Ο κ.Θεόκλητος Ρουσάκης είναι Αντιστράτηγος (εα) και Επίτιμος Διοικητής Β΄ Σώματος Στρατού
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Εν μέσω της τιτάνιας εθνικής προσπάθειας για την αντιμετώπιση της κρίσης από την πανδημία του Κορονοϊού, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει η “μεγαλύτερη εικόνα” και οι επικίνδυνες εξελίξεις που ταυτόχρονα δρομολογούνται στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών διαφορών, με την εργαλειοποίησης σε πολλά επίπεδα των παρανόμων μεταναστών και προσφύγων από τον Σουλτάνο Ερντογάν. Και αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη κρίση.
Μας απειλεί ο κ. Ερντογάν με για casus belli αν ασκήσουμε τα νόμιμα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο, παραβιάζει προκλητικά τον Εθνικό Εναέριο Χώρο μας στο Αιγαίο και στον Έβρο, προκαλεί με προσπάθειες εμβολισμού σκαφών του Λιμενικού Σώματος εντός των χωρικών υδάτων μας, διοχετεύει και καθοδηγεί καθημερινά μεγάλο αριθμό παρανόμων μεταναστών και προσφύγων στα ελληνικά νησιά, απειλεί για αποδέσμευση και καθοδήγηση των 3.500.000 παρανόμων μεταναστών και προσφύγων προς Ελλάδα και ΕΕ, προκαλεί με την παράνομη και αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο “Συμφωνία – Μνημόνιο¨ με τη Λιβύη και τέλος εκτοξεύει προκλητική μεταναστευτική επίθεση στην περιοχή του Έβρου, οργανωμένη και υποστηριζόμενη από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και τη Στρατοχωροφυλακή.
Και ενώ αναμένουμε την συνέχιση των προκλήσεων στα Νότια της Κρήτης, στα πλαίσια της παράνομης και προκλητικής συμφωνίας του με τη Λιβύη, μας προέκυψε νέα επικίνδυνη και ύπουλη πρόκληση από Αλβανία. Μετά από συμφωνία του κ. Ερντογάν με τον φιλότουρκο Π/Θ της Αλβανίας κ. Ε. Ράμα, σχεδιάζει και οργανώνει την εγκατάσταση 30-35.000 προσφύγων από Τουρκία, κυρίως Αφγανών και Πακιστανών, στην περιοχή της Β. Ηπείρου, πλησίον της ελληνοαλβανικής μεθορίου σε 6 οργανωμένους προς τούτο χώρους.
ΣΧΟΛΙΑ
Είναι γεγονός ότι η μεταναστευτική επίθεση από την Τουρκία στο μέτωπο του Έβρου αντιμετωπίστηκε με αποφασιστικότητα, εξαιρετική διαλειτουργικότητα από τις εμπλεκόμενες δυνάμεις ΣΞ και ΣΑ, γενναιότητα, αυταπάρνηση, άριστο σχεδιασμό, ομοψυχία εμπλεκομένων δυνάμεων και τοπικού πληθυσμού, εξαιρετικό συντονισμό δυνάμεων, έγκαιρη αξιοποίηση των πληροφοριών και επαγγελματική ψυχραιμία.
Η Τουρκία και ο Σουλτάνος Ερντογάν έχει να διαχειριστεί τώρα εκτός των άλλων και αυτήν την αποτυχία του. Η μάχη κερδήθηκε, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται και αυτό που δεν πρέπει να μας διαφεύγει είναι ότι μπορεί το μέτωπο του Έβρου να είναι το “τυρί” ενώ η “φάκα” να είναι κάπου αλλού, ίσως σε κάποιο νησί. Απέναντι από το σύμπλεγμα Ν. Μεγίστης ( Καστελόριζο, Ρω, Στρογγύλη ), στο Αντίφιλο (Κας) της Τουρκίας, πάνω από 1000 παράνομοι μετανάστες και πρόσφυγες αναμένουν το σύνθημα και τους τούρκους διακινητές να τους μεταφέρουν στην ελληνική πλευρά στο σύμπλεγμα Ν. Μεγίστης ( Καστελόριζο, Ρω, Στρογγύλη).
