Ο Χρήστος Χωμενίδης είναι Συγγραφέας
Η σπουδαία συγγραφέας Άλκη Ζέη αποχαιρέτησε τον κόσμο μας, στα ενενήντα επτά της χρόνια, στις 27 Φεβρουαρίου – έχουν περάσει μόλις δυό εβδομάδες κι ο θάνατός της μοιάζει να συνέβη σε μια μακρινή σχεδόν εποχή… Το 2017 η Άλκη Ζέη είχε εκδόσει ένα βιβλίο με τίτλο «Πόσο θα Ζήσεις Ακόμα Γιαγιά;». Τής το’χε, λέει, ρωτήσει η εγγονή της – πείραγμα ήταν – η εγγονή της την υπεραγαπούσε και η ίδια η Άλκη είχε μέχρι τέλους το χάρισμα να διυλίζει την πραγματικότητα μέσα απ’το χιούμορ, και το μαύρο ενίοτε χιούμορ…
Εκείνο το «Πόσο θα Ζήσεις Ακόμα Γιαγιά;» αποκτά μια τραγική επικαιρότητα σήμερα, με την επέλαση του κορωνοϊου.
Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις
PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007
Απευθυνόμενος ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρεττανίας στον λαό του την περασμένη Πέμπτη (προτού η αποδοκιμασία της κοινής γνώμης και των ειδικών τον αναγκάσει να βάλει νερό στο κρασί του και να διατάξει επιλεκτική καραντίνα για τις ευπαθέστερες ομάδες), μιλώντας ο Μπόρις Τζόνσον με την οίηση της ευφυίας και της πολιτικής επιτυχίας του, το είχε δηλώσει απερίφραστα: «Προετοιμαστείτε να χάσετε πρόωρα πολλούς δικούς σας…» Εάν δούμε τις στατιστικές της πανδημίας, οι «πολλοί δικοί τους» θα ανήκουν πλην εξαιρέσεων στη λεγόμενη τρίτη ηλικία.Η μέση ηλικία θανάτου από κορωνοϊό στην Ιταλία είναι τα ογδόντα ένα.
Ο Μπόρις Τζόνσον και οι επιτελείς του, πολλοί εκ των οποίων διαθέτουν τρανταχτές επιστημονικές περγαμηνές, υιοθέτησαν -αρχικά τουλάχιστον- ένα αδιανόητο για τις κυβερνήσεις των υπόλοιπων χωρών σκεπτικό. «Θα αφήσουμε» αποφάνθηκαν «τον πληθυσμό να αρρωστήσει, ώστε να αποκτήσει ανοσία απέναντι στον Covid 19. Τα παιδιά και οι νέοι, η ενσάρκωση του μέλλοντος, δεν κινδυνεύουν – σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις. Οι μαζικοί θάνατοι ηλικιωμένων θα αποτελέσουν θλιβερή πλην παράπλευρη απώλεια…»
Όσοι συμμερίζονται την άποψη του Τζόνσον πιθανόν να προχωρούν ακόμα περισσότερο. «Παράπλευρη απώλεια με θετικές -μεταξύ μας- όψεις. Την ανακούφιση τού ασφαλιστικού και του συστήματος υγείας.»
Πριν φρίξετε, θυμηθείτε ότι ένας ακήρυκτος πόλεμος γενεών σοβούσε στην Ευρώπη -την και «γηραιά ήπειρο» αποκαλούμενη- εδώ και αρκετά χρόνια. Η διαπίστωση ότι ο πληθυσμός γερνάει ηχούσε άκρως ανησυχητική. «Θα καταλήξουν τα παιδιά να ιδρώνουν για να πληρώνονται οι συντάξεις των παππούδων!» δυσφορούσαν πολλοί και διάφοροι. Καθώς δε τα μέτρα εναντίον της υπογεννητικότητας δεν έφερναν εντυπωσιακούς καρπούς και η πληθυσμιακή τόνωση διά της μαζικής μετανάστευσης αποτελούσε -δικαίως ή αδίκως- ταμπού, μία λύση έμοιαζε να απομένει. Η παράταση του εργασιακού βίου. «Εφόσον το προσδόκιμο σας τείνει να φτάσει τα ενενήντα και εφόσον κόπτεσθε να συνεχίσετε να είστε ή να μοιάζετε νέοι -θες βιάγκρα, θες μπότοξ!- γιατί να μη δουλεύετε μέχρι τα εβδομήντα; Εδώ από τους διεκδικητές της προεδρίας των ΗΠΑ, ο νεότερος είναι ο Ντόναλντ Τραμπ στην τρυφερή ηλικία των εβδομηντα τεσσάρων!»
