Εμείς και η Φύση, του Ηλία Καραβόλια 

Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology

Πανδημία, καύσωνες, φωτιές. Δυστοπικό παρόν. Δυστοπικό μέλλον. Κάποιοι ομως μιλάνε ακόμα για την δήθεν φούσκα της κλιματικής αλλαγής και το δήθεν ψεύδος με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ενω οι ίδιοι ψήνονται σήμερα στα κέντρα των πόλεων με 45άρια (σημ : είναι οι ίδιοι που προμοτάρουν την πράσινη οικονομία και σκοτώνονται παρασκηνιακά για τα ευρωπαϊκά κονδύλια προς μεγαλοκαπιταλιστές στην ενέργεια).

Ο πλανήτης εκπέμπει sos και ανεβάζει θερμοκρασίες, γεννάει ιούς, ενώ οι πυρκαγιές σκοτώνουν τα δάση και το οξυγόνο.

Δεν χρειάζεται να είσαι οικολόγος ή αντικαπιταλιστής για να δεις το προφανές: φέραμε την φύση στα όρια της και τώρα παίζουμε με τα δικά μας όρια επιβίωσης. 

Αλλά ξέχασα ! Θα σωθούμε ενεργειακά αν υπακούσουμε στην εντολή της εξουσίας και δεν ανάβουμε συνέχεια το air condition( και να βγαλουμε από την πρίζα κάποιες περιττές ηλεκτρικές συσκεύες). Ατομική ευθύνη δηλαδή, και πάλι ! Αυτή υπαγορεύει το ενεργοβόρο οικονομικό μοντέλο( αλλιώς ξέρεις φιλε αναγνώστη  την θεραπεία : ιδιωτικοποιήσεις!)

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές καίγονται πολλές περιοχές στην Μεσόγειο, στα Βαλκάνια αλλά και στην Σιβηρία. Οι θερμοκρασίες αφόρητα υψηλές παντού. Ψάχνουμε ευθύνες, εμπρησμούς, συνωμοσίες.

Δεν βλέπουμε την μεγάλη εικόνα : κρασάρει το σύστημα. Φρακάρει η φύση. Το όριο της ανάπτυξης επιδρά στην ατμόσφαιρα, στο κλίμα, στο έδαφος.

Ξαναλέω: δεν χρειάζεται να γίνουμε φανατικοί οικολόγοι για να κατανοήσουμε ότι απαιτείται συστημική αποσυμπίεση. Απομόχλευση ενεργειακών φορτίων και ανακυκλώσιμη παραγωγή και κατανάλωση. Καλές οι κουβέντες για πράσινη οικονομία, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αειφόρο ανάπτυξη, αλλά τελικά κάθε μηχάνημα που χρησιμοποιούμε για το καλό μας φτιάχνεται επειδή κάτι αφαιρείται απο την φύση ! Οι πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι.

Το λένε πολλοί : χρειάζεται εντελώς εναλλακτικό μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης με καθαρά οικολογικό πρόσημο. «Πράσινη οικονομία» δεν σημαίνει απλά ότι μειώνουμε τους ρύπους αλλά ότι φροντίζουμε να μην τους προκαλούμε(με εκροές) ακόμα και όταν πάμε να τους μειώσουμε !

Και χρειάζεται να σκεφτούμε επιτέλους τα πραγματικά όρια της ανάπτυξης : να ξαναμετρήσουμε τις αντοχές του πλανήτη.

Ωραία θα μου πείτε ακούγονται αυτά αλλά το δεδομένο είναι οτι η φωτιά καίει δάση, σπιτια, ζώα και ανθρώπους. Μόνο που φίλε μου, δεν είναι η φωτιά : είναι η απάντηση της φύσης που βιάζεται με μανία από τις παθογένεις του οικονομικού μοντέλου.

Η κλιματική αλλαγή περνάει μέσα από τις επιθυμίες μας για υπερκατανάλωση, άναρχη δόμηση, ενεργοβόρα ζωή. Η ατμόσφαιρα, τα οικοσυστήματα, οι υψηλές θερμοκρασίες, είναι ”δικά” μας. Εμείς τα διαμορφώνουμε, εμείς εκπέμπουμε όλα τα τοξικά στοιχεία στη φύση…