Γεμάτα διαφημιστικές πινακίδες ήταν χθες τα βαγόνια ενός συρμού του Metro, μιας φίρμας, που αν και παρέπεμπε σε προϊόντα…μαρμάρου, εντούτοις είναι βέβαιο ότι πουλάει έπιπλα. Βλέπετε, οι εικόνες στα διαφημιστικά μηνύματα ήταν γεμάτες καναπέδες, σαλόνια κλπ. Επειδή βρίσκομαι σε αναζήτηση κάποιου προϊόντος για να αντικαταστήσω ένα κομμάτι φθαρμένο και ελαφρώς ‘ντεμοντέ’, αναζήτησα την διεύθυνση της εν λόγω φίρμας. Πράγματι, σε μία γωνιά της ταμπέλας αναγράφονταν δέκα (!) περιοχές κλπ. Με την εξής σειρά: Θεσσαλονίκη (πρώτη και καλύτερη, προφανώς, σκέφτηκα, ως έδρα της επιχείρησης), Αλιμος (υπέθεσα, ακολουθούν πόλεις κατ’ αλφαβητική σειρά..) Και η συνέχεια: Χολαργός, Κολωνάκι (αμέ!), Ίλιον, Ψυχικό, Περιστέρι, Κηφισιά και…Αττική, Πειραιάς. Ομολογώ ότι με τις δύο τελευταίες αναφορές μπερδεύτηκα και αναρωτήθηκα αν οι επτά πριν την Αττική μετακόμισαν στην Βοιωτία! Όσο για την έσχατη περιοχή, δηλαδή τον Πειραιά, σκέφθηκα ότι μπήκε τελευταία έπειτα από «δάκτυλο» Παοκτζήδων!
Χωρίς πλάκα τώρα: μπορεί τώρα με το «τζι-πι-ές» να μην είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι οι χάρτες, όμως καμιά φορά πρέπει να τους συμβουλευόμαστε. Σκεφθείτε πως φιλικό μου πρόσωπο μου τηλεφώνησε κάποτε από την Χαλκίδα και με ρώτησε «πόση ώρα είναι οδικώς οι Σπέτσες». Του απάντησα πως πρέπει να ρωτήσει τον…λιμενάρχη, διότι είχαν απεργία τα βενζινάδικα!
Σωστός;
