Άκου θα σου μιλήσω για την πατρίδα μου.
Η πατρίδα μου μεταλαμπάδευσε τον πολιτισμό ως την άκρη της γης.
Είναι η πιο όμορφη πατρίδα του πλανήτη. Και την ζήλευαν πολλοί.
Περισσότερο όμως την ζηλεύουν οι ίδιοι οι συμπατριώτες μας και βάλθηκαν να την καταστρέψουν.
Την πατρίδα μου την ξεπούλησαν ασύστολα στο βωμό του χρήματος. Την πρόδωσαν για τριάκοντα αργύρια.
Την πατρίδα μου την έπνιξαν μέσα σε ρέματα και μπαζωμένα ποτάμια, την έκαψαν, την έκαναν στάχτες κι αποκαΐδια για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Σκόρπισαν το θανατικό γύρω της γεμίζοντας μας από πόνο.
Λύγισαν τα στιβαρά κορμιά μας από την άδικη απώλεια των αγαπημένων μας με απώτερο σκοπό την ισοπέδωση του ψυχικού μας κόσμου.
Πώς να σηκώσουμε το ανάστημα όταν ο θάνατος ενός παιδιού, ενός νέου, ενός ηλικιωμένου βαραίνει τις πλάτες μας.
Την πατρίδα μου…. Την πατρίδα μου την λένε Ελλάδα. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Η Ελλάδα ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες της.
Η Χρύσα Ζανεσή-Αλεξάκη είναι συγγραφέας