(Οι παραπάνω παραινέσεις απευθύνονταν ασφαλώς σε ανθρώπους οι οποίοι στα -ήντα τους είχαν ανάγκη από την ασφαλιστική μέριμνα της πολιτείας. Όσοι αντιθέτως διέθεταν καλό κομπόδεμα αποτελούσαν λουκουμάκια για τον «ασημένιο τουρισμό» και για τους επίδοξους κληρονόμους τους…)
Και ξαφνικά ήρθε ο κορωνοϊος. Και ο Βρεττανός πρωθυπουργός αποφάσισε να τον δει σαν κατακλυσμιαίο κύμα που αντί να τού αντισταθείς, καλύτερα να πας μαζί του. Να το αφήσεις να σε παρασύρει ώσπου -αργά ή γρήγορα- να σε βγάλει σε κάποια στεριά.
Δεν χρειάζεται να επισημάνουμε τον τυχοδιωκτισμό του. Το σοβαρότατο ενδεχόμενο να καταρρεύσει στο Ηνωμένο Βασίλειο το σύστημα υγείας κι όλες οι κρατικές δομές. Τον κίνδυνο οι θάνατοι από άλλες αιτίες, που δεν θα μπορούν να αντιμετωπιστούν νοσοκομειακά, να ανταγωνίζονται σε αριθμό την εφιαλτική συγκομιδή του κορωνοϊου. Τη βάσιμη πιθανότητα ο κορωνοϊός φουντώνοντας ανεξέλεγκτα να μεταλλαχθεί σε κάτι ακόμα φονικότερο.
Αρκεί, γιά να απορρίψουμε με βδελυγμία τη στάση του Μπόρις Τζόνσον -που ο ίδιος, εάν ήξερε νέα ελληνικά, θα τη χαρακτήριζε «μαγκιά»- αρκεί να αντιληφθούμε το ιδεολογικό υπόστρωμά της. Πρόκειται για την ακρότατη έκφανση κοινωνικού δαρβινισμού. «Όποιος έχει τα κότσια, θα αντέξει. Όποιος όχι, ας πεθάνει μια ώρα αρχύτερα…» Εάν ευπαθής βεβαίως ομάδα ήταν τα παιδιά κι άμα τολμούσε ο Μπόρις τότε να αρθρώσει κάτι τέτοιο, δεν θα έβρισκε στη γη ολόκληρη κόχη για να κρυφτεί. Μα οι γέροι -τι να κάνουμε;- έχουν λίγο-πολύ εκμετρήσει το ζειν…
Βαυκαλίζεται ο Μπόρις Τζόνσον ότι συμφιλιώνεται με τη φυσική επιλογή. Ξεχνάει πως ολόκληρη η πορεία -και η εποποιία- τού ανθρώπου αποτελεί έναν αγώνα ενάντιον της. Εάν τής παραδινόμασταν, η ιατρική επιστήμη δεν θα είχε καν αναπτυχθεί. Ο κάθε άρρωστος θα εξαρτιόταν αποκλειστικά από την ικανότητα του οργανισμού του να αυτοϊαθεί. Ο κάθε -παροδικά έστω- αδύναμος θα ριχνόταν στον καιάδα. Οποιαδήποτε ανθρώπινη εκδήλωση φάλτσαρε με τα βασικά ένστικτα, αντιστρατευόταν τις αρχέγονες δοξασίες, θα καταπνιγόταν βίαια από την αγέλη. Και όμως στους «φάλτσους», στους «διαφορετικούς», στις ασεβείς μειοψηφίες χρωστάμε την πρόοδο μας…
Ασφαλώς η φυσική επιλογή -και η τύχη ακόμα περισσότερο- μάς καθορίζουν. Το πώς, το για πόσο θα πορευτεί ο καθένας στην υγεία ή στην αρρώστια του εξαρτάται από αναρίθμητους αστάθμητους παράγοντες. Αλοίμονο όμως εάν η κοινωνία ξέγραφε εκ των προτέρων έστω κι ένα μέλος της, εγκαταλείποντάς το στη μοίρα του. Αλοίμονο εάν οι γιατροί και οι νοσηλευτές αρκούνταν να υπογράφουν θανατικές καταδίκες μέχρι το ποσοστό που τις δικαιολογεί η στατιστική. Αλοίμονο εάν η απόφαση να προτάξεις έναν νεότερο έναντι ενός πρεσβύτερου όταν δεν μπορείς να τους σώσεις αμφότερους δεν λαμβανόταν με σπαραγμό ψυχής…
«Ο θάνατος του κάθε ανθρώπου με λιγοστεύει γιατί ανήκω στην ανθρωπότητα. Για αυτό ποτέ σου μη ρωτήσεις για ποιόν χτυπά η καμπάνα. Χτυπά για σένα».-
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Δημοσιεύεται και στo capital.gr.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr