( Στον ζωγράφο και μουσικό Αντρέα Πατράκη που πάντα λέει λιγότερα απ’όσα ξέρει)
Για τη γιορτή της μητέρας ανεβάζω το μυθικό σπίτι που έμενε ως το τέλος της ζωής της η πιο πολυτραγουδισμένη μάνα του λαϊκού τραγουδιού. Πρόκειται βέβαια για την κυρά Γεσθημανή Καζαντζίδη, τη μάνα του Στέλιου:
“Μανούλα θα φύγω
μην κλάψεις για μένα
η μοίρα μου το χει
μοναχός να ζω…”
Βρίσκεται εγκαταλελειμμένο στην οδό Αλαΐας στην Ν. Ιωνία και ανήκει, όπως μου είπε ο φίλος μου εικαστικός και γείτονας του Καζαντζίδη, Χρήστος Γεωργουδάκης, στον αδελφό του Στέλιου, Στάθη. Και έτσι όμως αυτή η εικόνα ξεπερνάει και το πιο βαθύ κοινωνιολογικό σχόλιο για τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 και ό,τι συνέβαινε στα λαϊκά προάστια. Τοίχοι χωρίς κονίαμα, τούβλα χωρίς σοβάδες, κουπαστές από χυτοσίδηρο, πρόχειρα υποστυλώματα, σκουριά, άγρια βλάστηση και βέβαια αναμονές στα όρια του νόμου και της παρανομίας. Όταν την αισθητική την έφτιαχνε η ανάγκη.
Αλλά και πάντα ένας μικρός κήπος κι ένα ασήμαντο δεντράκι να σπάνε τη μονοτονία του μπετόν. Τέλος, κλειστά παράθυρα, ημίφως και αναμονή για αυτόν που όλο έρχεται και που ποτέ δεν φτάνει.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr