Θα ακριβύνει η «μαλλιαρή»;, του Γιώργου Αρκουλή

Κάπως αργά -10 Ιουνίου- πέφτει εφέτος της Αναλήψεως` ημέρα ορόσημο για να ξεκινήσουν τα μπάνια, με το σκεπτικό –όπως έλεγαν οι γονείς και οι παππούδες μας- ‘θα έχει ζεστάνει η θάλασσα’. Φεύγαμε, λοιπόν, τσούρμο παιδόπουλα, από τον συνοικιακό Πειραιά με το λεωφορείο, και προορισμό τη Φρεαττύδα ή την Πειραϊκή για τις πρώτες βουτιές και βάζαμε στοίχημα οι φίλοι για το ποιος θα πιάσει από τον βυθό την πιο… μαλλιαρή πέτρα, γιατί έτσι ήθελε το έθιμο. Θυμάμαι, ο νικητής απολάμβανε το αυτοκρατορικό πρόγευμα, που του πλήρωναν οι χαμένοι, δηλαδή μια πορτοκαλάδα και ένα σάντουϊτς από την μικροσκοπική  καντίνα που βρισκόταν  στο «Σκαφάκι» και δεχόταν φραγκοδίφραγκα από το  φτωχολόϊ.

Σήμερα το «Σκαφάκι» είναι γεμάτο από ταπεινά βαρκάκια και ο δήμαρχος –έχει ανακοινωθεί- θέλει να αξιοποιήσει τον μικρό κολπίσκο για να φτιάξει σύγχρονο λιμανάκι, προφανώς για να δένουν θαλαμηγοί, αλλά προς το παρόν τα νερά παραμένουν ήρεμα ένεκα του ξεσηκωμού των κατοίκων…

Αυτά τα λίγα για πρόλογο, μια και σήμερα θέλω να τιμήσω την έναρξη των θερινών «απλωτών» (όσες επιτρέπει βέβαια η προχωρημένη ηλικία…) στο δημοφιλές κομμάτι της Βουλιαγμένης, που θεωρείται «ο Παράδεισος των πτωχών», δηλαδή την καταπληκτική πλαζ της Βουλιαγμένης ‘Λουκιανός Κηλαηδόνης’. Και γράφω για «Παράδεισο», αφού όλες οι ηλικίες αντί λογικού εισιτηρίου εισόδου, περνούν μερικές ώρες ευχάριστα: οι κάποιας ηλικίας θα παίξουν με τους φίλους μια παρτίδα τάβλι, ενώ οι νέα γενιά θα απολαύσει ρακέτες, μονόζυγο, μπασκετάκι και τζόκινγκ στις πεντακάθαρες χωμάτινες διαδρομές. 

Τηλεφώνησα, λοιπόν, στον φίλο μου που ζει στην Καλλιθέα και είναι φανατικός με τον… «Λουκιανό» (και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ θαμώνας!), να τον ενημερώσω για την αναμενόμενη πρεμιέρα μου.

«Ετοιμαζόμαστε κι’ εμείς», μου είπε, για να προσθέσει με συγκρατημένο θυμό: «άκουσα φήμη που θέλει την ιδιοκτήτρια εταιρία να ανεβάζει τις τιμές των εισιτηρίων κι’ αυτό το βρίσκω άδικο σε βαθμό να σκεφτώ αν θα πηγαίνω συχνά εφέτος».

«Αποκλείεται να κάνει αυτό το λάθος η Εταιρία Ακινήτων του Δημοσίου (σημ.: στην οποία ανήκει η πλαζ), ειδικά μετά την γελοία απόφαση της μείωσης συντάξεων χηρείας, που ξεσήκωσε τον κόσμο και εξευτέλισε την κυβέρνηση. ‘Αλλωστε θα ήταν οδυνηρό για τον κόσμο να του κόψουν τη μικρή απόλαυση της βουτιάς και της ανάσας, μόνο και μόνο για να αυξηθούν οι εισπράξεις, λες και ακρίβυνε η πρώτη ύλη, δηλαδή η θ ά λ α σ σ α!».

Επειδή όμως η φήμη υπάρχει και, συνήθως,  προηγείται της ζόρικης είδησης, κάπου το έψαξα και, πράγματι, έμαθα πως έχει αποφασιστεί, αρμοδίως,  να φτάσει το εισιτήριο στα δέκα ευρώ (!!) και για τους ηλικιωμένους στα πέντε (αν δεν έχει ήδη ξεκινήσει η φάμπρικα). Άστοχο; Σίγουρα, και μάλιστα σε περίοδο που η εν λόγω πλαζ δούλευε στο φουλ αφήνοντας τεράστια κέρδη στην Εταιρία. Μια εταιρία, που με βάση τα οικονομικά της στοιχεία, δεν περνάει και την καλύτερη εποχή της, μολονότι δημοπρατεί συνεχώς περιουσιακά της στοιχεία, δηλαδή σπίτια, μαγαζιά, οικόπεδα και αγροτεμάχια «καθ’ άπασα την επικράτεια».

ΥΓ: Κύριε Σταϊκούρα, αν κάτι δουλεύει σαν ελβετικό ρολόϊ, δεν του ‘σκαλίζεις’ τους λεπτοδείκτες, αφού η αποδιοργάνωση του μηχανισμού καραδοκεί!