Ο Αλέξανδρος Μπέμπης (Κανταρτζής) είναι συνταξιούχος, πρώην επιχειρηματίας που ασχολήθηκε με την ανακύκλωση. Έχει υπό έκδοσιν έξι παιδικά βιβλία.
Όχι, το δηλώνω ευθαρσώς και εν γνώσει των συνεπειών για ψευδή δήλωση.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου χαζοπαππού επειδή θα σας αφηγηθώ τις απίστευτες για εμένα επιδόσεις του 3,5 ετών εγγονού μου.
Ολογράφως, τρεισήμισι ετών.
Και δεν είμαι χαζοπαππούς για έναν απλό λόγο.
Συζητώντας με γονείς και άλλους παππούδες αλλά και την δασκάλα του στον παιδικό σταθμό τα περισσότερα σημερινά παιδιά
σε αυτή την ηλικία βρίσκονται περίπου στο ίδιο επίπεδο. Συνεπώς πρόκειται για την εξέλιξη των γενεών.
Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Δεν πιστεύω ότι είναι παιδί φαινόμενο αλλά ένα φυσιολογικό παιδί της εποχής μας.
Ο μικρός ήδη ξέρει την αλφάβητο σε ελληνικά και αγγλικά. Ξέρει να μετράει με πλήρη άνεση επίσης σε ελληνικά και αγγλικά.
Αναγνωρίζει τα περισσότερα γεωμετρικά σχήματα. Όταν του εξήγησα γιατί το τρίγωνο το λέμε τρίγωνο και το τετράγωνο τετράγωνο,
δεν βρήκε την παραμικρή δυσκολία μετρώντας τις γωνίες να συνεχίσει μόνος του πεντάγωνο, εξάγωνο, επτάγωνο κ.λ.π.
Ήταν δεν ήταν δεκαπέντε δεκαεπτά μηνών όταν έλεγε με απίστευτη ευφράδεια χωρίς να κομπιάζει ή να κάνει σαρδάμ λέξεις δύσκολες
όπως παραλληλεπίπεδο, κοραλλιογενής, έκπληξη, καθώς και να βάζει το ρήμα στον σωστό χρόνο στις προτάσεις με ολοκληρωμένα νοήματα.
Ήδη μπορεί να διαβάζει απλές λέξεις όπως μαμά, κακά, γάλα, αβγό.
Ξέρει όλους τους πλανήτες του solar system και τους δορυφόρους τους σε ελληνικά και αγγλικά.
Έχει συλλάβει τον μηχανισμό της πρόσθεσης και της αφαίρεσης και τις εκτελεί σωστά με μικρά νούμερα. Π.χ. 1+4, 3-2.
Έπιασε αμέσως την στρατηγική στο επιτραπέζιο παιχνίδι ντόμινο. Στην αρχή έκανα τα στραβά μάτια για να του δώσω τη χαρά της νίκης
και να κρατήσω το ενδιαφέρον του ζωντανό.
Τώρα παίζουμε στα ίσια και δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι μερικές φορές με κερδίζει.
Όταν βλέπω την ευκολία που παίζει με το τάμπλετ, νοιώθω σαν τη γιαγιά μου που όταν είδε να έχω και να χειρίζομαι
το φορητό κασετόφωνο που μου είχε αγοράσει ο πατέρας μου είχε πει οργισμένη ”πάρε από δω το μηχάνημα του διαβόλου”.
Ελπίζω να μη μου ξεφύγει κάτι ανάλογο με την αλματώδη πρόοδο που έχει η τεχνολογία και η πληροφορική και πώς τις αφομοιώνουν τα νέα παιδιά.
Τηρουμένων των αναλογιών βεβαίως επειδή η γιαγιούλα μου ήταν αγράμματη, ενώ εγώ ο γραμματιζούμενος…
Για να μη σας κουράσω άλλο θα πω και το τελευταίο χρονικά κατόρθωμα του, μέχρι το επόμενο φυσικά.
Πριν λίγες μέρες του αγόρασα το διασκευασμένο για παιδιά από την Σοφία Ζαραμπούκα ΕΙΡΗΝΗ του Αριστοφάνη εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.
Του το διάβασα και το ευχαριστήθηκε. Χθες τον ρώτησα ”τι θυμάσαι Γιαννάκη από την ειρήνη που το διαβάσαμε την προηγούμενη εβδομάδα;”
Πήρε το βιβλίο, το άνοιξε, έβαλε το δαχτυλάκι του στις προτάσεις και άρχισε υποτίθεται να διαβάζει…
…” Ο Έλληνας, παππού, πήγε στον Αριστοφάνη και του ζήτησε να του πει πώς πρέπει να ψάξει για να βρει την ειρήνη
και ο Αριστοφάνης χωρίς χρονοτριβή(!!!) του απάντησε πάρε GPS!!!!!!!!!
Μετά από αυτό δεν θα με εκπλήξει ό, τι και αν ακολουθήσει.
Υ.Γ. Αυτό που με προβληματίζει είναι αν το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι εναρμονισμένο και συγχρονισμένο με αυτό το επίπεδο
της νέας γενιάς που ανέτειλε ή θα έχουμε πισωγυρίσματα από την Α’ Δημοτικού .