Τα στοιχεία όμως που επιπρόσθετα πρέπει να λάβουμε υπόψη και να τα αξιολογήσουμε έγκαιρα προς λήψη των απαραιτήτων αποφάσεων και μέτρων, είναι η νέα συμφωνία του κ. Ερντογάν με τον Π/Θ της Αλβανίας κ. Ράμα για την εγκατάσταση στην περιοχή της Β. Ηπείρου 30-35.000 μεταναστών – προσφύγων. Η είδηση δεν έτυχε της δέουσας προβολής από τα ελληνικά ΜΜΕ, εκτιμώ όμως και ελπίζω ότι δεν συνέβη το ίδιο από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Πατρίδος μας.
Οι λεπτομέρειες που έγιναν γνωστές από τον ελληνικό και διεθνή τύπο για την εγκατάσταση αυτή έχουν ως εξής:
—Οι μετανάστες, στην πλειοψηφία Αφγανοί – Πακιστανοί, όχι Σύριοι, θα εγκατασταθούν σε 6 καταυλισμούς που ήδη έχουν αρχίσει να κατασκευάζονται στις περιοχές Κακαβιά , Ρίπεση, Μαυρομάτη, Τρεις Γέφυρες και Κορυτσά, δίπλα δηλαδή στις συνοριακές διαβάσεις με την Ελλάδα
—Ήδη έχουν εγκατασταθεί, από 7 Μαρτίου, 50 Σύριοι στην περιοχή Άρσι Λέγκο, 2 χλμ έξω από το Αργυρόκαστρο.
—Από το Γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό ΖDF και από δημοσιεύματα του αλβανικού τύπου μαθαίνουμε ότι, ο κ. Ράμα έχει συμφωνήσει με αξιωματούχους της ΕΕ να εγκαταστήσει τους πρόσφυγες στην Αλβανία, για να πετύχει να πάρει ημερομηνία έναρξης των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων για την ΕΕ.
—Τα κέντρα υποδοχής είναι δύο, στις περιοχές Αργυρόκαστρου και Κορυτσάς (Καπστίτσα), όπου δημογραφικά υπερέχει η Ελληνική Εθνική Μειονότητα.
Οι συνέπειες για την ασφάλεια και την επιβίωση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, που από αρχαιοτάτων χρόνων διαβιεί στην περιοχή της Β. Ηπείρου, αλλά και την Ελλάδα είναι ιδιαίτερα σοβαρές και επικίνδυνες . Συγκεκριμένα:
Η εγκατάσταση των μουσουλμάνων προσφύγων στη Β. Ήπειρο, σε συνδυασμό με τον τελευταίο αλβανικό νόμο για τις ιδιοκτησίες που ψηφίστηκε από την αλβανική βουλή, που είναι το εργαλείο για την αρπαγή των περιουσιών της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητος, θα επιφέρει κατ΄ αρχήν την πληθυσμιακή αλλοίωση στις περιοχές που διαβιεί η Ελληνική Εθνική Μειονότητα και εν συνεχεία την εξαφάνισή της και την αντικατάσταση της με μουσουλμάνους που διάκεινται ευμενώς και ποδηγετούνται από την Τουρκία και την Αλβανία. Αυτός όμως δεν είναι και ο στρατηγικός στόχος κάθε αλβανικής κυβέρνησης;
Οι μουσουλμανικοί θύλακες μεταναστών στην Β. Ήπειρο είναι βέβαιο ότι θα είναι “εμπλουτισμένοι” και με εκπαιδευμένους στις Ειδικές Επιχειρήσεις Τούρκους των Ειδικών Δυνάμεων, με την μορφή “μεταναστών”. Αποστολή αυτών θα είναι να ενεργήσουν στα μετόπισθεν των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, όταν θα δημιουργηθεί ένα θερμό επεισόδιο ή μια γενικευμένη κρίση στον Έβρο και στα Ελληνικά Νησιά. Να σημειωθεί ότι η διείσδυση μέσω της ελληνοαλβανικής μεθορίου, είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί και αποτραπεί λόγω του δασώδους και έντονα διακεκομμένου εδάφους και των μεγάλων απαιτήσεων σε δυνάμεις για τη φύλαξή της
Η εργαλειοποίηση και εδώ των μεταναστών τόσο από Τουρκία όσο και από Αλβανία είναι προφανής, καθ΄ όσον, αν ο σκοπός της μετεγκατάστασης των μεταναστών ήταν η φυγή προς Κ. Ευρώπη, τότε οι δομές φιλοξενίας θα ήταν στην παραλιακή ζώνη της Κεντρικής και Βόρειας Αλβανίας, λόγω εγγύτητας με τις Ιταλικές Ακτές.
