Έχει φιλοξενήσει τα μεγαλύτερα ονόματα της Τέχνης.
Το CARNEGIE HALL, είναι κτίσμα σχεδιασμένο σε στυλ ιταλικής αναγέννησης, που καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο στο κέντρο της Νέας Υόρκης κι έχει 3 αίθουσες άριστης ακουστικής.
Στο ενημερωτικό έντυπο που μοιράζεται σε όσους ξεναγούνται στο χώρο του, αναφέρεται ένα ευτράπελο περιστατικό, που διασώζεται ως θρύλος χωρίς να απασχολεί η βασιμότητά του…
Ένας τουρίστας περπατά στη λεωφόρο του Μανχάταν αναζητώντας την είσοδο της αίθουσας, όταν βλέπει τον κορυφαίο βιρτουόζο του βιολιού, Γιάσα Χάιφετς, που μάλλον δεν τον αναγνωρίζει, να εξέρχεται από την πύλη του κτιρίου. Κοντοστέκεται και τον ρωτά:
-“Καλημέρα σας! Έχετε την καλοσύνη να μου πείτε πώς θα φτάσω στο Κάρνεγκι Χολ;”, ρωτά…
-“Με πάρα πολλή εξάσκηση!!!”, απαντά ο μουσικός, αφοπλιστικά…
Μπορεί η προέλευση της ιστορίας αυτής να αποτελεί άλυτο μυστήριο ως τις μέρες μας, όμως ως ευτράπελο περιστατικό έχει γίνει μέρος της Αίθουσας, που άνοιξε τις πύλες της σαν σήμερα 5 Μαΐου 1891, με μια μεγαλειώδη συναυλία, κατά την οποία παρευρέθηκε και ο ίδιος ο Τσαϊκόφσκυ, διευθύνοντας μάλιστα το «Marche Solennelle», όπως διαπιστώνουμε διαβάζοντας το πρόγραμμα της βραδιάς.
Λέγεται μάλιστα πώς ο Τσαϊκόφσκι ικανοποιήθηκε τόσο με την προσέλευση και ενθουσιώδη στάση των αμερικανών ακροατών, που δήλωσε:
-«Μπράβο! Ομολογώ δεν το περίμενα, αλλά διαπιστώνω πως κι οι Αμερικανοί είναι φιλόμουσοι όπως κι οι Ρώσοι!».
To Kάρνεγκι Χολ φημίζεται για την άψογη ακουστική του, την οποία εγκωμίασε και ο Τσαϊκόφσκι, χαρακτηρίζοντας την αίθουσα ένα «Θαύμα»!
Για τα 85 χρόνια από την λειτουργία του Κάρνεγκι διοργανώθηκε μεγάλη συναυλία, όπου παρευρέθησαν μεγάλες μουσικές προσωπικότητες, ανάμεσα στις οποίες οι Γεχούντι Μενουχίν, Άιζακ Στερν, Λέοναρντ Μπερνστάιν, οι οποίοι παρουσίασαν το περίφημο «Διπλό Κονσέρτο» του Μπαχ και θα τους απολαύσουμε σήμερα.
Ας θυμηθούμε πως πρόκειται για το «Κονσέρτο για δύο Βιολιά, BWV 1043» σε ρε ελάσσονα, που συχνά αποκαλείται «Διπλό Κονσέρτο».
Αποτελεί σύνθεση των χρόνων της Λειψίας, δηλαδή η σύνθεση χρονολογείται περί το 1730, όταν ο συνθέτης κατείχε εκτός από τη θέση του κάντορα και την ηγεσία του Collegium Musicum , μιας εθελοντικής οργάνωσης με στόχο την πολιτιστική αναβάθμιση της πόλης με εβδομαδιαίες συναυλίες.
Εκτός από τα δυο βιολιά, το έργο είναι γραμμένο για κοντίνουο και έγχορδα και δομικά ακολουθεί το μπαρόκ πρότυπο των τριών μερών που εναλλάσσονται αντιθετικά ως προς το ρυθμό:
—Vivace
—Largo ma non tanto
—Allegro
Το κοντσέρτο χαρακτηρίζεται από την λεπτή και εκφραστική σχέση ανάμεσα στα δυο βιολιά.
Πράγματι, η σύμπραξή τους είναι εξαιρετική και φαίνεται πως ο θείος Μπαχ φρόντισε αριστοτεχνικά για την ισόρροπη, ηχητική κατανομή τους στο ξετύλιγμα των μελωδικών ιδεών, που γίνεται σε αντιστικτικό ύφος.
Bach: Double Concerto BWV 1043 / Carnegie Hall May 5th 1976:
