Ο Δημήτρης Κατσούλας είναι συνταξιούχος του Ταμείου Νομικών. Παρουσιάζεται: “Εν συντομία λοιπόν, έχουμε και λέμε: Με καταγωγή από την Μεσσηνία, αποφάσισα εν μέσω Πανδημίας COVID-19, να αποχωριστώ την Ελλάδα και να εγκατασταθώ στο Μιλάνο, βρίσκοντας διέξοδο στις αναζητήσεις μου Μουσική και Θέατρο, όπου παραμένουν οι μεγάλες μου Αγάπες. Μότο ζωής: ΥΠΝΟΣ, Ο ΜΙΣΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ|
Εξ Ιταλίας προερχόμενος με προορισμό το Φραγκοκάστελλο της Χώρας Σφακίων για ολιγοήμερες διακοπές σε πρώτη φάση, και επειδή το ταξίδι μακρύ πέφτει έως τα Χανιά με καράβι (γυναικείες προτιμήσεις είναι αυτές βλέπετε και σεβαστές εκ μέρους μου καθίστανται, «απόλαυση το νυχτερινό ταξίδι Δημήτρη και μάλιστα εν μέσω Καλοκαιριού…»), θεώρησα επιβεβλημένη μια ανάπαυλα στην Αθήνα τριών ημερών, αφενός μεν για να συντονίσουμε ακόμα καλύτερα τις κινήσεις μας με το δεύτερο «μάτι» μου που επιβλέπει και καταγράφει τα της Αθήνας πολιτιστικά και όχι μόνο πράγματα που λαμβάνουν χώρα, την πολυαγαπημένη μας Μυρτώ, κι αφετέρου ν’ αντικαταστήσουμε τα γυαλιά της συντρόφου μου Μάριον τα οποία «έκαναν φτερά» στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, καθ ον χρόνο αγκαλιαζόταν με την υπέροχη φίλη η οποία είχε καταφθάσει για να μας υποδεχθεί. Παρά την επιμονή της να μας φιλοξενήσει στο σπίτι της, επιλέξαμε ξενοδοχείο στην οδό Παναιτωλίου (τμήμα του Περιφερειακού Φιλοπάππου) και μάλιστα προσιτό σε τιμή, συγκριτικά με τα του Κέντρου της Αθήνας ευρισκόμενα, τα οποία μάλιστα ήσαν τιγκαρισμένα, έχον θέα ανατολικώς πέραν του Α’ Κοιμητηρίου Αθηνών έως την Αργυρούπολη και το Ελληνικό (πρώην Δυτικός και Ανατολικός αερολιμένας Αθηνών) και δυτικώς τον Λόφο του Φιλοπάππου σχεδόν εφαπτόμενο, σε μια σχετικώς ήσυχη γειτονιά όπου ακόμα τα παιδιά βγαίνουν τ’ απογεύματα και παίζουν στα εναπομείναντα καλαίσθητα πάρκα της, βόλεϊ και καλαθόσφαιρα.
Την επομένη μας ημέρα, προς το απόγευμα, επιλέξαμε να ανεβούμε στον Λόφο του Φιλοπάππου αφού προηγουμένως είχαμε επισκεφθεί το Αστεροσκοπείο Αθηνών στον Λόφο των Νυμφών εκπληρώνοντας μια επιθυμία της Μάριον η οποία σώνει και καλά επέμενε να σταθεί στο «Χιλιόμετρο μηδέν» το οποίο βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του, μετρώντας αποστάσεις μεταξύ Αθηνών-Μιλάνου, Αθηνών-Βέργας Καλαμάτας, Αθηνών-Χώρας Σφακίων Κρήτης και Φραγκοκάστελλου, όπου είναι και η τελική μας Καλοκαιρινή κατάληξη, ανάβοντας ένα κερί στον Άγιο Δημήτριο Λουμπαρδιάρη.
Υπόψη ότι ο Λόφος Φιλοπάππου, εκτείνεται σε μια έκταση περίπου 600 στρεμμάτων, για τον οποίο χώρο ανέκαθεν είχε επιλεγεί η δενδροφύτευση πεύκων, μια φυτεία δηλαδή η οποία αν και στο πέρασμα του χρόνου κρίθηκε ακατάλληλος λόγω της πρόωρης γήρανσή τους, αποτελώντας ταυτόχρονα και μια πρώτης καύσεως ύλη σε περίπτωση πυρκαγιάς, ποτέ όμως δεν αντικαταστάθηκε με κουμαριές, ελιές, δάφνες, ασφένδαμους και κουτσουπιές, δένδρα τα οποία είναι πλήρως εναρμονισμένα και ανθεκτικά με τον περιβάλλοντα χώρο της Ακρόπολης αλλά και της Αρχαίας Αγοράς γενικότερα, όπως επίσης και του Αρχαιολογικού χώρου του Κεραμεικού, των οποίων το ρίζωμα εκτείνεται σε βάθος εν αντιθέσει με τα πεύκα τα οποία ριζώνουν επιφανειακά, με αποτέλεσμα το χώμα να υποχωρεί συν τω χρόνω με την επίσκεψη τόσον των τουριστών όσον και άλλων εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στον Λόφο Φιλοπάππου κατά την Καθαρά Δευτέρα.