Όσον αφορά στην Τουρκία, η παραπάνω ενέργεια είναι σύμφωνη με το Δόγμα Νταβούτογλου, που αναλυτικά περιγράφεται στο βιβλίο του “Στρατηγικό Βάθος” περί μουσουλμανικού τόξου στα βόρεια σύνορά μας και ήταν αναμενόμενο ότι όταν θα εύρισκε την ευκαιρία θα το υλοποιούσε.
Ποια όμως είναι η μεγάλη αντίφαση από την Αλβανική πλευρά;
Το παράλογο από αλβανικής πλευράς είναι πως ελπίζει να πάρει το status των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ, ενώ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική της ΕΕ που είναι να υπερασπιστεί τα σύνορά της εκεί που δίνετε τώρα η μάχη για τη συγκράτηση της μεταναστευτικής επίθεσης, στον Έβρο και στα Ελληνικά Νησιά, ενώ ο κ. Ράμα την μετατοπίζει στα μετόπισθεν της Ελλάδος.
Είναι τελικά ο κ Ράμα με την ΕΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο και ότι αυτό προβλέπει για τις Εθνικές Μειονότητες ή είναι με τον φίλο του κ Ερντογάν;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Κατόπιν αυτών και από τα διδάγματα που εξάγονται από τον αγώνα του μεταναστευτικού πολέμου στον Έβρο και τα Ελληνικά Νησιά, που είναι βέβαια ακόμη σε εξέλιξη, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθούν τα παρακάτω:
—Η μεθόδευση της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού από την Τουρκία αναβαθμίστηκε ραγδαία.
—Η αντιμετώπιση της υβριδικής επίθεσης αντιμετωπίζεται επιτυχώς με την εμπλοκή όχι μόνο των Σωμάτων Ασφαλείας αλλά και των Ενόπλων Δυνάμεων.
—Επιπρόσθετα αυτών των επιχειρησιακών απαιτήσεων, η ασφάλεια των ελληνοαλβανικών συνόρων από την απειλή που θα προκύψει από τους χιλιάδες κατευθυνόμενους και σε διατεταγμένη αποστολή “πρόσφυγες-μετανάστες” από Αλβανία με μια παρόμοια μεταναστευτική επίθεση, είναι βέβαιο ότι θα απαιτήσει επιπρόσθετες δυνάμεις Στρατού και Αστυνομίας.
—Στον αντίποδα των παραπάνω, η παρατεταμένη χρησιμοποίηση και φθορά του Στρατού στα σύνορα θα πρέπει το δυνατόν συντομότερο να περιορισθεί στις ελάχιστες δυνάμεις. Τούτο διότι πρώτιστη αποστολή του ΣΞ και γενικά των ΕΔ είναι η προβολή της απαραίτητης ισχύος και η νίκη στο χειρότερο δυνατό σενάριο που μπορεί να προκύψει για την αντιμετώπιση ένοπλης εχθρικής στρατιωτικής πρόκλησης, οιασδήποτε έντασης ή μορφής ή κλίμακος σε οποιοδήποτε θαλάσσιο ή χερσαίο χώρο της Πατρίδος μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια κρίσεων ή πολεμικών συγκρούσεων, δοκιμάζονται οι πολιτικές, το εθνικό φρόνημα και τα ηγετικά προσόντα των πολιτικών ηγεσιών. Το ίδιο έντονα και αποφασιστικά όμως δοκιμάζονται δομικά, επιχειρησιακά, οργανωτικά και οι Ένοπλες Δυνάμεις των χωρών και οι στρατιωτικές ηγεσίες τους. Έτσι σχεδόν πάντα προκύπτει η ανάγκη για μικρές οι μεγάλες αλλαγές.
