Ποιος είμαι;
Σήμερα, δεν ξέρω
Τουλάχιστον να θυμηθώ το όνομα μου
ή το επίθετο μου
ένα, ίσως δυο; μα όχι, τρία είναι
Πιο να κρατήσω ;
Από πού να πιαστώ;
Από τη χτεσινή μέρα;
Από τις αδιέξοδες ώρες;
Από την οδυνηρή επίγνωση της ορθότητας;
Σαν να λιγόστεψε το φως
Ίσως να φταίει η μισάνοιχτη πόρτα
Είμαι θλιμμένος;
Όχι
Βράδιασε
Να σε περιμένω;
Δεν πειράζει
Τα πράγματα πρέπει να είναι απλά
Σιωπηλά
Θέλω να ξέρεις, Πως
Στη παλάμη του χεριού μου
Δεν έχω αριθμούς
Η αύρα της στοργής σου, είναι αποτυπωμένη
Και όταν αποκοιμιέμαι, στο μάγουλο μου την ακουμπώ
Και γίνεται, αγκαλιά που με τυλίγει
Στάλα, μοναδικής, ευτυχίας που με παρασέρνει
Και μεταβάλλεται η νύχτα
Σε Νύχτα αγάπης
Η πιο τρυφερή νύχτα της ζωής μου
Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιριών
