Η μέρα
ένα κερί που ανάβει σταδιακά, σβήνοντας τα αστέρια
Οι αποχρώσεις του ουρανού, θυμίζουν άνοιξη, στα καλύτερα της
Ένα ταξίδι,
Για να Γεμίσουμε τη σιωπή μας, με όνειρα
να αφεθούμε στον ορίζοντα της αταξίδευτης θάλασσας
να γίνουμε ένα με τα γινομένα βράχια
να νιώσουμε μέσα μας, της φύσης το αρμονικό μπέρδεμα των ήχων
να ζήσουμε ….
Σε είδα
μες το στενό πέρασμα
να βαδίζεις προσεκτικά
Ακολουθώντας μια ολόλευκη πεταλούδα
να χαϊδεύεις, τα πέταλα ενός εξωτικού. λουλουδιού
να τους μιλάς, γεμάτη αγάπη.
σε μια άγνωστη για μένα γλώσσα
Με κοίταξες,
Μέσα απ’ το βλέμμα, τη ζήλεια μου ξεχώρισες
Τώρα, είναι η στιγμή, είπες χαμογελώντας
που μπορούμε, ν αγγίξουμε, ή να ξεκλειδώσουμε τη ψυχή
Να ρουφήξουμ, τη πνοή του Νότου
να γευτούμε, τη δροσιά της πυγής
να ακούσουμε τον αντίλαλο, απ’ το φτερούγισμα των πουλιών
να πετάξουμε ελεύθερα,
μέσα απ’ τη φωτιά
να ζήσουμε….
ταξιδεύοντας
Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών
