Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ
Δεν με πειράζει μωρό μου που μεγαλώνεις. Τόσο το καλύτερο. Και ο ήλιος μεγαλώνει! Οι ρυτίδες σου, συμπυκνωμένες στιγμές ηδονής της ζωής, είναι ό, τι πιο αισθησιακό διαθέτεις. Επειδή διακωμωδούν κομψά την υπεροψία του χρόνου. Και επειδή σε κάνουν λίγο διαφορετική παρ’ ότι παραμένεις η ίδια. Εξάλλου σού πάει τόσο αυτό το γκρίζο σύννεφο πίσω απ’το βλέμμα. Το γκρίζο της γνώσης. Το σύννεφο της συνειδητοποίησης. Εγώ θα σ’ αγαπώ πάντα και θα σε θέλω σαν να είναι η πρώτη φορά. (Θυμάσαι άραγε τη πρώτη φορά; Ασφαλώς και θυμάσαι)!
Ας γερνούν οι άλλες λοιπόν. Ας βυθίζονται εκείνες στην ανασφάλεια και την απελπισία κυνηγώντας μια νεότητα που δεν δικαιούνται πλέον. Εσύ απλώς μεγάλωνε με τον μοναδικά αισθησιακό τρόπο που ξέρεις. Λάμπε στην ωριμότητα σου και άναβε όσες περισσότερες πυρκαγιές μπορείς! Μην αναπολείς τα χθεσινά φιλιά γιατί έτσι βάφει η μελαγχολία τα χείλη σου. Ονειρέψου τα αυριανά. Γίνε ο μυρεψός για τα αρώματα του μέλλοντος.
Και … Χρόνια σου πολλά!
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr