Ο Πάνος Καπώνης* είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Έχει συγγράψει οκτώ πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.
ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ [Π56]
Γραφειοκρατίας το ανάγνωσμα… [το πρόσωπο που ασκεί την εξουσία ασκεί τη θέση του, του οποίου τα καθήκοντα, τα προνόμια, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του οριοθετούνται και, λόγω της θέσης του,]. (Max Weber (1864-1920) ήταν ο ιδρυτής της συστηματικής μελέτης για τη γραφειοκρατία).
Το θαύμα του ελεγκτικού ΕΦΚΑ…
Παραμονές Χριστουγέννων και οι γραφειοκράτες που είναι επιφορτισμένοι για τον έλεγχο των παράνομων εργοδοτών που δεν ασφαλίζουν τους εργαζόμενους τους, ασκώντας την εξουσία τους την οποία περιγράφει ο Max Weber, όπως και κάποιοι υπάλληλοι «..όπουλοι», μου έδωσαν την ευκαιρία αυτού του άρθρου, που εξετάζει τις παθογένειες της γραφειοκρατίας, μέχρι να ολοκληρωθεί ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους και, επιτέλους να πάνε σπίτι τους.
Πρώτη παθογένεια : Η ιδιοτέλεια ή έλλειψη εκπαιδεύσεως των «λειτουργών» φυσικών προσώπων της γραφειοκρατικής ταλαιπωρίας των Ελλήνων πολιτών.
Δεύτερη παθογένεια : Η μη ανάδειξη περιστατικών που προσομοιάζουν με «εγκλήματα» ζωής, όπως η μη καταβολή – εκ μέρους των εργοδοτών – εργοδοτικών εισφορών, από δημοσιογραφική άποψη, γιατί δεν είναι πιασάρικα θέματα, όπως οι «κιβωτοί», οι «βιασμοί», οι «παιδοκτονίες» και οι «Γυναικοκτονίες», οι «βανδαλισμοί», οι πολιτικές «ασχημίες» ή ο χωρισμός της «τάδε» ωραίας ή ο «νέος φίλος» της δείνα ωραίας κ.ο.κ. Ευτυχώς που υπάρχει και το φιλόξενο «i πόρτα» που παλεύει για την αλήθεια.
Τρίτη παθογένεια : Το περίβλημα της «νομιμότητας» επειδή οι αγράμματοι – κατά κανόνα – υπάλληλοι του δημόσιου τομέα «τυλίγουν» τα έγγραφά τους με την απαρίθμηση νομικών διατάξεων, πολλές φορές καταργημένων ή άσχετων, αντιγράφοντας κάποια προηγούμενα σχετικά έγγραφα και μετά από αυτά, θα πρέπει ο πολίτης να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, τρέχοντας σε δικηγόρους, επιτροπές και δικαστήρια.
Η ιστορία μας – μία από τις πολλές – έχει ως εξής :
Έλληνας πολίτης, επιστήμων, ασφαλισμένος σε έναν από τους «ευγενείς» λεγόμενους ασφαλιστικούς οργανισμούς (πριν την ενσωμάτωση τους στον ΕΦΚΑ), μη υπαγόμενος δηλαδή στο ΙΚΑ, απολύθηκε αναίτια από τον εργοδότη του, έναν σωματειακής υφής οργανισμό, έπειτα από 40 χρόνια υπηρεσίας σε αυτόν. Τον πέταξαν κυριολεκτικά στον δρόμο με ψευδείς αιτιολογίες, προφανώς για να καλύψουν τον πραγματικό λόγο, που ήταν πολιτικός λόγος εν έτει 2021 …
Το σημαντικό όμως δεν ήταν η παράνομη απόλυση – είναι δικαίωμα του εργοδότη η νόμιμη απόλυση – ούτε ο ανήθικος τρόπος της απολύσεως, αλλά το γεγονός ότι, δεν του είχαν καταβάλει επί 40 χρόνια εργοδοτικές εισφορές, παρά μόνον όταν το 2017 αναγκάστηκαν να το κάνουν στον ΕΦΚΑ.
