Μάλλον ψύχραιμη ήταν η απάντηση της υπουργού Πολιτισμού Μυρσίνης Ζορμπά προς τον γερμαναρά Χάρτβιχ (τι ευχάριστο όνομα!) Φίσερ, για τα όσα δήλωσε σε συνέντευξή του, σχετικά με τα γλυπτά του Παρθενώνα. Ότι δηλαδή, η ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ (έτσι ονόμασε την κλοπή) στο Λονδίνο, είναι ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΠΡΑΞΗ. Μόνο που η υπουργός μας, εστίασε την παρέμβασή της στην νοοτροπία των Άγγλων, χαρακτηρίζοντας το ζήτημα ως «υπολείμματα αποικιοκρατίας», αφήνοντας τον απόγονο του Χέρμαν Γκαίρινγκ και του Αδόλφου Αϊχμαν, στο απυρόβλητο. Κατά την γνώμη μου, ιδιαίτερη απάντηση χρειάζονταν και ο χερ Φίσσερ, τον οποίο –φροντίζοντας να κρυφτούν από την αποδοκιμασία και την αγανάκτηση για την ελεεινή πράξη του λόρδου (!) Ελγκιν- τοποθέτησαν οι Άγγλοι επικεφαλής του Μουσείου της Τέχνης στο Λονδίνο, αφήνοντας αυτόν να εκτεθεί δηλώνοντας τις ελεεινές ατάκες του. Η δήλωσή του «Τα γλυπτά του Παρθενώνα δεν ανήκουν στην Ελλάδα, αλλά στους επιτρόπους (sic!) του βρετανικού Μουσείου», και ότι «δεν επιστρέφονται ούτε δανείζονται (στην Ελλάδα)», αποτελεί κατά την ταπεινή μου γνώμη ένδειξη του πόσο μας υπολογίζουν στην Εσπερία. Δηλαδή ακόμη μία καρπαζιά στον σβέρκο της τίμιας πλην αδύναμης Ελλάδας.
Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά αυτή η δεύτερη καρπαζιά (μετά την ολοκλήρωση της σφοδρής επιθυμίας των Δυτικών να λυθεί το σκοπιανό έτσι όπως λύθηκε), ήταν από αυτές που πληγώνουν το δίκιο και το φιλότιμο του άτυχου Έλληνα. Ένα δίκιο που ήδη μετράει πληγές από την άρνηση της Γερμανίας να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις. Έτσι, για να μη ξεχνιόμαστε…
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr