Πριν από λίγο καιρό, μια ομίχλη σηκώθηκε να τυφλώσει για μια ακόμη φορά τον κόσμο, πυκνή και βαριά όπως κάθε ομίχλη που έρχεται να σκεπάσει στην σιωπή τις φωνές της ελευθερίας και της ανεξάρτητης έκφρασης.
Ο ελεύθερος λόγος στην Ρόδο πια κοιμάται στην αγκαλιά του τέρατος. Νοιώθει την ανάσα του στον σβέρκο του, τις φολίδες της κοιλιάς του να πιέζουν με την ανάσα του το στήθος που πρέπει να βγάλει την ανεξάρτητη φωνή.
Μία δημοσιογράφος διώκεται ποινικά γιατί τόλμησε να ρωτήσει, γιατί έκανε την δουλειά της. Γιατί έλεγξε όπως έχει καθήκον και υποχρέωση να πράξει. Όμως όχι. Δεν μπορούμε να προσποιούμαστε άλλο τους μουγκούς στο όνομα της Δημοκρατίας. Η ελευθερία της έκφρασης και της γνώμης δεν μπορεί να υποχωρούν στις οποιεσδήποτε μορφές εξουσίας. Πρέπει να γίνουν θόρυβοι εκκωφαντικοί που θα γρατζουνάνε τα αυτιά της! Αλλιώς κάθε ιδέα, κάθε τι για το οποίο αγωνιστήκαμε να κερδίσουμε θα χαθεί, θα βουλιάξει στην σήψη, θα απλωθεί σαν καρκίνος στο κορμί στις μασχάλες, στην ανάσα, στα λαγόνια της κοινωνίας λες και το ζωντανό κομμάτι του θανάτου να έχει την βούληση να σβήνει κάθε τι.
Για όποιον έχει διαβάσει το έργο του Δάντη και του Μίλτον η κόλαση είναι ολοζώντανη. Η σιωπή και ο τρόμος οργανώνει τους νεκρούς στο σκότος Αυτή την κόλαση της σιωπής θα την αντιπαλέψουμε γιατί γνωρίζουμε καλά πως μέσα στην ομίχλη δεν υπάρχει τίποτα, ερημιά. Και αυτή δεν είναι μια πάλη ιδιωτική. Είναι μια πάλη όλων μας ακόμη και αν κάποιοι πιστεύουν πως έχει έρθει το τέλος.
Όχι Τζίνα. Ακόμη και αν νοιώθεις όσο πλησιάζει η μέρα που θα σταθείς μπροστά στους δικαστές για να απολογηθείς γιατί μίλησες ελεύθερα, ακόμη και αν νοιώθεις ότι αυτές τις νύχτες το τέρας πίσω σου θα σε σφίγγει πιο δυνατά ακόμα και αν δυσκολεύεσαι να ανασαίνεις, να ξέρεις ότι αυτό που απομένει από την αλήθεια των λόγων σου και του εαυτού σου είναι η λαχτάρα αυτής της κοινωνίας για τον ελεύθερο λόγο.
Γι’αυτό και θα παλέψεις.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr