Το περιστατικό προέκυψε χθες το πρωϊ μπροστά στο ένα από τα δύο περίπτερα της πλατείας «Κανάρια», στην Ηλιούπολη, εκείνο που πουλάει εφημερίδες. Περιμένοντας τη σειρά μου να πλησιάσω τον πάγκο με τα φύλλα πάνω στο πεζοδρόμιο, μια νεαρή -το πολύ είκοσι χρόνων- έχει σταθεί μπροστά στην ντάνα με το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ και προσπαθεί να αφαιρέσει από την σακούλα την πανάκριβη προσφορά που αυτή τη φορά αφορούσε έργο με θέμα τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό σε επιμέλεια του γνωστού ελληνιστή, σπουδαίου σημειολόγου, συγγραφέα κλπ. Ουμπέρτο Έκο. Ο περιπτεράς παρακολουθεί αμίλητος, κάπου δείχνει να δυσανασχετεί, αλλά η πελάτισσα αποφασίζει να αγοράσει την εφημερίδα, πληρώνει και με την άκρη του ματιού μου την βλέπω να πλησιάζει στον παρακείμενο μπλε κάδο απορριμμάτων, να αφαιρεί το βιβλίο και ανοίγοντας το καπάκι να πετάει το σώμα της εφημερίδας μαζί με τα δύο περιοδικά μέσα στο σωρό με τα πλαστικά, τα χαρτιά και τα μπουκάλια.
Ένιωσα να μου ρίχνει γροθιά στο στομάχι ο Ρόκι Μαρτσιάνο!
‘Εχοντας θητεύσει στο συγκρότημα Λαμπράκη (της δημιουργικής εποχής) με το κυριακάτικο ΒΗΜΑ να φτάνει τις 250.000 πωλήσεις, μου ήταν αδύνατο να κατανοήσω την σκηνή που μόλις είχε προκύψει μπροστά μου. Κι’ αναρωτήθηκα: πώς θα αισθάνονταν οι σύγχρονοι λειτουργοί της εφημερίδας μαζί με τον Καρακούση, οι οποίοι -υποτίθεται ότι- νοιάζονται και πολεμάνε καθημερινά για την σωστή ενημέρωση, με στόχο να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του αναγνώστη;
Φοβάμαι πως οριστικά οι α ν α γ ν ώ σ τ ε ς έχουν χαθεί` κι΄ ότι ως αγοραστές προσφορών οδηγούν σταθερά στην χρεοκοπία του πολύτιμου αγαθού την ενημέρωσης, αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο στην τζάμπα (και σαφώς κατευθυνόμενη – άρα επικίνδυνη) εκείνη της δωρεάν των τηλεοπτικών «μαγαζιών».