Γενάρης του ’77 με ένα χιονιά που «ξύριζε» γένια ξυρισμένα, όπου δεν μπορούσε άνθρωπος να δει στα δυο μέτρα λόγω χιονοθύελλας, με βρήκε καθ’ οδόν με το λεωφορείο της γραμμής προς Καλαμάτα, χωρίς καλοριφέρ στριμωγμένος στο πίσω μέρος των καθισμάτων του – υπόψη ότι τότε τα υπεραστικά διέθεταν 32 θέσεις – και με ένα βιβλίο για τον εμφύλιο στα χέρια μου τα παγωμένα, με το τελευταίο βραδινό δρομολόγιο από Αθήνα, ΚΤΕΛ Κηφισού. Η διαδρομή γινόταν μέσω Άργους-Μύλων και εν συνεχεία ανηφορίζοντας το όρος Αρτεμίσιο – τον γνωστό Κολοσούρτη – με κάτι στροφές πραγματικά οχτάρια να ξετυλίγονται μπροστά μας, ακολουθούσε ο Αχλαδόκαμπος όπου από εκεί και μετά είχαμε να αντιμετωπίσουμε τις απότομες κατηφόρες ξανά με στροφές-δαχτυλίδια και εννοείται την όλη διαδρομή να διεξάγεται σε μία και μόνη λωρίδα.
Το χιόνι, πυκνές στοίβες να κατακλύζει τον δρόμο κι έναν οδηγό πελαγωμένο με τριάντα δύο επιβάτες συν έναν όρθιο που επιβιβάστηκε στους Μύλους με προορισμό την Μεγαλόπολη, όπου μεταξύ αυτών μια γυναίκα στον έβδομο μήνα έγκυο, έναν διαβητικό με τις ινσουλίνες του σε πακέτο με παγάκια τυλιγμένες και τρία μικρά παιδιά να τουρτουρίζουν από το κρύο. Κατά τις τέσσερις ξημερώματα, κόλλησε το λεωφορείο ενώ ταυτόχρονα έσβησε και το καλοριφέρ. Μείναμε σύξυλοι. Ξάφνου ένας νεαρός με μακριά μαλλιά ανοίγει μια θήκη και βγάζει την κιθάρα του προσπαθώντας κάτι να τραγουδήσει ενώ στη συνέχεια μια άλλη φωνή τον σιγοντάρει, ύστερα κι άλλη, στη συνέχεια και τρίτη, όπου εκεί στη μέση του πουθενά με την χιονοθύελλα να μαίνεται, βρεθήκαμε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων να τραγουδάμε: « Ήλιε αρχηγέ», « Στη δική μας πλάτη», «Να ‘βγαινα, μάνα μ’ στο κλαρί». Δεν βάζω και το χέρι μου στο ευαγγέλιο, σχημάτισα όμως την εντύπωση ότι μια ομάδα αντρών με πυκνές κατάμαυρες γενειάδες ίσα με ‘κει κάτω, αμπέχονα και τουφέκια μακρύκανα στα χέρια τους κρατώντας εμφανίστηκαν μέσα από τις χαράδρες του βουνού, σταμάτησαν δίπλα στο χαλασμένο λεωφορείο, φούμαραν ένα τσιγάρο κι έγιναν άφαντοι στα σκοτάδια. Μετά από κάνα δυο ώρες κι ενώ είχε φωτίσει για καλά, έκανε την εμφάνισή του το εκχιονιστικό. Έπαψε τότε η κιθάρα, έβαλε μπρός ο οδηγός κι αρχίσαμε να φθάνουμε σιγά σιγά προς την κορυφή του βουνού πίνοντας τσάι και ρούμι για να ζεσταθούμε στο μοναδικό καταφύγιο όπου υπήρξε – «Το Πολυβολείο» – ενώ ήσαν και φορές όπου λειτουργούσε και ως ταβέρνα διαθέτοντας γίδα βραστή και σούπα για τους διερχόμενους. Μέρα μεσημέρι πια φθάνοντας στην Καλαμάτα αντίκρισα μια πόλη να λευκιάζει από το χιόνι τέτοια, όπου όμοιά της δεν έχω δει μέχρι σήμερα.
Ετήσια συνδρομή: 150 ευρώ Paradise SPA & GYM (εντός Ξενοδοχείου Amilia Mare-Paradise, 4ο χλμ Ρόδου-Καλλιθέας). Εντός πακέτου: Xαμάμ, τζακούζι, σάουνα, οργανωμένο γυμναστήριο, pilates, brazilian boost, strong zumba, bodypump. Τηλ: 22410-62481 & 22414-01519
PARADISE SPA & GYM-ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ (FULL PACK): 150 ΕΥΡΩ
Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις
PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr