Ο Γιάννης Πανούσης είναι Ομότιμος Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών.
Διαβάστε όλα τα άρθρα του Γιάννη Πανούση ΕΔΩ
Θολοί ορίζοντες και ασαφή όρια
Επειδή η Ποίηση σπανίως λέει ψέμματα αντίθετα με την Πολιτική που προβαίνει συχνά σε παρα-ποίηση [της πραγματικότητας] σκέφτηκα να συνδυάσω κάποιους στίχους με ορισμένες σκέψεις μου για τα πολιτικά φαινόμενα του καιρού μας
1. συνωστίζονται οι σκιές στις πλατείες χωρίς ονοματεπώνυμο…
οι έξω και οι μέσα δηλώναμε όλοι απόντες
Νιόβη Ιωάννου, Ησυχία, τάξις και ασφάλεια
Υπόγεια ρεύματα ιδεών χωρίς γνήσιους ανεξάρτητους διανοούμενους , ελευθερίες με το κομμάτι χωρίς ελεύθερους ανθρώπους, ενσυνείδητοι πολίτες χωρίς ευσυνείδητη Πολιτεία σημαίνει ότι αναζητούμε ματαίως έναν κόσμο αξιών που θα τον εναποθέσουμε στα χέρια [και στα μυαλά] ανάξιων λειτουργών
2. Εκείνη τη σημαία που κρατούσες στην τελευταία μάχη
ανεμίζοντας όνειρα και φαντασιώσεις
ούτε εσύ, αν ζούσες τώρα, θα την έβρισκες
μέσα στις τόσες θλιβερές απομιμήσεις
Σπ.Κατσίμης, Ο σημαιοφόρος
Η μεγαλύτερη ζημιά που έχουν κατά καιρούς κάνει οι ιδεοληπτικοί των κομμάτων είναι ότι κατηγοριοποίησαν και δια-χώρισαν τους έλληνες [κυρ-Παντελήδες, συμβιβασμένοι από τη μιά/αντιστασιακοί, αντισυμβατικοί από την άλλη], δια-κρίσεις που η ίδια η ζωή τις διέψευσε, καθώς οι ‘μετακινήσεις’ [ένθεν/κακείθεν] ήσαν καθημερινό φαινόμενο
3. Ακουμπάει ο ένας τον άλλον
για να δουν αν ζουν
ή αν πέθαναν
και δεν το κατάλαβαν
Κ.Τζίρας, Της Ερημιάς και του Σκότους
Ένα αριστερό κόμμα και οι διεκδικητές της ηγεσίας του δεν [πρέπει να] έχουν ως στόχο να κερδίσουν τον αρχηγό του αντιπάλου κόμματος αλλά να [ανα]συγκροτήσουν ένα σύγχρονο κόμμα διακυβέρνησης [χωρίς στελέχη-βαρίδια και βάρη ιστορικών λαθών]
4. Τόσο καιρό έκανες τον αγαθιάρη
και τώρα σε σφίξανε τα φιλότιμα;
Νίκος Τσιφόρος, Τα παιδιά της πιάτσας [Γαλάζιο, πράσινο, κόκκινο]
Η Δημοκρατία συμ-περιλαμβάνει και προϋποθέτει Διαφάνεια, Έλεγχο και Λογοδοσία. Τα υπόλοιπα [Παραιτήσεις, Σιωπές και Συν-ενοχές] είναι εκ του πονηρού
5. Ικανή να αιτιολογήσει
ακόμα και την χαιρέκακη διάθεση των ηττημένων και των συμπαθούντων…
Τάκης Δ.Ψαράκης, Κάθε χρόνο το Δεκέμβρη
Η δυσαρμονία στον κομματικό χώρο [λόγω παραίτησης του Αρχηγού] και η δυσφορία των διεκδικητών [λόγω της εμφάνισης διαττόντων αστέρων] καθιστά δυσνόητη την ιδεολογική τακτική και την πολιτική ηθική των επιγόνων
Τα παραπάνω, ενδεικτικά και μόνον, παραδείγματα της –εν αναδιατάξει-πολιτικής σκηνής στη χώρα δικαιώνουν τους στίχους του ανατρεπτικού ποιητή Αργύρη Μαρνέρου ‘’Όλους κάποια στιγμή θα μας ζυγίσει ο χρόνος… εύχομαι η ζυγαριά να μην είναι στενόψυχη… η αύρα της να μην αλληθωρίζει και το βλέμμα της να μην τραυλίζει’’