Στην Καλαμάτα έξω από το κτήριο του Επισκοπείου συγκεντρώθηκαν αντιεμβολιαστές με συνθήματα «εδώ θα γίνει ο τάφος σας» και την προτροπή «παραιτήσου», προς τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, ο οποίος εκφράστηκε υπέρ της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού.
Εντάξει θα πούμε, αυτοί είναι οι σκοταδιστές, Ταλιμπάν της «τοτεμικής» θρησκευτικότητας. Στο άλλο άκρο είναι οι ακκιζόμενοι «φωταδιστές», αφελείς και χωρίς κριτήριο, ενταγμένοι στις νέες εποχές, που σβήνουν τη μνήμη και την σμιλεμένη μακρόχρονα πολιτισμική ιδιαιτερότητα των λαών.
Ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης π.χ. απέστειλε μια ευχετήρια κάρτα, η οποία κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, και στην οποία εύχεται «Χρόνια Πολλά». Λες και οι δημότες του… είχαν την ονομαστική τους εορτή ή τα γενέθλιά τους την ίδια εβδομάδα! Απαγορευμένη η ευχή «καλά Χριστούγεννα».
Ο υπουργός Μετανάστευσης Νότης Μηταράκης στη δική του ευχετήρια κάρτα (αντιγραφή εξωφύλλου από παιδικό βιβλίο), παρουσιάζει ένα αστέρι να κρέμεται από ένα μισοφέγγαρο (Πολλοί το ερμήνευσαν ως «Ημισέληνο»). Ένα κοριτσάκι με μαλλί που θα μπορούσε να παραπέμπει σε στυλ «αφρο», με ρούχα καλοκαιρινά (σορτσάκι και κοντομάνικο, δηλαδή καμιά σχέση με Χριστούγεννα), δίπλα στη θάλασσα και απέναντι μια ακτή που θα μπορούσε συνειρμικά να παραπέμπει σε τουρκική – με βάση παραστάσεις και εικόνες που έχουμε από φωτογραφίες.
Ας πούμε όλα καλά, παρότι αποτελεί βάρβαρη αισθητική παραβίαση της «εικονικότητας» των Χριστουγέννων. Όμως δεν υπάρχει καμία ευχή, καμία αναφορά στα Χριστούγεννα. Τότε προς τι η κάρτα με το μισοφέγγαρο και το κρεμασμένο αστέρι, τα καλοκαιρινό συνολάκι ; Σε ποια γιορτή παραπέμπει; Τι εύχεται; Με ποια αφορμή;
Απλώς όπως και του Μπακογιάννη, αποτελεί παραχώρηση στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των μεταναστών, έστω και αν ανάμεσά τους υπάρχουν Χριστιανοί που γιορτάζουν αυτές τις ημέρες!
Βέβαια, σαφώς υπάρχει και η αλτέρα παρς: Ο Τσίπρας εν έτει 2018 έστειλε ευχές για «Καλό Ραμαζάνι» στους εν Ελλάδι διαβιούντες μετανάστες. Ως τότε, ποτέ δεν είχε ευχηθεί «καλά Χριστούγεννα» ή «καλό Πάσχα» μαζικά στους Έλληνες.
Θυμίζουν τη ανεκδιήγητη ευρωπαία Μαλτέζα επίτροπο Χέλενα Νταλί, με το εσωτερικό της έγγραφο που αποκάλυψε το Politico και η οποία συνιστούσε στους Ευρωπαίους αξιωματούχους αντί να λένε «η περίοδος των Χριστουγέννων» να χρησιμοποιούν τη φράση «η περίοδος των γιορτών». Επίσης, αντί για να εύχονται «καλά Χριστούγεννα» να λένε «καλές γιορτές».
Επιπλέον, στο εγχειρίδιο, εκτός από την κατάργηση της λέξης «Χριστούγεννα», προέτρεπε να μην χρησιμοποιείται η φράση «χριστιανικά ονόματα» αλλά να λένε διαφορετικά το «πρώτο» ή «το βαπτιστικό» όνομα. Συμβούλευε δηλαδή αντί να πει κάποιος Μαρία και Τζον», να λέει «Μαλίκα και Χούλιο» προκειμένου «να αναφερθεί σε ένα «ξένο ζευγάρι».
Να θυμίσουμε επίσης ότι προσφάτως, τον Νοέμβριο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί στην προσπάθειά τους να πορευθούν το μονοπάτι της πολιτικής ορθότητας, εκτέθηκαν και πάλι με αφορμή μια καμπάνια του Συμβουλίου της Ευρώπης με τίτλο: «Η ελευθερία βρίσκεται στο χιτζάμπ».
Η καμπάνια έπειτα από τον σάλο που προκλήθηκε στην Γαλλία – η οποία μετράει νεκρούς από την ισλαμική τρομοκρατία – αποσύρθηκε, και η Κομισιόν που είχε συνεισφέρει το ποσό των 340.000 ευρώ να αναγκάστηκε να κρατήσει αποστάσεις.
Δεν είναι θέμα πίστης. Ο γράφων δεν εγγράφει εαυτόν στους πιστούς κάποιας θρησκείας. Είναι θέμα ταυτότητας. Πρόκειται για την επαπειλούμενη εξάλειψη μιας μακρόχρονης παράδοσης ενός λαού, που οι θρησκευτικές του γιορτές αποτελούν συστατικό πολιτισμικό στοιχείο του.
Δεν καταργούν τη θρησκεία. Καταργούν μια σύνθετη πολιτισμική διαδικασία αιώνων που μας προσέδωσε τα όποια χαρακτηριστικά, και τα οποία εκφράστηκαν στη λαϊκή και τη λόγια κουλτούρα.
Που ενέπνευσε ας πούμε υπέροχα έργα στον Άγιο της νεοελληνικής Λογοτεχνίας Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, στον Κωστή Παλαμά, στον Οδυσσέα Ελύτη, στον Νικηφόρο Βρεττάκο, στον Μίλτο Σαχτούρη, στον Γεώργιο Δροσίνη, στον Τέλλο Αγρα και πολλούς άλλους – για να μην μεταπηδήσουμε σε άλλη χριστιανική γιορτή και φτάσουμε στον «Επιτάφιο» του Ρίτσου…
Δεν είναι θέμα πίστης. Είναι θέμα ταυτότητας, θέμα κληρονομικού πολιτισμού ο οποίος σμίλεψε την πορεία και συνέχειά μας. Και που μέσα από την στοχευμένη ή όχι (δεν έχουμε δογματική απάντηση) προσπάθεια ομογενοποίησης, συμβάλει στην απρόσωπη ισοπέδωση. Όμως τι θα ήταν οι λαοί χωρίς τις πολιτισμικές τους ιδιαιτερότητες; Και σε αυτές υπάγονται οι θρησκευτικές.