Ήθελα να γράψω πράματα. Και λέω ήθελα γιατί και που ήθελα …τζίφος. Ήθελα να γράψω για την eurovision, αλλά…με προλάβαν οι άλλοι. Όλα τα είπανε. Όλα σας λέω. Και που μας κόψανε ως έθνος το γράψανε, επειδή δεν έκατσε, λέει, το εφέ με το χέρι το λουλακί. Και που το κάνανε επίτηδες οι ξένοι, γιατί κατά βάθος μας ζηλεύουν. Πάντα μας ζήλευαν. Κι αυτό το γράψανε.
Και που κέρδισε το Ισραήλ το γράψανε. Και που η κοπελιά με τα τσουρεκάκια στα μαλλιά άκουσε το εξάψαλμο γιατί δεν πρόλαβε να αδυνατίσει πριν ανέβει στην σκηνή (θα φοβήθηκαν μην τους την χαλάσει ως φαίνεται…Το stage είναι και ζυγαριά! Πσσσς! Τεχνολογία διαστήματος! Netta θα σε μαλώσω… Του χρόνου σε θέλω φέτες…έτσι;
Και που έχασε η Ελένη Φουέγκο επειδή την αδικήσανε οι επιτροπές με τους μαέστρους, το γράψανε. Και που ήταν στην σκηνή σαν την Σπεράντζα Βρανά του τότε. Σαν την Beyonce του σήμερα. Που ήρθε δεύτερη και σοβαρά συγχαρητήρια δεν άκουσε…κι αυτό το γράψανε κι αν δεν το γράψανε θα το γράψουνε. Αυτό το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα μας έχει κάνει μεγάλη ζημιά τελικά.
Και που κάθε χρόνο πάνω κάτω ακούμε τα ίδια και τα ίδια και προσπαθούμε να μαντέψουμε αν θα βγει μπαλάντα, του ροχαλητού, ή ¨γρήγορο¨ …του τρεχαλητού…αμ΄κι αυτό δεν θα το γράψανε; Κανείς δεν κολλάει μπρίκια την σήμερον, πιστέψτε με. Τα έγραψα και γω και πέρσι και πρόπερσι θαρρώ… Και φέτος λέω να σταθώ σε άλλες λεπτομέρειες …Κάτι μικρά , τοσοδούλικα που μου έκαναν εντύπωση…
Όπως, το ότι του χρόνου η Eurovision μετακομίζει στην Ιερουσαλήμ (μαζί με την αμερικάνικη πρεσβεία)…Ε, ρε γλέντια! Σας λέω γκούγκλαρα για να βρω ποια είναι η πρωτεύουσα του Ισραήλ κι άκρη δεν βρήκα…Μπερδεμένα πράματα…και πολύ επικίνδυνα κυρ πλανητάρχη μου…
Επίσης, μου έλειψε ο Καπουτζίδης, πολύ…Αυτό ήθελα να το πω για να μοιραστώ τον πόνο μου. Ξέρω ότι και σεις πονέσατε μαζί μου. ¨όσοι τουλάχιστον έκατσαν σπιτάκι τους και είδαν τον διαγωνισμό. Εξαιρούνται οι Παοκτζήδες που εκείνες τις ώρες της μετάδοσης ήτανε στους δρόμους και πανηγύριζαν αυτό που κέρδισαν τέλος πάντων. Κύπελλα, πρωταθλήματα, κούπες και τσαγιερά…όλα ίδια μου φαίνονται. Σχωρνάτε με.
Κι αφού δεν τον άντεχε ο προϋπολογισμός της ΕΡΤ, ( επανέρχομαι στο θέμα του σχολιαστή εγώ, έτσι κι αλλιώς είμαι Παναθηναϊκός κι έχουμε τα δικά μας βάσανα), άιντε να το δεχτώ, κρίση έχουμε, το σέβομαι, θα τον ήθελα ιδανικά σαν καλεσμένο σπίτι μου…Να φάμε μαζί τις πίτσες μας, να τσακίσουμε τα ποπ κορν που καραμελώνω υπέροχα και να τον ακούω να σχολιάζει! Αυτό.
Α! Να μην σας πω και για την στιγμή που έγινε σύνδεση με την Αθήνα για να δώσει η επιτροπή τους βαθμούς της και η παρουσιάστρια μας, έκανε το πιο κρύο σχόλιο από καταβολής παγετώνων! ‘Εστειλε το 12άρι στο ….Λαλα λαντ και μας στην Ανταρκτική! Ολίνα μου, το πρωί ξύπνησα πουντιασμένη και η θερμοκρασία στο σαλόνι δεν λέει να πάει πάνω από τους -2 βαθμούς Κελσίου…Αφού έχω βάλει τα τυριά και το γάλα δίπλα από την τηλεόραση! Σε ευχαριστώ θερμά για την οικονομία ρεύματος.
Και σαν τελευταίο κράτησα τον περσινό νικητή, αυτόν που η ζωή του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία μαζί με μια δεύτερη καρδιά. Κι αυτό η ζωή, πιστέψτε με, δεν το κάνει σε όλους…ούτε πολύ συχνά. Κοιτούσα αυτό το παλικάρι να τραγουδάει και παρατηρούσα το πρόσωπό του πόσο πιο χαρούμενο και υγιές φαινόταν και χαιρόμουν για κείνον τόσο μα τόσο πολύ, σαν να ήμουν η μαμά του, η αδερφή του, μια φίλη του που τον αγαπά και τον νοιάζεται. Ο ίδιος άνθρωπος που πέρσι μου είχε φανεί λίγο παράξενος, λίγο γραφικός μέσα στο τεράστιο σακάκι που του έπλεε αλλά που όταν άρχισε να τραγουδάει μας χάρισε ένα μικρό κομμάτι από την καρδιά του…που, σκεφτείτε, τότε δεν του περίσσευε καθόλου…
Ματίνα Ράπτη -Μιληλή
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr