Ήταν ένα σπουδαίο τηλεοπτικό βράδυ Σαββάτου, με την έκπληξη να έρχεται από δύο κρατικά κανάλια (αυτά που θεωρούνται για καμουφλάζ ‘δημόσια’). Πρώτα στο κανάλι της Βουλής, ένα αριστουργηματικό ωριαίο ντοκιμαντέρ για τον θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ και το αξεπέραστο ως τις μέρες μας έργο του, με ντοκουμέντα, κιν
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr
ηματογραφικό και φωτογραφικό υλικό των ζόρικων δεκαετιών του μακαρθισμού και του κυνηγητού που υπέστησαν οι αριστεροί διανοούμενοι στις ΗΠΑ, αλλά και άφθονες πόζες της Μέρυλιν, πριν την αυτοκτονία της το 1962. Και στην συνέχεια, από την ΕΡΤ3, η δεύτερη έκπληξη της βραδιάς προέκυψε με ένα γαλλικό φιλμ γύρω από τη ζωή και το έργο του βραβευμένου με Νόμπελ Γαλλοαλγερινού συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ. Μια ταινία που με εξαιρετικούς ηθοποιούς (και βέβαια κάποια δόση μυθοπλασίας) απέδωσε τη ζωή και το δραματικό τέλος του συγγραφέα και του εκδότη του Γκαλιμάρ, σε αυτοκινητικό δυστύχημα, το 1960. Νομίζω πως ως τηλεθεατές ζήσαμε ένα γεμάτο τρίωρο με πρόγραμμα που σε κάνει να παραδεχτείς πως αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του εργαλείου, το οποίο –ένεκα των ενοχών του- χαρακτηρίζουμε δίκαια (στο διασκεδαστικό του κομμάτι) ως «χαζοκούτι».
ΥΓ: Άραγε, πόσοι νέοι και νέες που δεν έχουν ακόμη παρακολουθήσει στο θεάτρο τον «Θάνατο του εμποράκου», ή το «Κάτω απ’ τη γέφυρα» και επίσης δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη τον «Ξένο» ή την «Πτώση» του Καμύ, έμειναν στις δύο εξαιρετικές εκπομπές και δεν άλλαξαν κανάλι για κάτι πιο…εύπεπτο; Εδώ σας θέλω.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr