Κάτι άλλαξε στα ανθρώπινα ένστικτα. Βία, εγκληματικότητα, ψυχοπαθολογία. Η πανδημία και η βιοπολιτική αλλάζουν χαρακτηρολογικές δομές, μετακινούν αρχέγονες εσωτερικές δυνάμεις και ορμέμφυτα στις αποκλίνουσες συμπεριφορές. Τροπικές περιοχές επιθετικότητας και ανασφάλειας αλληλεπιδρούν στον ψυχισμό. Τα υποκείμενα ακινητοποιούνται και ταυτόχρονα «μετακινούνται» σε άλλους κόσμους.
Το άτομο ψάχνεται να διοχετεύσει τον φόβο που γεννάει το δυστοπικό παρόν. Εντάσεις και τρόμοι διατρέχουν τον ψυχισμό (και το συλλογικό ασυνείδητο) αφού θεωρείται πλέον ως κανονική/αυτονόητη η αποδοχή της πανδημικής πραγματικότητας. Η επίδραση του Συμβολικού στο Πραγματικό περνάει μέσα απο την εξοικείωση με τον θάνατο (δουλειά που κάνει η καθημερινή θανατοστατιστική -με την μορφή χρηματιστηριακής κορδέλας ενημέρωσης- στις οθόνες). Οι συναισθηματικές νόρμες μεταλλάσσονται σε φοβικά ένστικτα: κρύβεις το συμπάσχειν, απωθείς τον φόβο, ξορκίζεις το κακό.
Είναι όμως ”ιδεολογική” η ψυχοπαθολογία-κυρίως λόγω της βιοπολιτικής. Και ο ψηφιακός κόσμος της υπερεπιτάχυνσης προσφέρει πλέον εκείνους τους μηχανισμούς που διαμορφώνουν την ελλειπτική επιθυμία του υποκειμένου. Η δε έννοια της καθυπόταξης και η έγκληση του Άλλου (Εξουσία, Επιστήμη, Νόμος) κυριαρχούν μαζικά. Τα σημαινόμενα/ φαντασιακά άγχη διεισδύουν στους ατομικούς ιδεοψυχαναγκαστικούς κόσμους : αυτό που φοβάσαι( το κακό) μοιάζει πλέον πολύ πιθανό να συμβεί. Μάλλον θα ζούμε για καιρό στο σύμπαν της ψυχαναγκαστικής προσαρμογής στο Αρνητικό….