Τι με λυπεί;
Τα μικρά κεριά που καίγονται γρήγορα
Τα αινίγματα των αντιφατικών
Το κάτι, το οτιδήποτε, το μερικό
Τις λέξεις που δεν ονειρεύονται και αυτές που από
φόβο χάνονται
Τη λησμονιά
Όταν ρωτώ, ενώ ξέρω την απάντηση, που ήμουν;
Όσους δεν αμάρτησαν
Τη νηστεία, ως μέσον για ν’ αγιάσουν
Το οργισμένο όνειρο
Τις άνευ περιεχομένου, καλημέρες
Τα σκοτάδια που δεν έμαθα να φοβάμαι
Τη νύχτα που με υποφέρει
Τη μέρα που λησμόνησα, να μανταλώσω
Τους δήθεν
Τους γυμνοσάλιαγκες, που γλείφουν τη ζωή μας
Τον νέο, άγνωστο, που θεοποιούμε
Όταν ξεχνάμε, πως υπάρχουμε
Που, δε μάθαμε γιατί ζούμε
Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιριών
