Ο Γιώργος Πάτσας δεν έλειψε ποτέ από τις επάλξεις του Θεάτρου, της Όπερας και του Κινηματογράφου, προσφέροντας με γενναιοδωρία την αισθητική του αξιοσύνη σε τρεις γενιές. Ξεκίνησε με τον Μινωτή και τη γενιά του, συνεργάστηκε με τους διαλεχτούς συνομηλίκους του και κάποια στιγμή αξιώθηκε και η δική μας γενιά να γευτεί τα καλλιτεχνικά του κατορθώματα.
Ήταν απόλυτα δεμένος με τη δημιουργικότητα και ποτέ δεν είχε τη πρόθεση να εγκαταλείψει, να βγει στη σύνταξη. Γιατί η Τέχνη ήταν η ίδια του η ζωή. Και είναι σημαδιακό που μας αποχαιρέτησε από το «αρχαίο» κτίριο του Τσίλερ που στεγάζει το Εθνικό Θέατρο. Εκεί η τελευταία του δουλειά με την αγαπημένη του σύζυγο Νικαίτη Κοντούρη.
Αληθινό του σπίτι όμως ήταν η Επίδαυρος. Επεξεργάστηκε την όψη σε δεκάδες αρχαίες τραγωδίες, αφήνοντας το αποτύπωμα του στο εμβληματικό αργολικό θέατρο.
Κυρίως με τον φίλο του και συνοδοιπόρο στη θεατρική τέχνη Σπύρο Ευαγγελάτο που τον αποχαιρέτησε πέρυσι.
Ο Γιώργος Πάτσας δεν είχε εχθρούς στη μακρά πορεία του. Ήταν αγαπητός σε όλους, γιατί ήταν αφοσιωμένος στη δημιουργία. Οι ίντριγκες και το παρασκήνιο ποτέ δεν τον αφορούσαν. Από τους πιο ευγενείς ιππότες της θεατρικής περιπέτειας στον τόπο μας.
Γιάννης Καραχισαρίδης
