Θυμάμαι με νοσταλγία τις επικές αναμετρήσεις ( χωρίς τον εκνευριστικό και ηλίθιο σχολιασμό των τωρινών μεταδόσεων) των δυο αγαπημένων μου πιλότων της f1 , Χαντ-Λάουντα το ζευγάρι που ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στα 1976. Τότε που η f1 ήταν αποτέλεσμα της ικανότητας του οδηγού και όχι του αλγόριθμου ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή ή του χημικού μίγματος μιας γόμας στα λάστιχα. Τότε που οι πιλότοι της f1 σου έκοβαν την ανάσα σε κάθε στροφή της πίστας. Ο υπολογιστής Αυστριακός οδηγός και ο απερίσκεπτος και ριψοκίνδυνος Άγγλος έδιναν μεγάλες μάχες στην πίστα. Σε μία από αυτές, στο Νιρμπούργκρινγκ, ο Νίκι Λάουντα γλύτωσε από θαύμα μετά από σύγκρουση και τα εγκαύματα που υπέστη τον σημάδεψαν για όλη του τη ζωή. Παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του μέσα στις πίστες πιστός στο άθλημα που του χάρισε την αθανασία. Καλό ταξίδι Νίκι Λάουντα.