Ο πολίτης – εν μέσω covid-19 – (έχει σημασία που το αναφέρω) ήρθε σε επικοινωνία ηλεκτρονικά (μέσω e-mais) με την αρμόδια Υπηρεσία, την Π.Ε.Κ.Α. Αττικής, (ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ), του οποίου ο σκοπός είναι από 1ης Ιανουαρίου 2016 : «Με το Νόμο 4387/2016, πού λειτουργεί ο νέος Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης, πέρα από τη χορήγηση παροχών και συντάξεων, και η καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής».
Η ευγενέστατη (πράγματι) κυρία προϊσταμένη του ΠΕΚΑ Αττικής, τον καθοδήγησε στέλνοντάς του ότι ήταν απαραίτητο για την σχετική καταγγελία. Υποτίθεται ότι, οι ελεγκτικές αρχές του ΕΦΚΑ, θα προέβαιναν στον σχετικό έλεγχο, ώστε στην πραγματική διαπίστωση μη καταβολής εργοδοτικών εισφορών, από τον καταγγελλόμενο εργοδότη, να προβούν σε ότι επιτάσσει ο νόμος. Μάλιστα πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με το Ν. 86/1967 : «(Άρθρο 1) Όποιος έχει νόμιμη υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών που βαρύνουν τον ίδιο (εργοδοτικές), υπαγόμενες στο Υπουργείο Εργασίας και σε πάσης φύσεως οργανισμούς κοινωνικής πολιτικής ή κοινωνικής ασφαλίσεως ή ειδικούς λογαριασμούς, δεν τις καταβάλει μέσα σε ένα μήνα από τότε που αυτές κατέστησαν απαιτητές προς τους ανωτέρω οργανισμούς, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή. Για την εφαρμογή των ανωτέρω απαιτείται το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών, που βαρύνουν τον υπόχρεο (εργοδοτικών), να υπερβαίνει το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ».
Και για να μην σας κουράζω : Με ένα ποσό της τάξεως των 140.000,00 ευρώ και μετά από έναν και δύο μήνες, παραμονή Χριστουγέννων, ο πολίτης έλαβε ένα έγγραφο (μετά από διαμαρτυρίες του) με το οποίο ο αγράμματος και ανεκπαίδευτός υπάλληλος «..όπουλος», παρ’ όλο που στην καταγγελία υπήρχε η πληροφορία ότι δεν υπαγόταν στην ασφάλιση του ΙΚΑ και ως επιστήμων υπήγετο σε ειδικό νομικό καθεστώς και δεν ήταν υπάλληλος στον οργανισμό από τον οποίο απολύθηκε, ο «..όπουλος» δημόσιος υπάλληλος, απέρριψε την καταγγελία, επικαλούμενος τον Α.Ν. 1846/1951 «περί κοινωνικών ασφαλίσεων» του Κανονισμού Ασφάλισης του …. ΙΚΑ !!!
Έτσι – απευθυνόμενος στον αρμόδιο υπουργό Εργασίας, οποίος θεωρείται ότι έβαλε τάξη στο σύστημα του ΕΦΚΑ – ερωτάτε, πως θα ζήσει αυτός ο πολίτης, όταν δεν μπορεί να βρει το δίκιο του και να μπορέσει να συνταξιοδοτηθεί, επειδή ένας «αρμόδιος» ή και άλλοι πολλοί «αρμόδιοι» δεν ξέρουν να κάνουν την δουλειά τους, είναι ανεκπαίδευτοι ή και που έχοντας δημόσια εξουσία δεν είναι ανιδιοτελείς και γι’ αυτό επικίνδυνοι για τις ζωές των πολιτών, όπως είναι η μη συνταξιοδότηση ηλικιωμένων θυμάτων τους ;
Μήπως – με αφορμή το παραπάνω αληθινό περιστατικό – (στην διάθεση των αρμοδίων τα στοιχεία) θα πρέπει να ακολουθήσει και η Πολιτεία το παράδειγμα του ιδιωτικού τομέα της εθελουσίας εξόδου κάποιων απαράδεκτων «…όπουλων» της δημοσίας διοικήσεως κ. Χατζηδάκη μου, παράλληλα με την ψηφιακή μετατροπή της δημοσίας διοικήσεως ;
Λέω τώρα….
ΠΑΝΟΣ ΚΑΠΩΝΗΣ