Το σκηνικό που εκτυλίσσεται μετά την περιοδεία του φορτηγού της Πρωτοψάλτη και τις αντιδράσεις της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος μπορεί να ενταχθεί άνετα σε μια από τις διασκεδαστικότερες εγχώριες σάτιρες, που παρακολουθεί σε εύρος την κρατική παράλυση. Τα παραπολιτικά ρυάκια, ή καλύτερα χείμαρρους, που απλώνουν την ανοησία σε ολόκληρη την έκταση του ελληνικού σκελετού. Όλοι παρακολουθούμε να εξαπολύονται βέλη προς κάθε κατεύθυνση. Από τους κομματικούς μεγαλοκαιροσκοπισμούς ως την μικροπορτουνιστική πολιτική των κυβερνώντων. Από την έκπτωση του καλλιτεχνικού αυνανισμού ως την μαζική αποβλάκωση. Από την αστυνομική απραξία αλλά και ασυδοσία, ως την μικροαστική ενοχή.
Οι τοξοβόλοι, αλλά και οι στόχοι σε αυτή την αρένα, μετά από ένα διάστημα αναγκαστικής απραξίας πυροδοτούν το κλίμα με μία αναστάτωση που ανατρέπει το αρχικό κλίμα της άμεσης συμφιλίωσης. Ταχύτατοι οι αντανακλαστικοί μηχανισμοί προσαρμογής μέσα σε αυτό το αερτζίδικο σύμπαν κοινής σύμπραξης. Όλα βαίνουν καλώς. Επιστρέφουμε στην κανονικότητα (μας είχαν λείψει αυτές οι κόντρες). Υπογραμμίζεται: δεν είναι η έλλειψη επίγνωσης και μετάδοσης όποιων κρυφών ή φανερών θέσεων των πρωταγωνιστών που επιτρέπουν την επαναφορά στην μακροημέρευση αυτού του παθογόνου τοπίου εθνικής και εθνωτικής σήψης. Είναι ξεκάθαρα ζήτημα επιλογής. Ή μήπως η συνήθεια της γκρίνιας…;
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr