Η Μαρία Σκαμπαρδώνη είναι Δημοσιογράφος και Αναγνώστρια της iΠόρτας
Νόμιζα το χέρι θα μου κράταγες,
στο δρόμο μου μαζί να πορευθείς.
Αλλά εσύ βιάστηκες να φύγεις,
να τρέξεις στο δρόμο της ντροπής.
Νόμιζα πως η ψυχή μου ανάσανε,
όταν ήρθες εσύ πλάι μου.
Μα δε γνώριζα πως θα γινόσουν
εσύ το μεγαλύτερο σκοτάδι μου.
Και της ζωής μου έγινες
ο δικός μου Εφιάλτης.
Από τη ζωή μου αφού βγήκες,
μη σκεφτείς ποτέ σου να ξανάρθεις.
Νόμιζα πως θα ξαπόσταινα,
την καρδιά μου θα ξεκούραζες.
Αλλά εσύ μόνο ψέματα μου έλεγες
και τα παλάτια μου όλα γκρέμιζες.
Νόμιζα πως ήσουνα
άνθρωπος αληθινός.
Αλλά εσύ στο τέλος έγινες
ο μεγαλύτερός μου καημός.
Πίστευα πως θα είχες
αλήθεια μέσα σου και ψυχή.
Αλλά σε σένα όλα ήταν ψεύτικα,
πόρτα που κλείνει βιαστική.
Και της ζωής μου έγινες
ο δικός μου Εφιάλτης.
Από τη ζωή μου αφού βγήκες,
μη σκεφτείς ποτέ σου να ξανάρθεις.