Οι αλλαγές αυτές σε πολιτικό επίπεδο απαιτούν την αλλαγή στρατηγικής στην αντιμετώπιση του τουρκικού προκλητικού αναθεωρητισμού, από την κατευναστική και υποχωρητική πολιτική που ουδόλως αποδίδει, σε αυτήν της ανυποχώρητης, αποφασιστικής και δυναμικής πολιτικής. Φαίνεται ότι η Κυβέρνηση άρχισε να κινείται και πολύ σωστά προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η ανυποχώρητη, αποφασιστική και δυναμική πολιτική προϋποθέτει ταυτόχρονα και ανάλογες αλλαγές και στη δομή οργάνωση και ενίσχυση με προσωπικό και μέσα των Ενόπλων Δυνάμεών μας αλλά και των Σωμάτων Ασφαλείας μας, που είναι από τους κυριότερους πυλώνες του συστήματος αμύνης της χώρας μας. Αυτές οι αλλαγές που μπορεί να γίνουν σε πολλά επίπεδα, προωθούνται από τις υπεύθυνες στρατιωτικές ηγεσίες και εγκρίνονται από τις πολιτικές ηγεσίες που έχουν εμπιστοσύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις τους και στις Στρατιωτικές τους Ηγεσίες.
Δυστυχώς αυτές τις αλλαγές ή προσαρμογές όσο εύκολα τις περιγράφουμε, άλλο τόσο δύσκολα τις υλοποιούμε όταν κυρίως αποτελούμε μέρος τους, διότι υπάρχει πάντα μια μικρή ή μεγάλη αντίδραση στο “ξεβόλεμα”
Αυτό όμως είναι και το κυρίαρχο προσόν του Ηγέτη. Αν συνεχίσει να λειτουργεί παρά την αναγκαιότητα της αλλαγής, παύει να είναι ηγέτης και γίνεται ένας απλός διαχειριστής της κατάστασης στην οποία βολεύτηκε και αυτός. Αυτή η κατάσταση όμως έχει νομοτελειακά σύντομη ημερομηνία λήξεως.
Έτσι λοιπόν η αύξηση του χρόνου της στρατιωτικής θητείας, της στράτευσης στην ηλικία των 18 ετών, της στράτευσης των γυναικών, της ενεργοποίησης των Α΄και Β΄ΣΣ, της πρόσληψης επαγγελματιών οπλιτών με καθαρά στρατιωτικά κριτήρια και της αύξησης του προϋπολογισμού για την άμυνα με έξυπνες αγορές και προμήθειες, είναι μόνο μερικά χρονίζοντα θέματα που περιμένουν τις γενναίες αποφάσεις της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας της Πατρίδος μας
Αυτό που πρέπει εδώ να τονίσουμε είναι ότι, όταν οι αλλαγές δεν γίνονται με αφετηρία την σύλληψη του Ηγέτη, από την αξιολόγηση ή διαπίστωση της ανάγκης, με μια οργανωμένη και μελετημένη προσπάθεια, τότε είναι σίγουρο ότι θα γίνουν αναγκαστικά μέσα από μια αποτυχία ή ήττα ή εθνική τραγωδία, όπως Κύπρος, Ίμια κλπ.
Αβίαστα επομένως βγαίνει το συμπέρασμα ότι η λεπτή διαχωριστική γραμμή, μεταξύ του νικητή Ηγέτη, του ικανού Οιακοστρόφου και του ηττημένου ηγέτη ορίζεται ως η ικανότητα προσαρμογής τους ή εφαρμογής της αναγκαίας αλλαγής ΕΓΚΑΙΡΑ.
27.03.2020
Αντγος (εα) Θεόκλητος Ρουσάκης
Επίτιμος Διοικητής Β΄ Σώματος Στρατού
Email: theoklitosr@yahoo.gr
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr