ΚΥΠΡΟΣ 1974 (15 / 7 / 1974 – 20 /7 / 1974), 47 χρόνια μετά… ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ! , του Δημήτρη Ι. Μπρούχου

Δημήτρης Μπρούχος

 ΚΥΠΡΟΣ 1974

(15 / 7 / 1974 – 20 /7 / 1974)

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

 47 χρόνια μετά… ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

                                                               

-Μια εγκληματική (εθνική και καλά…) Οργάνωση,

-Ένστολα ανδρείκελα μειωμένης αντίληψης σε προδοτικό ρόλο,

-Ένα άθλιο και γελοίο καταστροφικό πραξικόπημα , που άνοιξε το δρόμο   

  στον «ΑΤΤΙΛΑ»,

-Ένας διοπτροφόρος «χασάπης» της υφηλίου εκ των… «συμμάχων»,

-Ελληνοκύπριοι Εθνοφρουροί και Έλληνες Κομμάντος, Πολεμιστές   

ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΙ και παλικάρια ΨΥΧΩΜΕΝΑ, που έκαμαν το χρέος 

τους στο Ιδανικό της Φυλής θυσιαζόμενοι ως ήρωες, παραμένοντας 

ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ή ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ή σε ομαδικούς τάφους   

ΘΑΜΜΕΝΟΙ,

-Ανεφάρμοστα ψηφίσματα,

-Λάθος επιλογές,

-Διπρόσωπες πολιτικές,

-Ύποπτοι ενδοτισμοί,

-Πολλά και ποικίλα Σ Υ Μ Φ Ε Ρ Ο Ν Τ Α,

-Ένα «τοκογλυφικό» Σχέδιο (που ΕΥΤΥΧΩΣ αποσοβήθηκε με το

  ιστορικό, ηρωικό ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος του 2004, από τον 

  Αδούλωτο Κυπριακό Λαό), με όχι απίθανη όμως «βελτιωμένη» 

  επαναφορά με διαφορετικό προσωπείο

                                                       και

-Ένας ακόρεστος «πισωγλεντισμός» καιροσκόπων, που «χαίρονται» τα 

  κεράσματα, τους μπακλαβάδες και τα καζίνο στα Κατεχόμενα, υπό το

                               πνεύμα της «Φιλίας των Λαών»,

                                                 συνθέτουν

το αποτρόπαιο τοπίο μιας ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ… σε μια    

                                    ΚΟΜΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ!

Μ’ ένα τραγούδι, γραμμένο στον τύμβο της «Μακεδονίτισσας»  σε μια στιγμή ρίγους και λυγμού, ανάμεσα στους σταυρούς των παλληκαριών , ένα κομμάτι της ψυχής μου θα ζωντανεύει στη μνήμη τις εικόνες απ’ όλα αυτά που δεν πρέπει να ξανασυμβούν…

Μέχρι τότε, η Αγία, Μαρτυρική μας Μεγαλόνησος, ματωμένη, κομμένη στα δύο, θα στέκει αγέρωχη και περήφανη καταμεσής στο πέλαγο σιμά μας, ακυρώνοντας την ηλίθια άποψη ότι τάχα «…κείται μακράν!».                                                                                                   

ΚΟΜΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ»

Στίχοι – Μουσική: Δημήτρης Ι. Μπρούχος 

Ερμηνεία:  Παμπίνα (Χαραλαμπία) Κοντέα)       

PANE DI CAPO ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

 

 

Δεν το ’θελα να φύγω
Μα τα έφερε βλέπεις έτσι η ζωή
Πάει καιρός που το παράπονο πνίγω
Κι η πληγή να κλείσει δεν εννοεί

Σπασμένα μου παιχνίδια
Και χαμένοι μου φίλοι τ’ άλλα παιδιά
Πόσα μέσα μου απόμειναν ίδια
Με ρωτάει κάθε βράδυ η καρδιά

Μα είμ’ ακόμα εδώ να περιμένω απαντήσεις
Να ζητώ εξηγήσεις
Σ’ έναν κόσμο που μοιάζει πιο πολύ φυλακή
Είμ’ ακόμα εδώ, κρατώ βαθιά μου μια ελπίδα
Την κομμένη πατρίδα, που ανήκω εκεί
Είμ’ ακόμα εδώ, κρατώ βαθιά μου μια ελπίδα
Την κομμένη πατρίδα, που ανήκω εκεί…

Αναίτια θυμώνω
Μεγαλώνω από σένα χώρια εγώ
Να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο
Πριν το μέτρημα τελειώσει να βγω

Σε μια φωτογραφία
Χίλια πρόσωπα λες εμένα κοιτούν
Αγνοούμενη ζωή στα σκουπίδια
Κι ένα δάκρυ τους για μένα κρατούν

Μα είμ’ ακόμα εδώ να περιμένω απαντήσεις
Να ζητώ εξηγήσεις
Σ’ έναν κόσμο που μοιάζει πιο πολύ φυλακή
Είμ’ ακόμα εδώ, κρατώ βαθιά μου μια ελπίδα
Την κομμένη πατρίδα, που ανήκω εκεί
Είμ’ ακόμα εδώ, κρατώ βαθιά μου μια ελπίδα
Την κομμένη πατρίδα, που ανήκω εκεί