Ο κ. Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, νυν Σύμβουλος του “Ε.Κ” και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών.
Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας
Χριστός Ανέστη, αδέλφια Έλληνες ανά τον Κόσμο! Υγεία, ειρήνη και αγάπη.
Καθώς εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί γιορτάζαμε το Πάσχα με όσο μεγαλύτερη κανονικότητα γινόταν, εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία -χωρίς παρεμπιπτόντως να κηρυχθεί κάποια εκεχειρία από την ορθόδοξη Ρωσία- ο Κόσμος όλος κρατούσε την αναπνοή του αναφορικά με το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των εκλογών στην Γαλλία.
Οταν τελικά ανακοινώθηκε ότι νικητής θα ήταν, και πάλι, ο Μακρόν η μεγάλη πλειοψηφία αισθάνθηκε μια βαθιά ανακούφιση. Η Ευρώπη απέφυγε την περιπέτεια μιας απρόβλεπτης ακροδεξιάς κυβέρνησης με πιθανή αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, και στενές οικονομικές σχέσεις μέχρι και πιθανή εξάρτηση από τον Πούτιν.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα δεν προσφέρουν την ευκαιρία ούτε για πανηγυρισμούς ούτε και εφησυχασμό.
Αν και η διαφορά μεταξύ των δύο υποψηφίων είναι μεγάλη -58,5% σε σύγκριση με 41,5% ή 18.779.000 σε σχέση με 13.297.760 ψήφους- ήταν αισθητά μικρότερη από την προηγούμενη φορά και η αποχή στο υψηλότερο ποσοστό σε μισό αιώνα (28%).
Αυτό ερμηνεύεται ότι αποτελεί μια απόδειξη της αυξανόμενης απογοήτευσης των πολιτών από την διοικούσα τάξη της Γαλλίας και της συσσώρευσης ουσιαστικών οικονομικών προβλημάτων.
Στα οικονομικά αδιέξοδα που είχαν δημιουργηθεί πριν την επιδημία του κορωνοϊού στριμώχνοντας περισσότερο την μεσαία τάξη και τους φτωχούς, προστέθηκαν κι άλλα καθώς ο πόλεμος στην Ευρώπη έχει δημιουργήσει μια πρωτοφανή αβεβαιότητα και έχει εκτοξεύσει τις τιμές των αγαθών και των ειδών στα ύψη.
Ενώ δεν είναι σαφές τι μπορούν να κάνουν οι Αρχές, για παράδειγμα στην μείωση της τιμής της Ενέργειας, εντούτοις το βάρος είναι τόσο δυσβάσταχτο που προσθέτουν στην απογοήτευση με τους πολίτες να στρέφονται στα ακραία δεξιά, αλλά και αριστερά κόμματα.
Το αποτέλεσμα λοιπόν των γαλλικών εκλογών προσφέρει μια ακόμα ευκαιρία για την διασφάλιση του δημοκρατικού πολιτεύματος και των αρχών και αξιών του.
Ωστόσο, αυτό αποτελεί μια μικρή ανακούφιση. Διότι όταν ανησυχούμε για μια χώρα όπως η Γαλλία, δεν θα πρέπει να ανησυχούμε πολύ περισσότερο για χώρες με λιγότερο σταθερό πολίτευμα και με παράδοση προς τον αυταρχισμό;