Είναι πολύ εύκολο να κατηγορείς τη ζωή! Πόσο άδικη και σκληρή είναι μαζί σου. Πώς εσύ είσαι ο εύκολος στόχος και συνεχώς πέφτεις… και πέφτεις. Μόνο που η ζωή είναι δική σου! Και άδικα ψάχνεις να βρεις φταίχτες για να ρίξεις τις ευθύνες της κακής σου Τύχης.
Μόνος σου προκαλείς την τύχη σου. Μόνος σου φτιάχνεις τη ζωή σου, την άδικη ή την δίκαιη. Μόνος σου, με τις επιλογές σου.
Κανείς δεν φταίει λοιπόν για να κακά και τη δυστυχία σου, παρά μόνο εσύ. Στον κόσμο των μεγάλων δεν υπάρχει το “μαμά ο Αντωνάκης φταίει”. Το ξέρω ότι όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα.
Αν θέλεις κάποιον να κατηγορήσεις, το πιο δίκαιο που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάξεις τον εαυτό σου κατάματα και να δεις καθαρά. Χωρίς συναισθηματισμούς, χωρίς δικαιολογίες και χαϊδέματα.
Και ναι… φτάνει μια στιγμή που πρέπει να αποδεχτείς πια τις αδυναμίες σου, το ποσό λίγος είσαι και να βρεις το θάρρος να πορευτείς με αυτές.
Δεν χρειάζεται να διατυμπανίζεις πια την αγάπη. Η αγάπη δεν είναι αρκετή και φυσικά όσο κι αν αγαπάς εσύ δεν μπορείς να εκβιάσεις το συναίσθημα κανενός. Κανένας δεν θα σε αγαπήσει αν δεν το θελήσει, αν δεν το νιώσει.
Για αυτό ναι… παραιτήσου πια από την καραμέλα που έχεις και πιπιλάς τόσα χρόνια, κοιτά τον εαυτό σου κατάματα και προχωρά με την ήττα σου.
Ίσως, κάπου παρακάτω τα λάθη σου, σου δείξουν άλλο δρόμο. Ίσως και όχι.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr