“H ανάβαση στο Μάτερχορν είναι τόσο κοπιαστική, όσο να καθοδηγήσεις σωστά τη Μαντάμα Μπατερφλάι ή καλύτερα την Τόσκα!”
***
Έπεσε επί των επάλξεων!
Ο Δημήτρης Μητρόπουλος, ο μεγάλος έλληνας μαέστρος, ένας ιεροφάντης της μουσικής έφυγε σαν σήμερα 2 Νοεμβρίου 1960 από καρδιακή προσβολή πάνω στο πόντιουμ της Σκάλας του Μιλάνου, κατά τη δοκιμή της “Τρίτης Συμφωνίας” του Μάλερ.
O Μητρόπουλος ήρθε στη ζωή για να υπηρετήσει το ύψιστο και την ιερότητα της μουσικής…Ένας ασκητής ήταν, ένας ολοκληρωτικά ταγμένος στην υπηρεσία της τέχνης του!
“Είναι ο ενσαρκωτής της μουσικής ασκητικής”, είπε γι’αυτόν ο Γιώργος Σεφέρης…
Ισοδύναμη όμως με την αφοσίωσή του στη μουσική ήταν και η αγάπη του για τη φύση!
“Ανεβαίνω στα βουνά γιατί μ΄ αρέσει να νικώ τα πράγματα, να τα κατακτώ”, έλεγε.
Δεινός ορειβάτης είχε ανέβει σε υψηλότατες κορφές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ταΰγετος, Γκιώνα, Παρνασσός, Όλυμπος…
Όταν κατέκτησε τον Μύτικα λέγεται πως αναφώνησε:
“Δεν έχει σημασία να ζεις, όσο να κατακτάς ψηλές κορυφές, ν’ αγκαλιάζεις τη φύση…”
Φυσικό, αυτός που αγαπούσε τόσο τη μουσική να λατρεύει την συμπαντική έκφρασή της, τη φύση, φίλοι μου!
Εξάλλου, η σχέση του ανθρώπου με τη φύση, μοιάζει με τη σχέση του με τη μουσική…
Και στις δυο περιπτώσεις, ο άνθρωπος αναζητά τη γένεση της δύναμης, το άγνωστο της ζωής και της ύπαρξης…
Ο Μητρόπουλος με το χαρακτηριστικό της αφοσίωσης στη φύση, μάς θυμίζει πολύ τον φυσιολάτρη Μπετόβεν..
Η επιθυμία του να κατακτήσει τα ύψη των ορέων τον έφτασαν στο Κολοράντο και τα όρη της Αλάσκας…
Αγαπημένη του όμως ευρωπαϊκή κορυφή ήταν το δυσπρόσιτο, κακοτράχαλο Μάτερχορν των Ελβετικών Άλπεων…
Πολύ συχνά έλεγε πως η “ανάβαση στο Μάτερχορν είναι τόσο κοπιαστική, όσο να καθοδηγήσεις σωστά τη Μαντάμα Μπατερφλάι ή καλύτερα την Τόσκα!”
Puccini: Tosca / ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ:
