Κυριακή των Μυροφόρων: Το παράδειγμα του Ιωσήφ και των Μυροφόρων στη ζωή μας

Κείμενο από την Ιερά Μονή Παναγίας Υψενής στην Ρόδο

Κυριακή των Μυροφόρων: Το παράδειγμα του Ιωσήφ και των Μυροφόρων στη ζωή μας

Χριστός Ανέστη!

Βρισκόμαστε στην Αναστάσιμη περίοδο, όπου όλα μέσα στην εκκλησία (ύμνοι, ευαγγελικές περικοπές, γιορτές κλπ.) διατρανώνουν το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού· το μήνυμα της νίκης του θανάτου έναντι της ζωής.

Σήμερα, τρίτη Κυριακή από την Ανάστασή Του, εορτάζουμε τις πρώτες μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού. Εορτάζουμε εκείνες τις γυναίκες, οι οποίες δεν πρόβαλαν καμία δικαιολογία και με πολύ θάρρος ήταν δίπλα σε όλα τα συμβαίνοντα, στη Σταύρωση, στην Αποκαθήλωση και στον Ενταφιασμό, αλλά και στην Ανάσταση.

Ο ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρει ότι ο Ιωσήφ, μέλος του Συνεδρίου από την Αριμαθαία, εμφανίστηκε μπροστά στον Πιλάτο, «τολμήσας» με πολύ θάρρος, για να ζητήσει το σώμα του Χριστού για να Το ενταφιάσει. Αφού έμαθε ο Πιλάτος από τον Εκατόνταρχο ότι πέθανε, απέδωσε το σώμα στον Ιωσήφ.

Ο Ιωσήφ αγόρασε ένα καθαρό σεντόνι (έχει την έννοια ότι ο Χριστός για να κατοικήσει μέσα στους ανθρώπους πρέπει το σώμα να είναι αγνό και καθαρό), κατέβασε το σώμα από το σταυρό, το τύλιξε με το σεντόνι και το έθεσε μέσα σε ένα μνήμα που ήταν λαξευμένο στο βράχο και κύλησε μία μεγάλη πέτρα στην είσοδο του μνημείου. Όμως, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσή κοιτούσαν από απόσταση, που τοποθέτησε το σώμα.

Θέλησαν να πάνε να αλείψουν το σώμα με μύρα και αφού αγόρασαν τα μύρα η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη ξεκίνησαν την Κυριακή για να πάνε στο μνήμα.

Φθάνοντας στο μνήμα, έλεγαν μεταξύ τους: «τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;» («Ποιος θα μας κυλήσει το λίθο από την είσοδο του μνημείου;»). Σηκώνοντας το βλέμμα τους, είδαν ότι ο λίθος είχε κυλήσει και δεν έφραζε την είσοδο.

«Εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν», («Όταν μπήκαν στο μνημείο είδαν έναν νεαρό να κάθεται στα δεξιά, φορώντας λευκή στολή και έμειναν έκθαμβες»).

Τις λέει ο άγγελος: «μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν», («Μη μένετε έκπληκτες· ζητάτε τον Ιησού τον Ναζαρηνό που σταύρωσαν· Εγέρθηκε, δεν είναι εδώ· εδώ είναι ο τόπος που Τον έθεσαν»).

Συνεχίζει ο άγγελος και τους δίνει μία οδηγία να κηρύξουν την Ανάσταση στους μαθητές και στον Πέτρο και ότι θα συναντήσουν τον Αναστάντα Χριστό στη Γαλιλαία, όπως τις είπε. Οι Μυροφόρες εξήλθαν από το μνημείο, είχαν τρόμο και έκσταση και δεν είπαν σε κανένα γιατί φοβόντουσαν.

Ας σταθούμε σε 2 σημεία της ευαγγελικής διήγησης· το ένα, είναι η στάση του Ιωσήφ από την Αριμαθαία. Σύμφωνα με τον ιουδαϊκό νόμο, όσοι κατάδικοι πέθαιναν, δεν είχαν δικαίωμα ταφής γιατί τα σώματα πετιούνταν· για εκείνο το μέρος ήταν προορισμένο και το σώμα του Χριστού. Όμως, ο Ιωσήφ, θα λέγαμε θυσίασε τη ζωή του, και πήγε στον Πιλάτο για να ζητήσει το σώμα. Μπορούσε και ο Ιωσήφ να μην μπει σε αυτόν τον κόπο και την ταλαιπωρία και να επέρριπτε την συγκεκριμένη πράξη σε άλλους, στην Μάνα Του, στους μαθητές Του. Δεν το έκανε· γιατί Αυτός που θανατώθηκε, ήταν κάποτε δάσκαλός Του και όφειλε να κάνει κάτι γι’ Αυτόν από αγάπη και ευγνωμοσύνη.

Εμείς· όταν παραστεί κάποια ανάγκη βοηθάμε τον συνάνθρωπο; Τρέχουμε να βοηθήσουμε εκεί που χρειάζεται μία βοήθεια;

Έμπρακτα, πραγματικά. Όχι, για να μας δουν οι άλλοι και να μας επευφημήσουν αλλά αθόρυβα και στην αφάνεια· να το ξέρει μόνο ο Θεός και εσύ.

Το δεύτερο σημείο που θα ήθελα να σταθούμε είναι οι Μυροφόρες γυναίκες. Πολλοί άνθρωποι διατρανώνουν ότι ο Χριστός δεν πέθανε επάνω στο σταυρό, αλλά λιποθύμησε και δεν έγινε η Ανάσταση που λένε οι ευαγγελιστές. Αυτές οι γυναίκες, εισήλθαν στο κενό μνημείο και πληροφορήθηκαν από τον άγγελο Κυρίου για την Ανάσταση. Έγιναν μεταδότες του χαρμόσυνου αγγέλματος της Αναστάσεώς Του στους μαθητές, αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε σαν τις Μυροφόρες· η ζωή μας να μεταδίδει το μήνυμα της Αναστάσεως αλλά και να ζούμε με την ελπίδα και την προοπτική της Αναστάσεως, αλλά και σαν τον Ιωσήφ· να ζούμε βοηθώντας τους άλλους και να εκφράζουμε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη στους ανθρώπους. Να ζούμε, δίνοντας και προσφέροντας στους άλλους!

Χριστός Ανέστη!