Ο Δρ. Νικόλαος Φρόνας είναι γαστρεντερολόγος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών,Αντιπρόεδρος Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείαςκαι τ.Πρόεδρος του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου για 8 χρόνια.
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΡΟΥΛΗ
ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ
Η Ρούλη Σεμερτζίδου: το πορτραίτο της που φιλοτέχνησε ο Βάλιας το 1970.
Η είδηση του θανάτου της αγαπημένης μας (Καλλιρόης) Ρούλης Σεμερτζίδου, την Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου σε Νοσοκομείο των Αθηνών, σκόρπισε μεγάλη θλίψη στους πολυάριθμους φίλους της στη τοπικής μας κοινωνία.
Την πρόδωσε η ταλαιπωρημένη καρδιά της που τόσα τράβηξε τον τελευταίο καιρό.
Γόνος αστικής οικογένειας των Αθηνών, γεννήθηκε το 1934. Ο πατέρας της υπήρξε διευθυντικό στέλεχος της Τράπεζας της Ελλάδος.
Η μητέρα της ήταν εξαιρετικός χαρακτήρας και φιλόξενος άνθρωπος.
Το 1956 παντρεύτηκε το ζωγράφο Βάλια Σεμερτζίδη και η μοίρα τόφερε να πορευτεί μαζί του μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του.
Μαζί και στη δεύτερη πατρίδα τους τη Ρόδο, όπου εγκαταστάθηκαν από το 1964 μέχρι το θάνατό του το 1983.
Αφοσιωμένη και αγαπημένη σύζυγος στη ζωή. Το συντρόφευε παντού σε ότι, αποτελούσε πηγή έμπνευσης για τις εξαιρετικές καλλιτεχνικές του δημιουργίες στη Ρόδο. (Ροδίτικη ύπαιθρος, κοινωνικές εκδηλώσεις όπως τα πανηγύρια, οι χοροί, οι αγροτικές ενασχολήσεις, τα διάφορα κυρίως χειρωνακτικά επαγγέλματα κ.α).
Είναι γνωστό ότι οι πολιτικές πεποιθήσεις του ζωγράφου τη περίοδο των πέτρινων αντιδημοκρατικών χρόνων, στάθηκαν αφορμή να τεθεί υπό διωγμό ο ίδιος και το αξιοθαύμαστο καλλιτεχνικό του έργο. Μετά τη χηρεία της η Ρούλη παρά τα προβλήματα υγείας, έθεσε σκοπό της ζωής της με συγκεκριμένες ενέργειες να αναδείξει μετά θάνατον το σημαντικό καλλιτεχνικό έργο του αγαπημένου της συζύγου και να το κατατάξει εκεί που πραγματικά ανήκει.
Αποκορύφωμα της μακρόχρονης δραστηριότητάς της, υπήρξε η μεγάλη, άκρως επιτυχημένη αναδρομική έκθεση του Βάλια στο Μουσείο Μπενάκη το 2012, με τις διθυραμβικές κριτικές που επανέφεραν τον καλλιτέχνη στην επικαιρότητα και τον κατέταξαν στη χορεία των καλύτερων ζωγράφων της γενιάς του.
Το 2016 δώρισε 34 σημαντικά έργα στο «Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη» στον Πειραιά, τα οποία εκτίθενται μόνιμα και κοσμούν μαζί με αυτά του Δημήτρη Περδικίδη τις αίθουσες του ιδρύματος, για τα οποία καμαρώνει και υπερηφανεύεται η εφοπλιστική οικογένεια Λασκαρίδη.
Μετά από πολύχρονη συνεργασία μαζί της, υπερνικώντας όλες τις σχετικές δυσκολίες, πραγματοποιήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη της οικογένειας Σεμερτζίδη, το όνειρο της ζωής της το οποίο ήταν η δωρεά έργων τέχνης του Βάλια στο φιλόξενο τόπο που και οι δύο αγάπησαν.
Πραγματοποιήθηκε έτσι η μεγάλη δωρεά των 103 επιλεγμένων έργων όλης της καλλιτεχνικής πορείας του καλλιτέχνη στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου το Δεκέμβριο του 2018.
Όπως μου εξομολογήθηκε την ημέρα των εγκαινίων, (τότε που έλαμπε από μεγάλη χαρά και ικανοποίηση) ήταν πολύ ευτυχισμένη. Αισθάνθηκε ότι με την υπόλοιπη οικογένεια ξεπλήρωσε μία μεγάλη υποχρέωση στο Ροδιακό λαό που άνοιξε την φιλόξενη αγκάλη του και τους προστάτεψε τα δύσκολα χρόνια.
Η Ρούλη υπήρξε ξεχωριστή προσωπικότητα, σεμνή, ταπεινή, ανιδιοτελής και ειλικρινής χαρακτήρας, εχθρός της επίδειξης, ευσυγκίνητη, ξεχωριστού επιπέδου και συμπεριφοράς. Με τίμησε με την πολύχρονη ειλικρινή φιλία της.
Θα παραμένει αλησμόνητη στην καρδιά όλων μας.
Η ανεξήγητη απόφαση της διοίκησης του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου το Σεπτέμβριο του 2020 να καθαιρέσει τη μόνιμη συλλογή και η οποία απετράπη την τελευταία στιγμή μετά τη γενική αντίδραση και κατακραυγή, της δημιούργησε ανεξίτηλα ψυχολογικά τραύματα. Ήταν τότε που για πρώτη φορά αισθάνθηκα το βουβό της κλάμα μαζί με ανάμικτα αισθήματα πίκρας και οργής.
Ευτυχώς που δεν έμαθε ποτέ ότι κατέβασαν με εμπαθή τρόπο, από την είσοδο του εκθεσιακού χώρου πινακίδα με την αναμνηστική φωτογραφία της με τα υπόλοιπα Μέλη της οικογένειας, μαζί με το κείμενο της ομιλίας της την ημέρα των εγκαινίων.
Αγαπημένη μας Ρούλη ξέρω ότι έφυγες πολύ πικραμένη, με ένα τεράστιο «γιατί» να σε βασανίζει, χωρίς καμία επίσημη διαβεβαίωση μέχρι τη τελευταία στιγμή της ζωή σου ότι η δωρεά σου θα παραμείνει ανέγγιχτη.
Να ξέρεις ότι όλοι μας θα προτάξουμε τα στήθη μας προκειμένου να διαφυλάξουμε την αγαθοεργή σου πράξη, η οποία εμπλούτισε και αναβάθμισε τη πινακοθήκη της Ρόδου.
Ελπίζω ότι ο ήρεμος τρόπος που φτερούγισε η καρδιά και η ψυχή σου μαζί με την αγάπη όλων μας να είναι μια ανακούφιση στην θλίψη των φίλων σου. Πιστεύω ότι ταξίδεψες προς ένα τόπο αγγελικό μόνο για ενάρετους. Θα είσαι πάντα μαζί μας στη σκέψη μας και στο μουσείο της εικαστικής ιστορίας του τόπου μας. Αιωνία σου η μνήμη.
Δρ. Νικόλαος Τσ. Φρόνας
τέως Πρόεδρος
Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης
Δήμου Ρόδου