iporta.gr

Μελίνα Μερκούρη: «Γεννήθηκα Ελληνίδα, θα πεθάνω Ελληνίδα», του Νίκου Βασιλειάδη

Νίκος Βασιλειάδης

Θα το βρείτε: σε “Πολιτεία”, “Πρωτοπορία” Αθήνας-Θεσσαλονίκης-Πάτρας, “Ιανός” Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα ζητηθεί σε 2-5 ημέρες. β) ΗΠΑ μέσω του “Εθνικού Κήρυκα”. γ)στις εκδόσεις Φίλντισι on line, με μειλ ή τηλεφωνικά 210 65 40 170 – ekdoseis.filntisi@gmail.com

όλα τα συγγραφικά έσοδα θα διατεθούν σε οικογένειες  με παιδικό καρκίνο.

«Γεννήθηκα Ελληνίδα, θα πεθάνω Ελληνίδα». Ίσως η πιο εμβληματική φράση μιας σπάνιας μορφής, της Μελίνας Μερκούρη που όταν έμαθε πώς η χούντα της αφαιρεί την ελληνική ιθαγένεια. Η ίδια τότε έμενε στο εξωτερικό και έδινε μάχη κατά της χούντας, χρησιμοποιώντας το όνομά της και τη φήμη της. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την πτώση της.

Διάσημη σε όλο τον κόσμο για τις ερμηνείες της, η Μελίνα  με το βροντερό γέλιο, πολυτάλαντη διεθνής προσωπικότητα. Λαμπερή πρωταγωνίστρια της Έβδομης Τέχνης και των μεγάλων θεατρικών σκηνών. Σύμβολο νίκης ως προασπίστρια της δημοκρατίας στον αγώνα κατά της χούντας. Ριζοσπαστική πολιτικός και Υπουργός Πολιτισμού που διεκδίκησε την επιστροφή και επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα συμβάλλοντας στην εδραίωση του Πολιτισμού ως σημαντικού κεφαλαίου της σύγχρονης Ελλάδας. Αυτή ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Η δική μας Μελίνα και όλου του κόσμου. Η «τελευταία Ελληνίδα θεά», όπως την χαρακτήρισαν, ίσως η πιο προβεβλημένη προσωπικότητα της Ελλάδας.

Τα οκτώ χρόνια της Μελίνας Μερκούρη στην ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού έφεραν τον ελληνικό πολιτισμό στην πρώτη γραμμή της διεθνούς δημοσιότητας. Η δραστήρια εξωτερική πολιτιστική πολιτική που ακολούθησε ως υπουργός έδωσε πνοή στο όραμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στα πάτρια εδάφη από το Βρετανικό Μουσείο, έθεσε τις βάσεις για το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, γέννησε τον θεσμό των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, δημιούργησε τον θεατρικό πολυκεντρισμό στην ελληνική περιφέρεια και έδωσε ώθηση στην ένταξη της πολιτιστικής εκπαίδευσης στα σχολεία.

Η απουσία της παραμένει αισθητή. Τη θυμόμαστε και τιμούμε τη μνήμη και την προσφορά της.