Ο κ. Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, νυν Σύμβουλος του “Ε.Κ” και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών.
Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας
Στην Γιάλτα της… Ουκρανίας, μέλος τότε της Σοβιετικής Ενωσης, συναντήθηκαν οι ηγέτες της Αμερικής, της Αγγλίας και της Σοβιετικής Ενωσης, μεταξύ 4-11 Φεβρουαρίου 1945, για να χαράξουν τα νέα σύνορα των χωρών που θα προέκυπταν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ιστορικής σημασίας αυτή σύνοδος, που επιβεβαίωσε μεταξύ των άλλων και την ένταξη της Ελλάδας στη σφαίρα επιρροής της Δύσης, επανήλθε στο προσκήνιο τις τελευταίες ημέρες εξαιτίας των συναντήσεων μεταξύ εκπροσώπων της αμερικανικής κυβέρνησης και της ρωσικής σε πόλεις της Ευρώπης για να αποφασίσουν, κατά κύριο λόγο, για την τύχη της Ουκρανίας.
Η ομοιότητα μεταξύ του τότε και του τώρα έγκειται στο γεγονός ότι οι δύο αυτές χώρες αποφασίζουν για την Ευρώπη χωρίς τη συμμετοχή της.
Η πραγματικότητα είναι ότι στη σύνοδο της Γενεύης, τη Δευτέρα, απουσιάζει η Ευρώπη. Απουσιάζει ακόμα, κατά τραγικό τρόπο, κι αυτή η ίδια η Ουκρανία!
Και η πραγματικότητα είναι ότι όταν η Ρωσία θα συναντηθεί με το ΝΑΤΟ, την Τετάρτη, η Ευρωπαϊκή Ενωση, σαν οργανισμός, δεν θα συμμετάσχει.
Μάλιστα, στην περίπτωση της Ελλάδας ο Υπουργός των Εξωτερικών ταξιδεύει στη… Νιγηρία, ενώ στην Κύπρο παραιτήθηκε προχθές ο δήθεν θιγμένος πρώην Υπουργός Εξωτερικών και ανέλαβε καινούργιος.
Το θέμα είναι ότι η Ρωσία θεωρεί την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ ως οργανισμούς ελεγχόμενους από την Αμερική και άρα δεν βλέπει τον λόγο της συμμετοχής τους.
Και το χειρότερο βέβαια είναι ότι αποφασίζουν για την Ουκρανία, χωρίς την Ουκρανία.
Ιστορικά υπήρξαν πολλές περιπτώσεις όπως αυτή της Γιάλτας και τώρα που αποφασίζουν οι μεγάλες δυνάμεις με βάση βέβαια πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα και τον δικό τους τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Αλλά, επειδή συχνά παίρνουν ένα μολύβι και ένα χαρτί και τραβούν διαχωριστικές γραμμές χωρίς ιδιαίτερη ευαισθησία στις Ιστορίες των χωρών για τις οποίες αποφασίζουν, μετά από μερικές δεκαετίες τα πράγματα επανέρχονται στο σημείο μηδέν.
Ενα ενδιαφέρον σημείο στην ιστορία αυτή είναι ότι η Τουρκία έχει πωλήσει τα μη επανδρωμένα αεροπλανάκια (drones) στην Ουκρανία, παρά την έντονη αντίδραση της Ρωσίας.
Τα drones αυτά θεωρούνται από τα καλύτερα και μάλιστα ένα από αυτά χρησιμοποιήθηκε από τους Ουκρανούς την προηγούμενη εβδομάδα με επιτυχία.
Πώς και αν αυτό θα δυσκολέψει τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ρωσία, δεδομένων και των πολέμων μεταξύ τους στο παρελθόν, θα φανεί. Και βεβαίως θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε αν ο Ερντογάν θα θελήσει να επιμείνει στην χάραξη της δικής του πολιτικής, ανεξάρτητα από την γραμμή του ΝΑΤΟ.
Οπως σημείωνα και στο χθεσινό μου σχόλιο δεν υπάρχει εύκολη λύση στο θέμα της Ουκρανίας. Γιατί από τη μία μεριά ο Πούτιν είναι αποφασισμένος να την θέσει υπό τον έλεγχό του, θεωρώντας την αναπόσπαστο μέρος της Ρωσίας, ο δε Μπάιντεν έχει πολύ μικρό περιθώριο ευελιξίας, με δεδομένη την εσωτερική κατάσταση στη χώρα, την χαώδη έξοδο από το Αφγανιστάν και την χαμηλή δημοτικότητά του.