Αν ήμουν διευθυντής στο ΕΜΣΤ θα ζητούσα το γλυπτό από τον Δήμο Αθηναίων και θα εξέθετα την Κοιμωμένη στο κεντρικό χώρο υποδοχής του μουσείου για όλους τους τουριστικούς μήνες δείχνοντας τη σχέση του μνημείου με τα γλυπτά του Παρθενώνα και προβάλλοντας σε διαφάνειες όλο το έργο του ιδιοφυή Γιαννούλη. Κάνοντας καθημερινές ξεναγήσεις μέσω εθελοντών ιστορικών τέχνης σε μιαν άλλου τύπου άμιλλα και ζωντανεύοντας την τέχνη και την ιστορία της χωρίς χρήματα ή πρότζεκτ. Απλά με ιδέες και πάθος. “Γεμίζοντας” έτσι ένα κατά τα άλλα θλιβερά άδειο Μουσείο.
Έπειτα θα έμπαινα επικεφαλής μιας πανελλήνιας εκστρατείας ώστε να επιστρέψει φέτος που είναι το έτος Χαλεπά, η Κοιμωμένη στην Τήνο. Αφού αυτό είναι και η εκπεφρασμένη βούληση της οικογένειας Αφεντάκη.Και μάλιστα στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού που διαθέτει την εγκυρότερη και ωραιότερη συλλογή έργων του μπάρμπα Γιαννούλη. Ώστε να τιμηθεί λόγω και έργω η μνήμη του μεγάλου καλλιτέχνη.
Μακριά από ίντριγκες, σκοπιμότητες και γραφειοκρατίες. Αυτά θα έκανα εγώ… Si j’etais roi.
ΥΓ. Τί λέω τώρα και σε ποιους. Αφού – και ευτυχώς να λέμε – ουσιαστικό ΥΠΠΟ είναι σήμερα το Ίδρυμα Νιάρχος. Το πτωχευμένο κράτος ούτε χρήματα διαθέτει ούτε φαντασία αλλά ούτε και προσωπικό για να πάρει την οποιαδήποτε πρωτοβουλία.
Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr