάκη περί επιστροφής επιστημόνων από το εξωτερικό και λοιπά, βιαζόταν να προβεί σε αλλαγές τις οποίες εσπευσμένα έπρεπε να κάνει, οπότε εγώ θα έπρεπε μέχρι το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου να έχω μετακομίσει αλλού, πράγμα στο οποίο θα με διευκόλυνε και ο ίδιος προκειμένου η μεταστέγασή μου να γινόταν όσον το δυνατόν καλύτερα αλλά και με κάθε λεπτομέρεια, εννοώντας βέβαια ότι τα έξοδα θα τα κατέβαλε ο ίδιος. Όλα άρχισαν ομαλά όπου τα απογεύματα μετά από αρκετές αναζητήσεις – και έχοντας κι εδώ ο κύριος μπάρμπα στην Κορώνη – πετύχαμε να βρούμε ένα της αρεσκείας μας φωτεινό, με θέα προς τη θάλασσα κι αυτό όπως το είχαμε κατά νου: να είναι γεμάτο με φίλους, πολύ γνωστούς καλεσμένους συναδέλφους αλλά και αγνώστους συγχρόνως διαφωνούντες με τις απόψεις μας, συμφωνούντες με αυτές. Να είναι η πόρτα του ανοιχτή για αδερφούς που η τύχη τους κλώτσησε στα ρείθρα των δρόμων ή και σε καλύβες ακόμη διατηρούντες όμως την αξιοπρέπειά τους ακέραιη περνώντας από εμάς να πίνουμε ένα ζεστό καφέ, ένα τσάι, να βρίσκουν δυο φρούτα καθώς και μια ντομάτα χαρακτή με ελιές και ψωμί με λάδι στη θράκα.
Πρώτο μας μέλημα ήταν ότι το σπίτι μας αυτό δεν έπρεπε να έχει κατεβασμένα ρολά σε πόρτες και παράθυρα για να εισχωρεί άπλετα το φως και το ιώδιο της θάλασσας, να είναι λιτά ο κάτω χώρος του επιπλωμένος ούτως ώστε να αναπαύονται οι φίλοι, να κουβεντιάζουμε, να επικοινωνούμε, να μιλάμε όλοι μαζί σε καιρούς που έχουν απαγορευτεί οι συναθροίσεις και οι ανταλλαγές απόψεων, να περιμένουμε όλοι μαζί και υπομονετικά την καινούργια μέρα. Ένα πράγμα επεδίωξα να έχει αυτό το σπίτι: την ευγένεια. Την πραγματική ευγένεια και όχι τη στείρα σαν αυτή που ανταλλάσσεται σε κάτι σαλόνια ‘’υψηλής κοινωνίας’’ και αγέλαστων ανθρώπων. Μου αρέσει πολύ αυτό το σπίτι που βρήκα κι εσείς οι φίλοι, οι γνωστοί και συνάδελφοι σε πρώτη φάση με επισκέπτεστε χαροποιώντας με βλέποντάς σας και σας μιλάω και μου μιλάτε και όλοι μαζί αναπνέοντας δημοκρατικό αέρα ζούμε και σας χαίρομαι αδέρφια. Για τούτα τα χρόνια τα θλιμμένα, άνυδρα και άγουρα με τις στοίβες των ανέργων, τις κλειστές καρδιές, τις ταμπουρωμένες ψυχές. Τα χρόνια που μέχρι να φτάσει να σε νοιώσει ο άλλος, ο διπλανός, εκείνος που σε αποκαλούσε ‘’φίλο’’ πριν το άγριο οικονομικό κυνήγι, τώρα απαιτείται λεξικό για να τον αποκωδικοποιήσεις. Φούντωσαν οι εγωισμοί, μεγάλωσαν και οι φόβοι με αποτέλεσμα να γίνουν μακριές, πολύ μακριές οι νύχτες ανατέλλοντας καταμεσής της μέρας.
Ναι, γιορτάζω το σπίτι μας, γιορτάζουμε το σπίτι μας και οι τρεις τον πρώτο σχεδόν μήνα που το πιάσαμε και είμαστε χαρούμενοι που μπήκαμε να ζεσταθούμε εμείς αλλά και να το ζεστάνουμε ταυτοχρόνως. Για μένα, όσο πιο δύσκολοι είναι οι καιροί τόσο πιο κόντρα φουσκωμένα έχω τα πανιά όπου παρά τις φουρτούνες του καιρού μπορεί μεν να χάνομαι για λίγο κάτω από τα κύματα, πάντα όμως θα επιστρέφω στη ζεστασιά της καρδιάς και με αυτή θα τα βγάζω πέρα. Ίσως να άργησα να βρω αυτό το σπίτι, τώρα όμως που το βρήκα και το διαμορφώνω σύμφωνα με τις ανάγκες μου αλλά και τις ιδέες των εκλεκτών μου φίλων, αδερφών, συναδέλφων και συνοδοιπόρων που με άντεξαν με τις παραξενιές μου αλλά ταυτόχρονα και με αγάπησαν τους οποίους βαθιά ευχαριστώ, προχωρώ στην τοποθέτηση και μιας αιώρας στο μπαλκόνι για ώρες χαλάρωσης και ανεμελιάς ατενίζοντας προς τη θάλασσα ρουφώντας το ιώδιό της με ένα βιβλίο πάντα στο χέρι και τη βροχή να τρέχει από τα κεραμίδια δημιουργώντας μικρά ποταμάκια με την Deema να φτιάχνει βαρκούλες με πλαστικά πανιά και ξύλα από τις κορφοξυλιές ρίχνοντάς τες σε αυτά με προορισμό τη θάλασσα. Να είναι γερό το σπίτι μας σε κάθε είδους μπουρίνια που τυχόν δεχτεί και να τα εκατοστήσει μαζί μας!
