Συχνά πυκνά όταν μίλαγε και έδινε συνεντεύξεις έλεγε.
Για όλον τον κόσμο είμαι ο Vangelis, αλλά για την πατρίδα μου, τους Ελληνες και το χωριό μου είμαι ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.
Για αυτόν τον Βαγγέλη κι’εγώ θα σας πω μια τυχαία συνάντηση.
Ενα βράδυ στα μέσα του 70 είμαι στο Studio στην Columbia και ο Κώστας Χαμοσφακίδης [ Θυρωρός εκεί ] έρχεται μέσα στο control και λέει με την επτανήσια προφορά του.
Ωρε Γιάννη, έλα λίγο έξω να δεις ένα αυτοκίνητο που δεν το έχω ξαναδεί.
Βγαίνω έξω μαζί του και εκείνη την στιγμή έχει παρκάρει μια μαύρη Rolls-Royce.
Τι είναι αυτό με ρωτάει, μήπως ήρθε κανένας Σαουδάραβας από τους πελάτες που έχουμε για τους δίσκους; Γιατί εάν είναι πες του εσύ που ξέρεις την γλώσσα του, ότι τα γραφεία είναι δίπλα για το ραντεβού που έχει.
Καλά κυρ Κώστα, κάτσε να βγει και βλέπουμε.
Εκείνη την στιγμή ανοίγει την πόρτα και βγαίνει ένας καλοντυμένος κύριος με μακρύ μαλλί, γένια, κρατάει ένα πούρο στο χέρι και του λέει.
-Καλησπέρα κυρ Κώστα, τι κάνεις; Είσαι καλά; Δεν με θυμάσαι; Είμαι ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.
Κάγκελο εγώ, δεν μιλάω παρά μόνο ακούω τον εξής διάλογο.
-Ωρε Βαγγέλη παρ’ολου που έχουν περάσει τόσα χρόνια με γνώρισες και εγώ που νόμιζα ότι ήρθε κάποιος σεΐχης με αυτήν την λιμουζίνα.
-Εμ..η κορμοστασιά και το άσπρο ωραίο σου μαλλί δεν κρύβονται. Τί κάνεις, είσαι καλά;
-Μια χαρά είμαι. Εσύ πώς από τα μέρη μέρη μας;
-Ηρθα για λίγες μέρες στην Ελλάδα και είπα να περάσω να δω τα studios και ειδικά το μικρό τότε που ο κύριος Νίκος Κανελλόπουλος [ Διευθυντής των studios ] μας είχε παραχωρήσει πολλά βράδια, μετά τις 10 μέχρι την άλλη μέρα το πρωί, για να κάνουμε πρόβες μαζί με τον Ντέμη και τον Λουκά. Τότε που δεν είχαμε λεφτά να νοικιάσουμε έναν χώρο και ξαφνικά βρεθήκαμε να κάνουμε πρόβες όλη την νύχτα χωρίς να ενοχλούμε σε ένα πραγματικό studio. Δεν ξεχνιόνται αυτά κυρ Κώστα, όπως δεν ξεχνάω τότε εκείνα τα βράδια μας έφτιαχνες καφέ και μας έδινες τσιγάρα.
-Αρε Βαγγέλη, να είσαι πάντα καλά, να προοδεύσεις κι άλλο, να γίνεις μεγάλος και τρανός και να δώσεις τα χαιρετίσματα μου στα παιδιά όταν τα συναντήσεις. Να σε ρωτήσω όμως κάτι. Αυτό που κρατάς και καπνίζεις τι είναι;
-Πούρο κυρ Κώστα που κάποτε ήταν τσιγάρα που μας έδινες αλλά τώρα πάχυνε…
-Καληνύχτα κυρ Κώστα και όταν δεις τον κύριο Νίκο να του δώσεις τα χαιρετίσματα μου, την αγάπη μου και να του πείς ότι δεν ξεχνάω τα πολλά βράδια που μας είχε παραχωρήσει για τις πρόβες μας.
-Καληνύχτα Βαγγέλη.
Και πριν φύγει κοίταξε την μουριά στην αυλή και το μικρό studio.
Εγώ ακόμα κάγκελο καθισμένος στο κεφαλόσκαλο της εισόδου.
Υ.Γ. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις είναι κρίμα, είναι άδικο, είναι πολλά “είναι” που τον Βαγγέλη Παπαθανασίου τα Ελληνικά ραδιόφωνα και η τηλεόραση δεν τον ήξεραν!
Αλλά όπως έχει πει και ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε…
Γιάννης Παπαϊωάννου-Τσαρούχης.