Ο Δημήτρης Ι. Μπρούχος είναι ποιητής, στιχουργός. συγγραφέας και Σύμβουλος Επικοινωνίας
Μόλις προχθές, γιορτάστηκε η Ημέρα του πατέρα. Πέρασε…
Δεν μίλησα… Ίσως γιατί για μένα, μέχρι σήμερα, 38 χρόνια μετά την εκδημία σου στην Αιώνια Ανατολή, εξακολουθείς να υπάρχεις καθημερινά στη ζωή μου. Και γιατί ήθελα να το κάνω σήμερα, που είναι μια ξεχωριστή μέρα, επειδή σαν σήμερα, διάλεξες να ταξιδέψεις προς το Φως…
Υπάρχεις μέσα μου με το υψηλό παράδειγμά σου που μου δίδαξες, με τις αρχές και τις αξίες που μου μεταλαμπάδευσες, με τις παραινέσεις που μπόλιασες την ψυχή μου, με την έννοια του μέτρου που δεν κουραζόσουν ποτέ να μου υπενθυμίζεις… Υπάρχεις μέσα στις λέξεις που κάθε φορά συναντώ, όταν θέλω να περιγράψω την Αγάπη, την Ακεραιότητα, την Ανιδιοτέλεια, την Αξιοπρέπεια, την Αριστεία, την Αρχοντιά, την Αφοσίωση, την των πάντων Αρχή της ζωής μου και την ανάστασή μου σε τούτο τον συμπαθή κι αποτρόπαιο μα πάντα ενδιαφέροντα κόσμο…
Με θυμάμαι μικρό παιδί να ψηλώνω πόντο-πόντο φτάνοντας το μπόι σου και να το ξεπερνάω…
Δεν έφτασα όμως ποτέ το ανάστημά σου… Ρίχνω πάντα κλεφτές ματιές στη χαμηλή -σφραγισμένη πια- βρύση της πλατείας Δικαστηρίων, που τα μεσημέρια του καλοκαιριού των παιδικών μου χρόνων, έπινα νερό από τη χούφτα σου και δροσιζόμουν.
Εσύ Πατέρας, αδελφός, παιδικός μου φίλος (όπως συνήθιζες να με συστήνεις).
Για μένα, η μνήμη σου πάντα κερί αναμμένο και το πρόσωπό σου ο ομφάλιος λώρος μου με τη Θεσσαλονίκη, όπως μου τη σύστησες κι όπως μου την έμαθες περπατώντας την μαζί, από την Άνω Πόλη μέχρι το Λιμάνι και το Ντεπό.
Δεν με χάρηκες όπως θα το ήθελες. Δεν σε είχα αρκετά και μέχρι σήμερα ακόμα σε χρειάζομαι.
Ο αμείλικτος πιστωτής μας πρόλαβε, βλέπεις…
Φροντίζω πάντα το όνομά σου να μένει λευκό, σαν το πρώτο εκείνο της νύχτας της γεννήσεώς μου, μέχρι τη στιγμή που θα σου το επιστρέψω…
26 Ιουνίου: Ημέρα Γέννησης και Θανάτου.Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,το πάντα ανθισμένο λουλούδι της ψυχής μου, για σένα, μπαμπά μου…