Να σημειωθεί εδώ ότι έως σήμερα καμία μεγάλη πυρκαγιά δεν έχει απειλήσει τον Λόφο, παρά μικροί εμπρησμοί που κατά καιρούς εκδηλώθηκαν, αυτοί κατασβέστηκαν εν τη γενέσει τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Λόφος Φιλοπάππου θα πρέπει να «πορεύεται» από τούδε και στο εξής βασιζόμενος σε υποθέσεις, την στιγμή μάλιστα κατά την οποία τα «άρρωστα» και «πεθαμένα» πεύκα – όπως από την Αρμόδια Επιτροπή Πρασίνου του Δήμου Αθηναίων μας πληροφόρησαν και ιδίοις όμμασι διαπιστώσαμε– θα πρέπει να αγγίζουν τα 300, πέρα από τα 400 που αφαιρέθηκαν πριν χρόνια, ικανός πάντως αριθμός ξερών πεύκων που μπορούν ανά πάσα στιγμή να αποτελέσουν και την αιτία αφανισμού του Λόφου σε περίπτωση μια πρώτης σπίθας φωτιάς είτε από πεταμένο τσιγάρο προκληθεί αυτή είτε από ένα σπίρτο αναμμένο.
Να ληφθεί υπόψη ακόμη ότι και η απαιτούμενη αποψίλωση ξερών χόρτων πέριξ των πεύκων και των κυπαρισσιών του Λόφου που θα έπρεπε να είχε γίνει, βρίσκεται σε βαθμό …σπαργάνων. Οι δε αρχαίες σε ρυθμό κρήνες, όπου άλλες είναι κατεστραμμένες διότι ουδέποτε επισκευάστηκαν, αλλά και οι ήδη λειτουργούσες λειψά, είναι αμφίβολο εάν παρέχουν το κατάλληλο προς πόση νερό. Το γενικό πάντως θέαμα που αντικρίζει ο επισκέπτης σ’ αυτόν τον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου στο κέντρο της Αθήνας, ακριβώς απέναντι από την Ακρόπολη, δεν περιποιεί τιμή σε μια πόλη όπως αυτή της Αθήνας, τουναντίον, δυσμενή και διεθνή σχόλια εισπράττει το Αρχαίον κάλλος (και ας μη πρόκειται για Τέχνες και Γράμματα), και μάλιστα ποικιλοτρόπως. Φανταστείτε απλώς έναν γέρο και ξεδοντιάρη Λόφο, απέναντι σε ένα Ηρώδειο Θέατρο πλήρως ανακαινισμένο, αρχής γενομένης από Οκτώβριο τρέχοντος έτους η οποία ανακαίνιση θα διαρκέσει 3 έτη και σε μια Ακρόπολη φωταγωγημένη, πώς θα φαντάζει! Ποιος από τους διοικούντες τον Δήμο Αθηναίων θ’ αντέξει μια τόσο αποκρουστική εικόνα; Θέλω να ελπίζω ότι κανένας δεν είναι τόσο αδιάφορος όσον και αργοπορημένος στην λήψη αποφάσεων.
Ας διατεθούν επιτέλους κάποια στιγμή εκείνα τα 2 εκ. ευρώ από το (υπερτονισμένο) Πράσινο Ταμείο τα οποία θα αναβαθμίσουν τον Λόφο Φιλοπάππου με τις απαιτούμενες παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν σε αυτόν – όπως από το Τμήμα Σχεδιασμού, Προγραμματισμού, Φυτικής Παραγωγής και Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του Δήμου Αθηναίων μας έκαναν γνωστό. Είναι χρήματα που και τόπο θα πιάσουν αναδεικνύοντας την Ελληνική ομορφιά στα πέρατα της Οικουμένης, και όχι χορτολιβαδικές εκτάσεις κύριοι της Αυτοδιοίκησης, όπως κάποιοι άλλοι της Κυβέρνησης Μητσοτάκη καταχράστηκαν μέσω κουμπάρων, καθιστώντας μερικούς – ευτυχώς ολίγους – αγρότες πάμπλουτους και με την αξίνα στο πορτμπαγκάζ της Mercedes τοποθετημένη, κόβοντας βόλτες σε κάποιους νομούς της Κρήτης, Λάρισας και όπου αλλού της Ελλάδος η εισαγγελική έρευνα εντοπίσει, εάν εντοπίσει, επιστρέφοντας τα «παρανόμως καταβληθέντα», κλείνοντας στο σημείο αυτό την δυσοσμία του ΟΠΕΚΕΜΠΕΕΕ, ακολουθούντως εν συνεχεία εκείνην του ΕΣΠΑ, όπως ερευνά η Ρουμανικής καταγωγής Ευρωπαία Εισαγγελέας, η οποία υπόθεση, σύμφωνα με τα διαρρέοντα, δεν θα έχει υπάρξει ποτέ από ιδρύσεως Ελληνικού Κράτους.
Έναν χαμηλών θερμοκρασιών Ιούλιο και Αύγουστο σας εύχομαι αγαπητοί μου Συνεργάτες, φίλοι και αναγνώστες να έχετε. Στις δράκαινες που παραμονεύουν στις θάλασσες που θα λούζετε τα κορμιά σας, αλλά ειδικά σ’ εσάς τους τολμηρούς ερασιτέχνες με κατάδυση ψαράδες σαν εμένα, εφιστώ την προσοχή σας. Είμαι παθών, αλλά ευτυχώς με κάποια ράμματα επιπλέον στον μέγα αριστερό δάκτυλο, πριν τρία έτη, την «έβγαλα αρκούντως καθαρή»! Ευχαριστώ σε Μάριον για την έγκαιρη προσκόμισή μου στο χειρουργείο τότε, και για τις λεπτεπίλεπτες αλλαγές που ανέλαβες ειδικά τις πρώτες ημέρες της περιπέτειάς μου να μου προσφέρεις. Σ’ ευχαριστώ και στο αναγνωρίζω• ξέρεις εσύ…
