Ήμουν πάντα αντίθετος στις πρακτικές της διοικούσης Εκκλησίας που ονομάζονται “θρησκευτικές ποινές”, τις καταδίκες και τις κυρώσεις που έπονται όταν ένα μέλος ή μια ομάδα μελών δεν ακολουθούν τις ουσιώδεις επιταγές της θρησκευτικής πίστης. Κυρώσεις που μπορεί να περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την απομάκρυνση, τη διακοπή της επικοινωνίας, τη διαπόμπευση ή ακόμη και την θανάτωση του μέλους ανάλογα με την θρησκευτική ομάδα ή κοινότητα και την εποχή.
Απεχθάνομαι κάθε εξιδανίκευση και παραδοχή που υιοθετεί κάποιος αναφορικά με το θρησκευτικό συναίσθημα για να χτίσει πάνω τους την υπεροψία του και να οχυρωθεί πίσω απ’ αυτήν. Μια υπεροψία που εμφανίζεται άλλοτε ως άλλοθι κι άλλοτε ως άμυνα. Είναι μια τακτική στην οποία ό,τι χριστιανικό κι ό,τι θρησκευτικό βλέπουμε σ’ αυτή, αποτελεί απλά έναν άψογα σφυρηλατημένο διάκοσμο. Και στις ελάχιστες φορές που ξεδιπλώνεται κάποια “κριτική” είναι για να υπαινιχθεί αυτή η θρησκευτικότητα -όπως και όποια θρησκευτικότητα- ως ένας μανδύας που υπογραμμίζει τα σύνορα των ατόμων, και συνεπώς την δυσκολία τους να επικοινωνήσουν και να εκτεθούν γυμνά το ένα απέναντι στο άλλο, με τα λάθη τους και τις αδυναμίες τους.
Ο ιεράρχης που δρα κατ’ αυτόν τον τρόπο θεωρεί πως έχει το δικαίωμα να δρα έξω απ’ τον κόσμο. Και έτσι κατασκευάζει γύρω του μια πλημμυρίδα από νοητικά δίπολα, καλό-κακό, ηθικό-ανήθικο, τίμιο-άτιμο, αλτρουισμός-ματαιόδοξο, μίσος-αγάπη, στοργή-αδικία. Και βάση αυτών δικάζει και καταδικάζει με περισσή έπαρση. Γιατί η έπαρση του είναι αναγκαία. Γιατί θεωρεί πως το νόημα της ύπαρξης μας -ως ολόκληρο σύστημα- είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα έναντι των άλλων (συστημάτων). Και σ’ αυτό ωφελεί η έπαρση, δημιουργεί το κατάλληλο βλέμμα, την κατάλληλη τυφλότητα, το κατάλληλο οπτικό πρίσμα.
Λυπάμαι που υπάρχουν ακόμη τέτοιοι άνθρωποι, ανίκανοι να αντιληφθούν το ανθρώπινο ζουν μεταφράζουν μια συγκεκριμένη εκδοχή της ιστορίας σε ένα απόλυτο εγχειρίδιο συμπεριφοράς αποτελούμενο από εντολές κι από φοβέρες επιτυγχάνοντας στο τέλος να δημιουργήσουν ένα παχύ στρώμα απόστασης ώστε να λειτουργούν ανεμπόδιστα σε σχέση με την κοινή γνώμη.
Η είδηση:
“Μεγάλο» Αφορισμό για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως και τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας κ. Χαρδαλιά, διάβασε το πρωί της Κυριακής, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας στον Μητροπολιτικό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Αιγίου ο Μητροπολίτης πρ. Καλαβρύτων κι Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr