Μαρία Σάκκαρη και Στέφανος Τσιτσιπάς. Οι δυο ‘Εθνικοί μας ήρωες…’, εκεί έξω που καθημερινά δίνουν ‘τις μάχες τους’ για τον ατομικό τους λογαριασμό, για την τσέπη τους. Ναι, τοις πάσει γνωστόν ότι ειδικά αυτό το άθλημα – το τένις – φέρνει χρήμα (καμία σχέση δεν έχει με άλλα αθλήματα που αναμένουν χορηγίες κλπ προκειμένου να προχωρήσει ο αθλητής στο επόμενο στάδιο), φουσκώνει τις τσέπες πιο προκλητικά ακόμα και από τα μπαλάκια που αποθηκεύουν οι παίκτες αυτού του αθλήματος στις στολές τους για να τα έχουν ρεζέρβα εν ώρα παιχνιδιού. Κανένας δεν τους ζηλεύει για τα επιτεύγματά τους, τις νίκες τους παγκοσμίως. Γεγονός είναι ότι τους βγαίνει κυριολεκτικά η ψυχή, αναταράσσεται ο εσωτερικός τους κόσμος μέχρι να εισέλθουν στις τεχνικές που διαθέτει ο αντίπαλος και καλούνται να τις αποκρυπτογραφήσουν προκειμένου να επικρατήσουν στο γήπεδο (ομιλούμε για πολύ ζόρικες καταστάσεις από τις οποίες δεν εκλείπει ούτε ο θυμός, ούτε τα νεύρα πολλές φορές). Ούτε τους ψέγει τις ακόμα κι όταν καθίστανται κάτοχοι κάποιων πανάκριβων οχημάτων – προσφορές εξ άλλου των εταιριών είναι οι οποίες μέσω των παικτών αποβλέπουν στην περαιτέρω διαφήμισή τους είναι – και ουδέν το πρόβλημα. Το πρόβλημα έγκειται αλλού. Έγκειται στην υπέρ εκτίμησή τους και την προβολή τους από τα ΜΜΕ τα οποία είτε δεν προκρίνονται αυτά τα δύο παιδιά, είτε καθίστανται κύριοι των διεθνών γηπέδων είτε σημειώνουν απώλειες, ευρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης ισάξια με τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία, ίσης ή και σπουδαιοτέρας θέσεως από τις καθημερινά εκτοξευόμενες απειλές του Ερντογάν περί ‘Χαρτών στο Αιγαίο’, ’Γαλάζιας Πατρίδος’ και τελευταίως με την ‘ Έξοδο νέου ερευνητικού σκάφους σχετικά με σεισμογραφικές έρευνες’, όπου αυτή τη φορά θα προσλάβουν χαρακτήρα ευθείας αμφισβήτησης των θαλασσίων κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, εν τη πράξει όμως.
Ας μη μας διαφεύγει όμως ότι κάθε πράγμα έχει και το δικό του ειδικό βάρος, η υπερβολή ουδέποτε απέβη σε καλό, τουναντίον μάλιστα. Μήπως οι δύο αθλητές έφθασαν πλέον στο ζενίθ των επιδόσεών τους γεγονός που σημαίνει ότι όσο ‘πλάτη κι αν βάζουν’ τα εγχώρια Μέσα, δεν… τραβάει η ομάδα; Ας εκλείψουν, θα έλεγα, τα επικοινωνιακά σόου, μη ανασκευάζουν στα μυαλά των Ελλήνων περασμένες δόξες, ας μη φθάσουμε στο σημείο εκείνο όπου το 2005 άπαντες – μηδέ εξαιρουμένης της τότε κυβέρνησης αλλά και του Προέδρου της Δημοκρατίας πρωτίστως ο οποίος απεκάλεσε ‘Εθνική Επιτυχία’ το βραβείο που απέσπασε η …Έλενα Παπαρίζου στην Γιουροβίζιον, υποβαθμίζοντας με τον ενθουσιασμό του αυτόν την έννοια της μουσικής!
Όχι εξ αιτίας κάποιου σημαίνοντος γεγονότος σχέσιν έχοντος με τον αθλητισμό και τους ανωτέρω αναφερομένους αθλητές προβαίνω σε αυτήν την παρατήρηση, αλλά πολλές φορές που τυγχάνει να παρακολουθώ αγώνες Formula 1 είτε σε ζωντανή μετάδοση είτε μαγνητοσκοπημένους από το Μονακό, θυμάμαι ότι οι δυο αθλητές μας –αν δεν απατώμαι – είναι μόνιμοι κάτοικοι του μικρού αυτού πριγκιπάτου και την Ελληνική γλώσσα ούτε σε δηλώσεις τους είτε στις κοινωνικές τους σχέσεις δεν την ομιλούν, παράπονο το οποίο εκφράζεται από μεγάλο ποσοστό Ελλήνων που διαμένουν στο εξωτερικό. Και, εάν η τενίστρια Μαρία Σάκκαρη προ πολλού έχει πάψει να την ενδιαφέρει η γενέτειρά της Ελλάδα – για να είμαστε και δίκαιοι – δεν μπορούμε να πούμε ακριβώς το ίδιο και για τον έτερον αθλητή μας τον Στέφανο Τσιτσιπά, ο οποίος (να το ομολογήσουμε, ε;), επικοινωνώντας τελευταίως με το Ελληνικό στοιχείο ανήρτησε δήλωσή του στο twitter με την οποία μας ενημερώνει ότι: ‘Επί 20 λεπτά την ημέρα χτενίζει τα μαλλιά του με ελαιόλαδο αναμεμειγμένο με ρίγανη’ καθώς και την σύστασή του προς τον δήμαρχο Αθηναίων ‘Να φυτέψει δένδρα στην πόλη για να τρώνε οι άστεγοι’! Ευτυχώς που σταμάτησε εκεί και δεν προχώρησε στο στόλισμα του λογαριασμού του με… ευφυέστερες κοτσάνες.
Απορία: Αλήθεια, αυτά ‘Τα παιδιά της πόλης’ τόσα χρόνια που τα παρακολουθώ να παίζουν στους εναπομείναντες χωματόδρομους της Αθήνας, ακόμα ψάχνουν να βρουν αυτές τις χελιδονοφωλιές και ‘κείνα τα περιβόλια που σήκωσαν τα βλαστάρια τους και βγήκαν από τις σιδηρόφρακτες μάντρες απέξω αλλά κανένα δεν έχει το δικαίωμα ούτε να τα λαχταρά;
