Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical Anthropology.
«Η παρουσία μας χάνει παρόν από παντού. Οι μικρές μας στιγμές πολιορκούνται/ Συγκατοικούμε διαρκώς με ένα αμφίβολο πλήθος σε μια ελάχιστη απόσταση. Γινόμαστε οι ορατές εκδοχές μας/ Αν και γεμίζεις διαρκώς το άθροισμα, είναι διαρκώς άδειο»
( Θωμάς Τσαλαπάτης : «Για την υπεράσπιση του μεγάλου Τίποτα», Εποχή, 21/1)
Χανόμαστε επειδή ψάχνουμε, επειδή μας παρασύρει ο «ρυθμός της ακαθόριστης βιασύνης».
Είμαστε συρόμενοι αναχωρητές του παρόντος, νομάδες του κενού και του ακαθόριστου στις οθόνες.
Ψάχνει ο καθένας με τον αντίχειρα του αλλά δεν βρίσκει «τίποτα» με την διεπαφή και την διάδραση.
Η πληροφορία όμως «πρέπει να σταματά, ο εαυτός να ησυχάζει ώστε να γίνει πάλι προσιτός από τον ίδιο» : ο άνθρωπος πρέπει να συναντά την ανθρωπιά του μερικές στιγμές.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε ποτε πια μόνοι. Είμαστε διαρκώς στο πανοπτικό του κόσμου αλλά χωρίς να ξέρουμε γιατί και για ποιους.
Ας γυρίσουμε όμως στην πεζή εξέλιξη των πραγμάτων που μέσα στις οθόνες τρέχουν και εμείς τα ψάχνουμε.
Θα έχουν πρόβλημα οι νέοι αν δεν τολμήσουν ριζικές επανερμηνείες στα δήθεν μεγάλα επίδικα της εποχής (τεχνητή νοημοσύνη, ρομποτοποίηση, αλγοριθμική μηχανική)
Οι λέξεις και οι φράσεις χρειάζονται επίσκεψη και επίβλεψη οσο εμείς χάνουμε το παρόν επειδή σερφάρουμε στα social media.
Οι πραγματικές μας σκέψεις – για αυτά τα μεγάλα που μας λανσάρουν – φύονται στη σιωπή και παραμένουν εν υπνώσει ακριβώς επειδή δεν είναι δικές μας σκέψεις, επειδή δεν φυλάγονται στα υπόγεια του νου και στα μύχια της ψυχής.
Ο χρόνος περνάει και η υπερεπικοινωνία με τα δάχτυλα εξαφανίζει τα παραδοσιακά σημαίνοντα του βίου (δημιουργία, αξία, εργασία, μισθός, παραγωγή, κατανάλωση, κέρδος, απασχόληση).
Ο ποιητής γράφει την συσχέτιση του βίου με το φευγάτο παρόν και ο influencer εξυψώνει τον βραχυπροθεσμισμό των δικτύων έναντι του της διαρκούς εκπομπής του καταστροφισμού.
H selfie έγινε το τεχνολογικό ασφάλιστρο κινδύνου του σημειο-καπιταλισμού : είσαι η απαθανάτιση σου ( και νομίζεις ότι έτσι γίνεσαι Κεφάλαιο…)